21e DAK Wandeltocht

	Datum:	26 augustus 2018
	Naam:	21e DAK “WandelshopTocht”
	Organisator:	Atletiek- en Wandelvereniging DAK
	Plaats:	Drunen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Opkomend.

Vandaag voor de zesde keer op pad met de Drunense Atletiek- en Wandelclub uit Drunen met het risico dat het weer op een tocht over de zandvlakten van de Drunense Duinen zal uitlopen. Na een kopje koffie mogen we los rond 07.00 uur.  Drunen wordt verlaten richting het zuiden. Veel anders kan ook niet, anders moet men een zwembroek meenemen om de Maas over te zwemmen. Het Drongels Afwateringskanaal kunnen we gelukkig te voet oversteken. Vrijwel daarna gaat het richting de opgaande zon door de bossen.

Inmiddels loop is samen op met een jonge dame met eenzelfde tempo. Al snel  komt de  80 v.d. Langstraat ter sprake. Zij heeft zich dit jaar voor het eerst ingeschreven voor een Kennedymars. De 80 van de Langstraat heeft deze eer en dus zijn er genoeg vragen over de Kennedymars in het algemeen en Waalwijk in bijzonder. Ik hoop haar een eind op weg te hebben geholpen; zo lang ze mij maar voorblijft gaat het wel lukken.

Golfterrein Bernardus

We zijn van plan om de eerste 20 km zonder rust weg te zetten. We blijven oostwaarts gaan en passeren de IJzeren Man in Cromvoirt, passeren op ruim 100 meter het militaire oefenterrein van het Opleidings- en Trainingscentrum Genie en stevenen af op het nieuwe golfterrein met de respectabele naam ‘BERNARDUS’. Voor alle duidelijkheid, het heeft geen zin om ondergetekende te contacten voor afspraken of kortingen: de golfsport is niet mijn ding. Wel ben ik dankbaar dat het verhoogde oude wandelpad dwars over het golfterrein intact is gebleven.

Via de Distelberg bereiken we na 23 km onze eerste stop: Hotel Guldenberg. Hier genieten we ruim van onze rust. Ik heb wel in de gaten dat 20 km te veel is geweest om in één ruk te doen. Een goede les voor ‘Waalwijk’. Terwijl mijn compagnon alweer opstapt, blijf ik nog even zitten.

Klik

Na een lange rust  vertrek ik ook richting “De Drie Linden” in Giersbergen. Na wat km’s fietspad en asfalt gaat het de paden op. Achter de camping “Weideblik” neem ik een kleine rust op een bankje. De camping doet zijn naam eer aan; ik geniet van een mooi uitzicht over landerijen en bossen. Tot de “Drie Linden” is de route nu erg bekend; hier wordt geregeld getraind door onze wandelgroep. Onderweg passeer ik – midden in het bos – het graf van de gesneuvelde soldaat Ivor Calvert, 23 jaar oud. M.b.v. de QR-code kan men het verhaal achter dit monumentje achterhalen:

Bij de rust tref ik mijn wandelcompagnon weer aan. Na een uitgebreide rust gaan we gezamenlijk weer op weg via bospaden richting “Fellenoord”, gevolgd door de tennisbanen en tenslotte richting de brug bij de ijsbaan. Hier blijf ik even alleen zitten; de rug speelt op. Dat wordt bij de 80 vd Langstraat GEEN  rugzak! In het zonnetje is het goed uit te houden. Mijn medewandelaarster gaat door richting de finish.

De laatste 3 km kan ik blindelings afleggen en veel te vroeg (25 minuten!) kan ik me afmelden. Enkel wat leden van de wandelclub en mijn wandelaarster zijn nog aanwezig. Op de vraag voor de hoeveelste keer ik de tocht heb gelopen, antwoord ik bescheiden: “Voor de zesde keer .“ “Ojee, zover gaan onze pinnetjes niet. Vijf is het hoogste!” is het antwoord. Het resultaat is het digitaal aangepast pinnetje boven aan dit verslag. Moet kunnen!

De route dit jaar was een hele opluchting. Geen grote zandvlakten, waar ik vroeger vele zweetdruppeltjes heb achtergelaten als militaire instructeur.  Dank daarvoor. Ook dank aan de twee EHBO’ers op de mountainbikes; dat geeft mij als wandelaar toch altijd weer een prettig/veilig gevoel. Ook dank aan mijn wandelaarster. Hopelijk heb je nog wat aan mijn verhalen/adviezen tijdens je eerste Kennedymars, de 80 vd Langstraat. Mijn laatste advies; mij voorblijven!  😊  Succes in Waalwijk!