DAK Wandeltocht 2019

	Datum:	31 augustus 2019
	Naam:	DAK Wandeltocht
	Organisator:	DAK Atletiek en Wandelvereniging
	Plaats:	Drunen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

(Met dank aan Frans Leijtens)

Om 06:30 uur op de fiets naar Drunen; een wandeling van 40 km ligt in het verschiet. Bij de start is het niet echt druk. Na me te hebben ingeschreven,  neem ik een kop koffie en ga naar buiten in de frisse lucht in afwachting van het “startschot”.

Na ontvangst van de route wil ik op weg, maar dan zie twee bekenden – Connie en Jannie – van ons wekelijks trainingsgroepje aankomen; dan maar even wachten, zodat we samen op pad kunnen. Na hun inschrijving en geen tijd voor een kopje koffie (sorry) gaan we op pad.

In het begin voert de route ons door de woonwijken van Drunen, vervolgens door een mooi stukje natuur met de naam “De Overlaat” waar we het pad moeten delen met een stel runderen. Dit is geheel in goed overleg  en tot volle tevredenheid van de beide partijen goed opgelost.

Even gaan we de mist in bij de oversteek van het kanaal, maar worden teruggefloten door een wandelaarster met de naam Linda, waarvoor dank. We zien het buurtschap De Hoef wakker worden, passeren het stadion van RKC Waalwijk waar morgen PSV voetbalt, doorkruisen het gebied waar ooit iets van een casino heeft gestaan om uiteindelijk na 11 km de eerste rust bij het café Het Galgenwiel te gebruiken.

Mos in overvloed

Nadat de watervoorraad is aangevuld en iedereen een deel van zijn lunchpakket heeft weggewerkt, verlaten we de bebouwde kom om deze weer na 23,5 km terug te zien. Een grote zwerftocht door de bossen van de Loonse en Drunense Duinen ligt vóór ons: merendeel bekend maar ook mooie onbekende stukjes waar het goed toeven is. Tenminste,  . . . . . .  als je niet de weg kwijtraakt.

De route door de bossen ik uiteraard helemaal onverhard; soms is de route niet te zien en lopen we door het mulle zand. Hierdoor lopen de dames geregeld uit mijn zicht. Zoals eenieder weet, ik “hou van zand”!! Maar niet echt.

Hier en daar  staan kleine heidevelden in hun mooie, paarse bloei en het is dus echt genieten. Bij Loon op Zand raak ik het spoor bijster in een stukje natuur met een maaskeienpad. Wat die keien daar doen, midden in het bos is mij  een raadsel. Bij de laatste pijl moet ik rechtsaf. Ik moet nu een tennisbaan aan mijn rechterzijde vinden, maar helaas. Ik loop nog even door en sta dan aan de rand van Loon op Zand. Om weer helemaal terug te lopen is niet zinvol, dus plan ik de kortste route naar rust nummer 2: Het Genieten. En laat die nou bijna helemaal over het fietspad lopen!

(Sorry voor de wazige foto. Oud toestelletje)

Op het terras vind ik de drie dames terug. Na een kop lekkere tomatensoep voor het zout, een nieuwe watervoorraad en rust voor het lijf, verlaten we de speeltuin en duiken gelijk de bloedhete duinen weer in met . . . . . . . . . . .  ZAND, . . . . . . . . veel zand! Gelukkig is dit van korte duur. Eenieder loopt zo zijn eigen tempo: Connie en Jannie voorop,  na enige afstand Linda en ver achterin ondergetekende. Bij het café De Drie Linden komen we weer bij elkaar.

Na een gezonde rust, gaan we voor de laatste 6,5 km: 3,7 km nog door de bossen en de laatste 3 km in één strakke lijn richting clublokaal DAK. De dames zijn dan niet meer te houden en ruiken de stal. Ikzelf neem nog een korte rust op een bankje nabij De Stulp; mijn ETA is tenslotte 15:58 uur.

Bij het afmelden wacht mij weer een “grote” teleurstelling. Evenals vorig jaar is het cijfer “6” niet voorradig en heb ik “weer helemaal” voor niets gelopen. Het mot toch niet gekker worre!

Mijn medewandelaars: bedankt.

Mijn medewandelaars zijn ook al binnen en zitten de tocht nog te evalueren. Voor mij ook een mooie tocht met enkele ‘hick-ups’. Na het afscheid zoek ik mijn fiets op en peddel, mijn stijve spieren losmakend, huiswaarts.