Markdaltocht; niet zoals verwacht

	Datum:	26 september 2020
	Naam:	Markdaltocht
	Organisator:	wsv W.I.E.G.O.
	Plaats:	Breda
	Aantal km’s:	26
	Duur ±:	6,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Onderweg bloemen plukken.

Met het idee van van een 40 km-tocht, op weg naar de start in Breda. Het weer is prima en bij aankomst bij het startlokaal sta ik binnen 2 minuten weer buiten met de 40-km route. Uit voorzorg de route van 2017 op  mijn gps gezet; je weet maar nooit. Iets vóór negenen mag ik vertrekken. Routepapier bestudeert, rugzak dichtgeritst, muziek gereed, mobiel gereed, gps gere…….. rododendrons, de gps thuis aan de stroom laten liggen. Grrrrrrrrrrrrrrr. Dan maar zonder.

De eerste 7-8 km voeren de wandelaars door de “Bredaase Sportschool”, of anders gezegd, het drukke Mastbos. De Kalverstraat in Amsterdam is tijdens de kersttijd minder druk dan het Mastbos op deze zaterdagochtend. Jongeren, ouderen, fietsers, lopers, paardrijders, alles werkt zich uit de naad en wij proberen onze coronavrije route te vinden.

Voor mij was de beschrijving van de route soms niet te volgen. Na wat gepuzzel wordt ik voorbijgelopen door lopers die bekend waren met de route. Die heb ik maar gevolgd en al doende verschenen de rode, witte en gele  aanduidingen weer aan de bomen. Je moest i.d.d. goede ogen hebben om de route te kunnen volgen.

Genieten

Na zo’n 9,5 km is daar de eerste rust; een sportcomplex met -kantine en heel veel volk. Na een kop koffie en wat brood – het is 10:45 uur – stap ik weer om 11:00 uur op. Door het centrum van Ulvenhout kom ik weer terug op de route. Via een pad langs de Mark kom ik uiteindelijk weer voor het Mastbos uit. Eigenlijk heb ik wel genoeg ‘bos’ gezien en gehad. Een klein ‘duiveltje’ begint tussen mijn oren te knagen en de rugzak wordt i.p.v. lichter alleen maar zwaarder. Je verstand zegt: “Dat kan niet!” maar maak dat maar je rug wijs.

Midden in het Mastbos op een grote open plek waar de route linksaf gaat, staat een bank waar ik even overleg met mezelf pleeg. Overspringen naar de 30 km-route gaat niet; daarvoor zijn geen aanwijzingen op papier te vinden. Van vorige keer weet ik dat de route van toen helemaal tot Hazeldonk liep. Dat gaat mij vandaag niet lukken. Uiteindelijk plan ik een eigen route; een omweg via Effen naar de finish om toch in de buurt van de 30 km te komen. Hierin snij ik mezelf in de vingers. Om mijn geplande route aan te houden, kom ik uiteindelijk onder een viaduct over de A-58. Hier moet ik het talud op om over het viaduct de autoweg over te steken. En dat was een heeeeeeeele klim.

Na die klauterpartij werd het eenvoudiger; vlakke wegen, mooie omgeving en tijd om te kijken waar ik was. Ik passeer het Oudlandstraatje, waar in 2017 de eerste wagenrust was. In het dorp Effen dat mij nu bekend voorkomt, ga ik rechtsaf om na de oversteek van de Aas of Weerijs linksaf te slaan het fietspad op. Hier staat een zwaar ijzeren kunstwerk met een picknicktafel, waar weer de nodige calorieën tot mij worden genomen. Na een aangename rust – veel zon en natuur – passeer ik nu weer de A-58 maar dan ondergronds. Al genietend van de vergezichten vergeet ik om bij een bruggetje linksaf te slaan. Gelukkig, het zijn maar 330 meters.

APK- of sloopgereed?

Zo nader ik de ‘voorsteden’ van Breda. Hier zie ik dat de antieke auto op hoogte er nog steeds staat. Ik denk dat hij een positieve APK-keuring niet zal halen. Nog 3 km’s te gaan. De buurt waar ik doorheen wandel, laat een hoog welvaartsniveau zien en navenant hoge onderhoudskosten zien. Nog even en ik bereik om 15:30 uur het finishbureau. Het is er erg stil. De enige wandelaar die ik zie is mijn ‘nestor op wandelbeschrijvingen’, Jo. Er wordt nog met iemand van W.I.E.G.O. wat punten aangehaald, maar met de hele routebeschrijving was ik snel klaar.

Nog even de binnenstad van Breda doorkruisen naar de P-plaats om dan snel met de auto huiswaarts te gaan. Het is vandaag niet geworden wat ik me zelf ten doel had gesteld. Die 15 km te weinig zal ik maar op het conto van Mr. Corona schrijven.

Volgende keer beter!