Vastentocht, voorheen de Dekenale Vastentocht

	Datum:	17 maart 2018
	Naam:	Vastentocht 2018
	Organisator:	Vastenactie Nieuwkuijk
	Plaats:	Nieuwkuijk
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Na de afgelopen tochten die weer vroegtijdig werden afgesloten – op 5 km voor het einde met een auto terug naar de finish gebracht – geluisterd naar diverse adviezen en gegoogled op het element Magnesium (Mg). Wat ik nog weet van de MULO is dat magnesium behoorlijk fel kan branden. Da’s net wat ik nodig heb.
Afgelopen donderdag begonnen met een 30-dagenkuur magnesiumpillen slikken. Vanochtend ook nog eens de kuiten ingesmeerd met een olie met dezelfde naam. Als ik nu nog niet kan vlammen, …..

Rond 06.50 uur goed ingepakt en met het stalen ros naar de start. Ik had niet veel eerder moeten komen, want dan zou de deur nog op slot hebben gezeten: ik ben de eerste. Na wat administratieve plichtplegingen en een gratis kop koffie – ik was (te) vroeg – om 07.30 uur op pad.

Dit jaar hebben ze een nieuwe route en om eerlijk te zijn, het is een hele verbetering. Je ontkomt er niet aan om polderwegen te bewandelen, maar het werd goed afgewisseld met mooie stukjes natuur. Met één factor kon men geen rekening houden, het weer: “… een snijdend koude oost- tot noordoostenwind, boven land overwegend vrij krachtig …”! En dat hebben we gevoeld!

Op fietspaden die op dijken lagen, was het vaak spekglad terwijl de wind vol in je gezicht blies. Valt sneeuw normaliter van boven naar beneden, vandaag ging het van links naar rechts / rechts naar links, al naar gelang de politieke voorkeur.

Waren het vorig jaar nog rond de 270 wandelaars, dit jaar kwam de teller niet boven de 30 en dat is incl. 3 fietsers; een behoorlijke tegenvaller voor de organisatie. Natuurlijk is het weer hier debet aan maar – bleek later – ook de bekendheid van de tocht was nihil. Stond hij vorige jaren in de KWBN-wandelkalender, dit jaar niet meer. Geen KWBN-lid, dus ook niet in de kalender. Men zou toch eigenlijk de mensen (niet zijnde een wandelorganisatie) die per jaar één wandeltocht voor een goed doel organiseren, de gelegenheid moeten geven om ook in die agenda te komen staan met een oormerk: GEEN KWBN-lid  o.i.d..

De rusten zijn allemaal ingericht bij kerken of parochiehuizen en zijn voorzien van alleraardige dames die je – voor een luttel bedrag – een kop koffie met iets lekkers aanbieden. Dames, allen bedankt voor die lange zit met weinig bezoekende wandelaars.

Binnen 15 km was de batterij van mijn mobieltje helemaal leeg en schakelde het apparaat zichzelf uit. Oorzaak: de ijskoude wind. Mooie gelegenheid om mijn nieuwe Powerbank uit te proberen. Na een minuutje was hij weer op te starten en binnen 1,5 uur weer helemaal 100%; dus helemaal top!

Niet ‘onze ‘ pijlen, helaas

In Drunen ga ik de fout in. Op het routeformulier las ik de naam ‘Klinkert’ (café) en dat betekende voor mij “in één kaarsrechte lijn dwars door Drunen”. Helaas, ik had ergens RA moeten slaan. Veel later merkte ik het, maar had niet de puf terug te lopen. “Die gemiste km’s loop ik straks er wel weer bij.

De wind wordt steeds heftiger en mijn ogen tranen gelijk de Niagara-waterval. In de bossen is het gelukkig wat beter uit te houden. Na een kleine rust voor een cola-shot en de oversteek van een kanaal, komt nog een lang stukje polder, maar met de colsjaal over mijn hoofd is het te doen.

“Hoe zit het nu met werking van die magnesium pillen?” Laat ik zeggen dat ik geen kramp heb gevoeld, ondanks het stevige tempo en het weer. Dus ben ik geneigd om te zeggen dat het wel snor zit met die pillen. De farmacie-wereld, in bijzonder de magnesium bereiders, hebben er een klant bij.

Op het eind nog een “strafrondje” gemaakt: een kleine verkenning van een wielerbaan met als resultaat een gelopen afstand van 1, 3 km. Rond 16.00 uur ben ik binnen. Nog even op de fiets de kou trotseren en daarna onder een heerlijke WARME douche. Organisatie, bedankt.