OLAT – Rondje De Gement

	Datum:	13 dec 2020
	Naam:	54e Winterserie
	Organisator:	wsv OLAT
	Plaats:	Cromvoirt
	Aantal km’s:	25,5
	Duur ±:	5,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Even wat opmerkingen over vandaag.  Mijn startvenster voor mijn 30 km was zo rond 20 over acht. M.b.v. de voorbeschouwing van OLAT ruwweg de route uitgestippeld: heel erg bekend terrein na 37 jaar bij Defensie. Bij aankomst bij de start stond al het nodige volk te trappelen van ongeduld om op weg te gaan. Ook hier bleek dat de 1,5 meter moeilijk was aan te houden. (zou onze Minister President hier gisteren op de uitkijk hebben gestaan?) Nadat mijn startkaart was gescand kreeg ik de route en kon ik op pad. Ook klaar om op weg te gaan, waren 3 zéér bekende lopers uit Drunen.

V.w.b. de route, die kon ik dromen. Het weer werkte goed mee; ideaal wandelweer. Na een een groet op afstand ging eenieder op pad; ik volgde op afstand c.q. ik liep vooruit en verkende de route: IJzeren Man, Vughter Heide, Fusilladeplaats Kamp Vught, het kamp zelf, het Drongels Kanaal (ooit in een houten bruggenbouwbootje midden in de nacht met 6 man rond de 8 km weggepeddeld), de – inmiddels tot breed zandpad gedegradeerde –  polderweg afgewandeld om uiteindelijk uit te komen bij de Moerputtenbrug.

Die brug ‘kan’ gevaarlijk zijn. Staalplaten die nat van de regen/dauw zijn geworden, zijn ons pad voor de komende 600 meter.  Soms is het echt passen en meten bij ‘tegenliggers’ maar uiteindelijk  komt eenieder veilig en droog aan de overkant. Hierna werd ik door de routebouwer verrast met een – voor mij – onbekend pad, terwijl ik hier toch geregeld wandel! Enfin, mooi om te weten voor een toekomstige Bossche 100. Uiteindelijk loop ik de 1e rust binnen: handen ontsmetten, mondkapje op, voor mij warme koffie en een gevulde koek en vervolgens op afstand genieten van al dat lekkers. Ik ben de gelukkige bezitter van een grijze vuilniszak en die spreid ik uit en met een houten paaltje in mijn rug is het prima toeven. Wel ben ik inmiddels zover, dat een verkorte route door mijn hoofd spookt. Het loopt niet lekker naar mijn zin en na een kaartstudie zie ik dat ik dicht bij de route van de 20 km zit.

Na te zijn gelaafd, stap ik op en zoek de 20 km-route op. Even krijg ik de neiging om naar huis te lopen (hemelsbreed maar 450 m), maar ik weersta die verleiding en vervolg de 20 km route. Via landweggetjes langs drukke asfaltwegen, waar ik nog even geniet van het uitzicht op Vlijmen, steken we weer het kanaal over. Ook hier ‘nieuwe’ paadjes gezien die de moeite waard zijn. Hier vinden de wandelaars de welbekende OLAT-soeppost, wat een aanduiding is dat we er ‘bijna’ zijn. Ook hier bekenden op gepaste afstand begroet, al blijft het moeilijk om eraan te denken.

Wachten op de nieuwe asperges.

In het laatste deel van de route hebben de routebouwers 2 venijnige heuveltjes ingebouwd. Bij nummer 2 was de ‘pijp zowat leeg’ en moest ik toch even ‘van de omgeving genieten’. Wat nog restte was 1,1 km lang, maar dan was het echt over en kon ik me afmelden. Helaas was ook hier de onderlinge afstand niet zoals het hoorde, voor mij zaak om snel naar mijn stalen ros te gaan en de warme douche op te zoeken. Het resultaat vandaag was uiteindelijk zo’n 25 km, toch nog iets meer dan dat ik had gedacht. Toch tevreden op weg naar huis.