Het Essche Stroomgebied

	Datum:	11-02-2021
	Naam:	Het Esche Stroomgebied
	Organisator:	Me, myself and I
	Plaats:	zuid-west van Esch (NB)
	Aantal km’s:	ongeveer 18 stuks
	Duur ±:	5 uur, door sneeuw bemoeilijkt
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Koud, maar volop zon.

Het wordt een prachtige zonnige dag; dat zeggen de weerprofeten tenminste. We zullen het wel zien. Mijn wandeling start op het kerkplein in Esch en als het goed is kom ik daar ook weer aan. Het ligt in de bedoeling dat het stroomgebied van de Essche Stroom zo dicht mogelijk wordt gevolgd. Maar vóór ik de Essche Stroom echt ga zien, ben ik al zo’n 5 km op pad. Heb ik tot nu toe redelijk begaanbare paden en wegen gehad, het pad naar de Essche Stroom is nog maagdelijk wit door een deken van sneeuw van zo’n 20-30 cm dik. Maar niet getreurd, het is – ondanks het geploeter door de sneeuw – echt genieten van de winterse omgeving.

‘n Eerste blik op de Essche Stroom

Ik volg de loop van het riviertje en kom uiteindelijk op een grote weg uit naast het spoor. Hier moet ik een beslissing nemen. Volg ik de route of ga ik afsnijden. De gedachte dat ik zo meteen over de Campina Heide weer door de sneeuw moet gaan stampen, doet mij besluiten om die Heide letterlijk links te laten liggen. Eigenlijk volg ik nu, globaal genomen, de spoorlijn richting Oisterwijk. Met wat kruipdoor-sluipdoor pogingen probeer ik nog wat af te snijden, maar een tè brede sloot stuurt me terug.

‘Oorverdovende’ stilte.

Na een passage van ‘n winters vakantiepark, passeer ik een mooi stil vennetje, helemaal dichtgevroren maar (nog) geen schaatsers te zien. Helaas ook geen bankje om te genieten van de rust. We gaan door naar kasteel Nemerlaer met een souterrain genaamd “De Twaalf Trappisten”. Een mooie plek om te lunchen. Hiervoor moet wel weer eerst de spoorlijn  worden overgestoken. Dit gebeurt via ijzeren roosters tussen de rails met aan het begin en einde NS- poortjes. Laat ik toch altijd gedacht hebben dat je NOOIT op het spoor mag komen. Enfin, even goed opletten, kijken, luisteren, …… geen trein.

Uiteindelijk kan ik gaan lunchen. Mooi niet dus, het coronavirus – ook bekend onder de naam  ‘Trumpvirus’ – heeft ook hier toegeslagen. Mij rest niets anders dan op een bank aan de oprijlaan mijn lunch te verorberen met uitzicht op passerende wandelaars en het kasteel. Het had slechter gekund.

De laatste ‘crossing’, een stuwtje.

V.w.b. het laatste deel van de route, ik WEET dat de Essche Stroom rechts van me loopt maar ik zie hem niet. Alleen op het laatste stuk – onder de rook van Esch – mag ik nog even genieten van een ijsvogeltje dat rondfladdert over het water en fraai gevormde ‘ijsschotsen’. Nog even en ik bereik de auto. Een prachtige dag in de ‘laatste sneeuw van 2021’.