Kennedymars Oisterwijk, Moergestel

	Datum:	26/27 juni 2010
	Naam:	Kennedymars Oisterwijk
	Organisator:	stg Moergestel Fietsdorp
	Plaats:	Moergestel
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	17,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Ruin op tijd ging ik op pad en vond voor mijn ‘edele strijdros’ een mooie plek naast de kerk, op zegge en schrijve 30 meter van de start. Dat zal straks in Someren wel weer tegenvallen. Met de gedachte om nog lekker op een terrasje te kunnen gaan zitten, meldde ik me bij de administratie. Helaas was door een storing in het computergebeuren slechts 1 pc ter beschikking, waarmee de barcodekaarten aan de loper moesten worden gekoppeld EN ook de lopers ‘van het laatste moment’ moesten worden ingevoerd.

Enfin, na 3 kwartier eindelijk met Wil op het terras. Rond 19.50 uur werden lopers welkom geheten en onder toejuichingen van de lokale bevolking gingen we voor de eerste lus van 10 km op weg naar Oisterwijk. Door het prachtige gebied van de Oude Hondsberg, Klein – en Groot Speyck, waarvan de laatste helaas niet meer onder de categorie Restaurants’ hoort. In Oisterwijk was de hoofdpost ook al niet in bedrijf door een computerstoring. Als dat alles is ………… Inmiddels lopen Wil en ik helemaal voorop …. van de achterblijvers maar de machinerie van ons beiden loopt subliem. Niet snel maar steady.

Na 10 km de generale repetitie v.w.b. de binnenkomst voor morgenmiddag. De bevolking van dit ‘fietsdorp’ is nog druk doende op het marktplein en moedigt ons aan tijdens de passage van de eindstreep. Het zal wel onduidelijk blijven of deze kreten voor ons waren of voor Guus. Na een kleine opknapbeurt in de Boogaard wordt met vol vertouwen aan de tweede lus van 28 km begonnen. We proberen zo goed mogelijk onze wandelfamilie op de hoogte te houden via Truitje, waarvoor onze uitdrukkelijk dank. Je zult maar lekker in bed liggen, begint je mobieltje herrie te maken.

Het plan wordt opgevat om zoveel mogelijk km’s te maken zolang het nog donker is en de zon zich nog niet laat zien. Het zou wel eens warm kunnen worden. De nacht was een uitgelezen nacht om te lopen. Prima temperatuur en een volle maan. Zaklampen hebben eigenlijk niet nodig gehad. Ook niet om de pijlen te zien: dit waren grote witte borden van ongeveer 50×40 cm met een zwarte pijl. Daar kan menige organisator nog iets van leren. Edoch ….. het spaarzame gebruik van deze prachtige borden was een grote omissie met dus een gerede kans om fout te lopen. Nou ja, als dat alles is …

Bij de rusten was voldoende aanwezig om de conditie op pijl te houden: water, soep limo, fruit, kleine gezondheidssnacks. Sommige wel tegen inlevering van wat verschillende bonnetjes. Elk horecabedrijf had zijn eigen bonnetjes aangeleverd en het was niet altijd duidelijk waar welk bonnetje moest worden ingeleverd. De sfeer was er niet minder om: bij post 4 stond buiten een kleine fanfare te spelen. Het moeten wel haast de omliggende bewoners zijn geweest die deel uitmaakten van deze nachtelijke aubade. Een enkele keer moesten we ruim baan maken om ‘onzen Guus’ vrije doorgang te geven voor zijn recordpoging.

Terug in Moergestel is de bevolking in een diepe nachtrust om goed voorbereid en uitgerust te zijn voor onze glorieuze binnenkomt op de zondag. De eerste 40 km zitten erop. Dit is ook de laatste keer dat we onze tassen kunnen raadplegen dus is het wikken en wegen wat we wel en niet meesjouwen. Na nog een extra kop soep om het zoutgehalte wat op te vijzelen en volgehangen met water (beter ermee dan erom verlegen) gaan we om 04.00 uur op pad voor de laatste lus van 41,3 km.

Het gaat weer richting Oisterwijk, naar het Tiliander. Nu werkte de oude pc weer niet. Maar inmiddels had men een spiksplinternieuw, top of the art, systeem weten te plaatsen en worden we snel en efficiënt geboekt. Voor de techneuten onder ons: het was een mini-, flexibel, opvouwbaar wit scherm zonder batterijen en/of snoeren met een losse stift die daadwerkelijk noteerde wat we aangaven. Na deze enerverende ervaring in onze digitale wereld, kwam nu pas de eerste echte uitdaging.

De weg van Oisterwijk naar Spoordonk: een 9 kilometers lange, vrijwel rechte weg. Hier werd een aanslag gedaan op ons incasseringsvermogen. Wat kunnen kilometers lang zijn. Na nog een waterpost bij het Klauterwoud en een rotonde met wat verloren ijzerwerk, werd eindelijk Spoordonk ingenomen. De hier geplande post bij de gasterij Merode/Big Snack was aanwezig met alleen wat water. Maar dat zou de pret niet deren met een snackzaak op steenworp afstand. Jammer, die was dus gesloten. Dan maar even rusten op het terras.

Na enige tijd kwam de eigenaresse op de fiets aan en begon de zaak te openen. Op ons verzoek werden twee cola’s snel geserveerd. Via de oostkant van het landgoed De Baest zakken we nu af naar Middelbeers, niet wetend wat ons daarna nog te wachten stond. Hier werd weer gebruik gemaakt van een post in een café, dat ditmaal wel open was. Deze rust hadden we nu ook wel nodig. Het stokbroodje met kaas smaakte prima: de temperatuur steeg gestaag. Dus niet te lang zitten anders krijgen we straks de volle laag.

De hel naar Diessen: een 6 kilometers lange provinciale weg met een fietspad. Waarschijnlijk heeft men hier de lineaal van afgekeken. Met uiteraard een brandende zon boven ons en wel zodanig dat de schaduw het merendeel NAAST het fietspad viel. Onderweg werden we nog ingehaald door Guus. Erg fris keek hij ook niet meer uit zijn ogen. In Diessen konden we nog gebruik maken van een prima soepje, koffie en thee. Hier kwam ook de familie even kijken naar die gekke ‘opa’.

Van Diessen naar Hilvarenbeek was vlot gebeurd. Wel moesten we ons hier nog even door een volgestouwde winkelstraat wurmen. De middenstand had zich weer helemaal uitgeleefd. Allerlei vervoersmiddelen waren in de aanbieding, waaronder prachtige scooters. Ik vertelde de verkoper dat ie echt veel te laat was met zijn aanbod. “Dat laatste stukje lopen we nu zelf wel”.

Hilvarenbeek ligt op zo’n 10 km van de finish, dus ……. (daar is ie weer) tijd voor een Palmpje. Op het Vrijthof op een bankje hebben even genoten van dit mooie plein, maar al snel stappen we weer op. We lopen nu een heel stuk van de route van de eerste lus, maar dan in de andere richting. Handig is dat wel. Dan kun je alsnog foto’s maken die die nacht niet helemaal zijn gelukt.

De laatste rust is de gasterij De Gulle Brabander. Wil en ik hadden elk nog een bonnetje over. Jammer maar helaas. Die waren hier niet geldig. Dan maar betalen voor een lekkere kop tomatensoep, als het maar zout is. Na enige tijd werd hier een dame binnengebracht, die even helemaal van de wereld was. Zouttekort?

De laatste 4,1 km doen we in een mooi tempo. Ik voorop onder begeleiding van Jean Michelle Jarre, op 2 à 3 meter gevolgd door Wil. Zo kwamen we aan in Moergestel. De families werden telefonisch gewaarschuwd dat we binnen niet al te lange tijd bij het overschrijden van de finishlijn ons tv-debuut zouden maken op de webcam van Guus. Gelukkig waren er geen lopers direct voor ons, dus waren we goed te zien en nadat we de tv-kijker nog eens vriendelijk werd toegezwaaid, was het afmelden geblazen.

Met een oorkonde en een klein vaantje (helaas geen ijzerwerk, dus JohnnyWalker echt een tocht voor jou) en de broodnodige stempels in boekjes en kaarten, was het gezellig nakaarten. Achteraf en met de wetenschap van nu mogen we zeggen dat deze tocht prima is gelopen. Bij hoge uitzondering en na ampele overwegingen, hebben Wil en ik deze tocht beoordeeld met een 7 minus. Benieuwd of ze volgend jaar naar ons bemerkingen hebben geluisterd.

Op naar Someren.