 |
Datum:
|
19 juni 2021 | ||
|
Naam:
|
Maasmeanderwandeling | |||
|
Organisator:
|
||||
|
Plaats:
|
Oss e.o. | |||
|
Aantal km’s:
|
52,1 | |||
|
Duur ±:
|
11,5 uur | |||
| Google Earth | GDB-file (Garmin) | GPX-file | Foto’s | |
De 50-km route
Na een mislukte kennedymars van Waalwijk in 2019 en een langdurig ongevraagd bezoek van 1,5 jaar van de fam. Corona, kwam de Eerste Osse Kennedymars als een nieuwe onbekende uitdaging; oftewel “Kan ik het nog?”. Ter voorbereiding in de weken hieraan voorafgaand geregeld op pad geweest en de laatste twee weken elke dag zo’n 10-12 km weggezet: gem. snelheid 6 km/h. Maar hoe dichter de startdatum naderde, werd mijn gevoel steeds minder positief v.w.b. de 80 km.
Uiteindelijk, vlak voor de sluiting van de inschrijftermijn besloten niet de voor 80 maar de 50 km wandeltocht te opteren.
Laatste restje slecht weer.
En zo stond ik op zaterdag 19 juni om 05:45 uur in het startlokaal samen met nog twee 50 km-wandelaars. Voor vandaag hadden maar 5 wandelaars vooraf ingeschreven voor de 50; dus erg druk zal het niet worden op de route: “corona-proof” dus. Na een “coffee-to-go” ging klokslag 06:00 uur het startbureau open. Na ontvangst van de routebeschrijving (hele kleine lettertjes) en een medaille – we mochten ons niet afmelden i.v.m. Corona – ga ik 0m 06:10 uur op pad. Het is toch even een mooi en goed gevoel om weer eens een lange georganiseerde wandeltocht te lopen. Naast de routebeschrijving, die ik eigenlijk niet heb gebruikt, was de route met oranje pijlen op het wegdek gespoten.
.., maar het was heftig!
De twee 50 km lopers gaan met stevige tred op pad en weldra zijn ze uit het zicht verdwenen. Op weg richting Oijen was links en rechts goed te zien dat gisteren en/of vannacht de weergoden goed hadden huisgehouden. Geregeld lag er in de wei een boom om of lagen er flinke afgerukte takken in de berm. Door de dag heen waren boeren druk bezig om hun akkers met jonge aanplant te ontdoen van afgebroken takken die al gauw zo’n 30-50 meter ver op de akker waren gesmeten. Het is te hopen dat vannacht – wanneer de Kennedymars wordt gelopen – het weer niet zo te keer zal gaan.
Bij de eerste rust op 8 km in Oijen was het heeeeel rustig: slechts één toeschouwer aanwezig die zichtbaar genoot van het zonnetje. Ik wandel rustig verder en passeer een bekend uitzichtpunt uit een vorige wandeling. Bij de waterzuiveringsinstallatie is het een waar slagveld van afgebroken takken links en rechts in de berm en takken die nog nèt vastzitten aan de boom. Als die maar blijven hangen vannacht ……….. gedurende de kennedymars
De strijd tegen het water. Of was het de wind?
Vlak voor Lithoijen, op 13 km – ik loop boven op de Lithoijense Dijk – komen de twee snelle lopers onder aan de dijk op de terugweg mij weer tegemoet. Op weg naar Lith breng ik rekenend en wandelend de tijd door. Die twee gaan wel erg snel ?!?! In Lithoijen kan ik mijn watervoorraad aanvullen en verbaasde bewoners vertellen waar we mee bezig zijn. Ik merkte wel dat niet iedereen blij was met deze nieuwe versie van de Meandertocht. Mijn eerste Meandertocht startte in Gewande met de finish in Ravenstein; een kronkelroute alléén over de Maasdijk. Dit jaar deels over de dijk en de rest door de binnenlanden van Oss.
Door naar Lith. Midden in het dorp, 0p 17 km, is de rust en daar neem ik de tijd voor. Wat erin gaat, moet er ook weer uit. Nadat de drinkfles weer is bijgevuld, gaan we op weg naar Maren-Kessel. Onderweg is het op de route aardig druk aan het worden: racefietsers, hardlopers, inline-skaters, me-movers (tja), allemaal druk bezig zich aan het voorbereiden op het komend “De Maasdijk 2021”-evenement volgend weekend. Het weer is prachtig; op de dijk een matig briesje en een prettig zonnetje. Bij de 3e rustpost onder aan de dijk met de naam “Ons Heidje”, kan ik een kanon afschieten. Hier is geen sterveling te bekennen. Ik besluit dan ook om door te lopen naar Bakkerij/Café ‘t Centrum in Lithoijen. Bij het passeren van Lith worden door allerlei smalle straatjes geleid met mooie uit- en doorkijkje op oeroude boerderijen. Een waar genot om hier te mogen wandelen.
Ook hij was weer van de partij.
In Lithoijen aangekomen hou ik een echte rust op het terras; het is half een en dus lunchpauze. Hier zitten veel fietsende senioren te genieten van de zon. Na 2 cola’s, de boterhammen en een gevulde waterfles ga ik op zoek naar rust nummer 6 De Scharrelboerderij. Voor aan de straatkant staat de jeugd met koffie en fris. Ik mag plaatsnemen op de enige stoel. De jeugd vraagt honderduit en vertellen over hun wandeltocht: de Avondvierdaagse. Na de kop koffie en de aankoop van een Jojo, mag ik van de jeugd opstappen. Heerlijk!
No comment. Oh nee?
De route gaat verder via de buitenwijken van Oss naar de sportvelden van Margriet maar ook deze post laat ik voor wat ie is en ga op zoek naar post 7. Hiervoor moet ik “Effe naor Geffe”. Deels langs de spoorlijn kom ik uit bij de kerk in Geffen. De tafels zijn – in de ochtend – mooi in de schaduw van de kerk geplaatst. Maar ja, wat de doet de zon in de loop van de dag ?? Ook hier een cola gedronken en de resten van de lunch weggewerkt en op het toilet de waterfles weer gevuld. Nee nee, met écht kraanwater! Ze hebben daar wel een aardige ‘pissoir’; hopelijk zijn ze niet aangesloten op de tap!
Na invoer van statiegeld op blikjes, is dit verleden tijd.
Vanuit Geffen gaat het nu echt richting finish. In de bossen bij de Geffense Plas is post 8 geplaceerd maar gezien de tijd maak ik hier geen gebruik van. Vlak voor post 9 – De Kinderboerderij – laten mijn kuit-/scheenspieren weten dat ze er nog zijn. Het is 16:15 uur en ik speel met de gedachte om me bij post 9 te laten ophalen. Maar alsof de duvel ermee speelt, van post 9 is niets te zien/horen in de kinderboerderij. Iets buiten de boerderij bij een zandbak vind ik een lege bank en hier hou ik dan maar die broodnoodzakelijke rust om de benen met wat magnesiumolie in te smeren. Dat wilt bij mij wel eens helpen.
De officiële finish – die we dus niet mogen bezoeken – is globaal op 2,5 km; de auto staat op 4 km. Dus dat moet binnen één uur te doen zijn. Vol goede moed – de olie werkt – ga ik weer op pad en kijk met plezier naar een beeldenrijke omgeving. Een koel briesje maakt veel goed. In het Osse centrum aangekomen laat ik de startlocatie in het H32 | Eetcafé aan De Heuvel mooi rechts laten liggen en doorstomen naar de parkeerplaats Rusheuvel, waar ik uiteindelijk rond halfzes mijn ‘stalen ros’ terugvindt. De terugweg naar huis leverde geen problemen en rond zes uur ben ik – moe maar voldaan en tevreden – weer thuis.
Al met al een mooie dag, mooie route, voldoende rusten, uitstekend gepijld en beschreven. Osse Maaskant, bedankt!
Leave a Reply