Herfsttocht Gilze

	Datum:	29 oktober 2017
	Naam:	Herfsttocht
	Organisator:	Walking Activities
	Plaats:	Gilze
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De laatste wandelaars

Gezien de stand van de benzinemeter van de auto besloten om niet naar Boxtel maar naar Gilze te rijden om, na afloop van de wandeltocht, goedkoop te tanken in België. Een tweede reden om in Gilze te gaan lopen, het is de enige 40 km tocht in de nabije omgeving.

Om half acht aanwezig, ingeschreven voor een luttel bedrag, een kop koffie verwerkt en op het officiële tijdstip van 08.00 uur gestart voor de 40 km. De eerste lopers op die afstand waren al vroegtijdig vertrokken, met als gevolg dat ik voor de rest van de dag achter in de staart van het wandelpeloton heb gelopen; er waren momenten dat ik de ‘rode lantaarn’ droeg.

In 2014 had ik de tocht al eens gelopen, dus zijn er legio momenten van herkenning op de route. De eerste km’s gaan strak over asfalt richting het zuiden. Tig meters voor me lopen o.m. Bertus en Sandra, maar meer dan hun rug zal ik niet gaan zien. Het is goed weer, dus valt er voldoende te genieten links en rechts van de weg.

Na ongeveer 8 km zie ik rechts van me door de struiken en bomen een waterplas liggen. Middels een kruip-door sluip-door exercitie bereik ik de waterkant. Het geeft een mooi uitzicht met de zon die speelt met het water.

De 1e wagenrust

Via een stukje Bels Lijntje – een verdwenen spoorlijntje richting België – wordt de 1^e wagenrust op 13 km bereikt. Vijf stoelen waarvan één nog vrij is. Meer wandelaars zijn niet in ’t zicht. Ik geniet van een prima bakje koffie + koekje en vertrek weer na ’n kwartiertje.

Via een lang bospad kom ik in het stroomgebied van de Leij en dit komt me bekend voor. Ooit hier een feestelijke middag gehad ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van een tehuis voor gehandicapte kinderen.

Hier steken we de Rechte Hei over. We passeren diverse prehistorische grafheuvels, sommigen voorzien van een of meer paalkransen. De hei wordt verlaten en de tocht gaat via een lang half-verhard fietspad langs het Landgoed Nieuwkerk, voorzien van golfbanen. We lopen nu langs de Nederlands-Belgische grens die gevormd wordt door de Poppelsche Leij.

Voor de tweede rust gaan we naar Aarle, een Belgisch grensdorpje 200 meter over de grens. Een van de leden van de wandelclub heeft daar zijn domicilie. In de achtertuin is het in het zonnetje goed te doen tot het begint te regenen. Maar zoals het vandaag al vaker is gebeurd, na 97 regendruppels houdt het weer op. Na een kop koffie en mijn lunchpakket ga ik weer verder.

“De Hoevens”

Via veel boswegen wordt de natuurbegraafplaats “De Hoevens” bereikt. Ik hoop – uit nieuwgierigheid – dat de route over het terrein gaat en inderdaad, de pijlen wijzen die richting uit. Het is er stil. Her en der staan bezoekers ergens stil bij een boomschijf met daarop o.m. de naam. Naast de vele graven die opgaan in de natuur zijn er ook enkelen die pas zijn gedolven, gezien de vele bloemen op het graf. Ergens zit een oude baas op een bankje voor een majestueuze eikenboom; indrukwekkend en mooi om dit te zien.

In Alphen-Oosterwijk breng ik een bezoekje aan de daar aanwezige Mariakapel. Even een momentje rust. Bij de Alphense Bergen is de derde wagenrust die de wandelaar verrast op een kop tomatensoep, die er niet al te snel ingaat omdat ie flink warm is.

Via het recreatiepark “’t Zand” met zijn waterplas – die ik ’s ochtends vanuit een andere hoek heb gezien – en de Maastrichtsebaan (toch even een warm gevoel hier) loop ik na 2,5 km tegen een camperrust aan. Het regent even dus schuil ik onder de luifel. Deze post blijkt ook van de wandeltocht te zijn en in bijzonder voor de kortere afstanden. Afgezien van de twee vrijwilligers is er geen sterveling te bekennen. Dus kan er wel een kopje koffie vanaf.

Word ik hier uitgelachen?

Wat nu volgt is een lang fietspad door de bossen, gevolgd door vele bospaden die de wandelaar uiteindelijk aan de bosrand brengt met uitzicht op de toren van Gilze. Ik rust – weer – even uit op de houten slagboom en drink de restanten van mijn lunchpakket weg met wat cola. Als ik beter had gelezen, had ik gezien dat de laatste rustpost op zo’n 400 m. verderop lag in een boerderijschuur.

Maar om nu weer te gaan rusten??? Ik laat mijn leeg colablikje achter en werk de laatste 2 km naar de finish weg. Klokslag 16.30 uur bereik ik het finishlokaal. Er zijn nog twee wandelaars op de route; dus echt “de staart”!

Met stempels, sticker en een overzichtje van de activiteiten in 2018 verlaat ik Gilze en ga via een omweg over Poppel op weg naar huis.

De pijlers van de tocht hebben zich van hun goede kant laten zien, want ik heb zonder het uitgebreide routepapier de route kunnen lopen. Ook de verzorging was tip-top. Organisatie en vrijwilligers, dank voor deze mooie dag.