DAK wandeltocht – Drunen

	Datum:	28 augustus 2010
	Naam:	DAK Wandeltocht
	Organisator:	Atletiek- en Wandelvereniging DAK
	Plaats:	Drunen
	Aantal km’s:	50
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Daar de Airbornewandeltocht er dit jaar niet in zat, voor de afwisseling dicht in de buurt gebleven: een tocht van 50 km bij de Drunense Atletiek Klub. Om 06.30 uur werd er gestart, nadat eerst een kop koffie werd weggewerkt. Ondanks het lokale karakter, waren ook hier diverse bekende gezichten die je bij de ‘bekende’ tochten ook tegenkomt. Daarnaast bekende gezichten van de wandelclub Drunen, waar ik ook bij thuis hoor.

Dit werd dus een ‘thuiswedstrijd’. Vele bekende weggetjes, die door de week ook onder de schoenzolen door verdwenen. Voor vele ‘locals’ wordt deze tocht gelopen als training voor de ’80 van de Langstraat’. Gelukkig hebben we dan tenminste verharde paden en wegen. In deze wandeling dus veel bospaden, al of niet voorzien van modderige plassen.

Bij deze tocht zijn er drie ‘rusten’ in café’s: wagenrusten kent men niet. De route ging vanuit Drunen via de noordkant van de Drunense Duinen  richting Vught, in bijzonder de ‘IJzeren Man’. En ook nu heeft men mij weer verrast met onbekende prachtige stukjes natuur. Je hoeft dus eigenlijk niet ver te gaan om te genieten.

De eerste rust heb ik, op een noodzakelijk bezoekje na, gelaten voor wat ie was. Hij lag wel erg vroeg in het traject; op 11 km. Via een rondgang om de waterplas ‘De IJzeren Man’ en een grote boog om het dorpje Cromvoirt, wordt de tweede rust in het dorpscafé. Gelukkig was de regen, die zo nu en dan omlaag viel, opgehouden en konden we op het terras genieten van een mooi zonnetje.

Inmiddels zitten er 25 km erop als we weer op pad gaan. Via onbekende weggetjes geraken we op de Distelberg, waar de eerste ‘geïmproviseerde wagenrust’ door een welbewuste jongeling was ingericht. Jammer dat hij vlak na de rust zat. Nu komen we op het enige ‘lange rechte stuk’ van de tocht, de Bossche Baan. Voor de rest was er een grote variatie van ondergrond en linkse en rechtse bochten. Men had alle moeite gedaan om een afwisselnde route te maken. Dit was dan ook prima gelukt.

De derde rust was in het oord Giersbergen, het café ‘De Drie Linden’ op 36 km. Hier heb ik vroeger geregeld vertoefd als we tijdens de opleiding van diensplichtigen op oefening waren. M.a.w. ik zat in heeeeeel bekend terrein. Daar dit de laatste rust was, werd het tijd voor de bekende Palm. De inwendige mens werd zo vochtig gehouden. De weergoden was dit niet onopgemerkt gebleven. De laatste kilometers hebben zij alle moeite gedaan om de uitwendige mens vochtig te houden. Af en toe viel het met bakken uit de hemel. Maar een paraplu doet veel.

Maar rond 16.00 uur bij de finish was het weer helemaak oké. De zon scheen weer en er was een prettige temperatuur. De meeste lopers waren alweer huiswaarts en men was al begonnen met de afbraak van de EHBO-post. Die had ik toch niet nodig.
Deze tocht is mij heel goed bevallen. Lekker in de buurt en een mooie afstand. Voor volgend jaar zeker iets om in de gaten te houden.