Datum:	9 oktober 2017
	Naam:	Jubileumwandeltocht
	Organisator:	wsv Waalwijk’82
	Plaats:	Waalwijk
	Aantal km’s:	35 ( van de 50)
	Duur ±:	7,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De ‘jarige’ vrijwilligsters.

50 Km in 10 uur, het zou moeten kunnen, maar ja . . . . . . . . .  een wandelvereniging in de buurt van de Drunense Duinen is voor mij – tegen beter weten in – vragen om moeilijkheden. Maar,  die niet waagt, die niet wint. Dus begin ik  – na een kopje koffie en een babbel met bekenden- om 8 uur aan de 50km. De weerberichten beloven een rustige dag met heeeeeeeeeeeel misschien een buitje.

Water en regen vergezellen ons.

Maar we zijn Waalwijk nog niet uit, of de eerste regenbui dient zich aan en al snel loopt eenieder onder poncho’s, paraplu’s en regenjassen. In de bossen is het uitkijken naar boomwortels, want door de regen kunnen die goed glad zijn. Na 4,5 km komen we langs de eerste rust; de welbekende caravan. Alleen is men nog druk bezig de boel op te bouwen, De vroege wandelaars op de lange afstanden lopen dus de post vrolijk voorbij. In de loop van de dag komen we hier nog twee keer aanleggen.

De regen is gestopt als we de hei en de bossen intrekken, Na veel omzwervingen  en via  – voor mij – onbekende paden komen we uiteindelijk uit in Loon op Zand. Het is nog rustig, enkel wat hondenbezitters die hun hond uitlaten verstoren de rust.

Na Loon op Zand gaat het richting Tilburg. Hier wordt een ommetje gelopen door het Noorderbos.

Noorderbos

Ten noorden van Tilburg-Noord ligt sinds 2003 een bijzonder recreatiegebied, waar mensen kunnen wandelen, fietsen en paardrijden. Dit Noorderbos werd aangelegd op de voormalige vloeivelden die ooit gebruikt werden als waterzuivering. Die functie is nog af te lezen aan dijken en ‘aquaducten’ waarover het water geleid werd.

Door de regen van de afgelopen dagen is de bodem goed drassig en om deze toestand intact te houden valt de regen voor de tweede keer vandaag met bakjes omlaag. Net voor het verlaten van de vloeivelden stopt het. Ik ben voornemens om bij het eerste de beste bankje dat langs de weg staat, een kleine pauze te houden.

Mijn uitzicht tijdens de lunch

Alles is klam en nat en de kou trekt mooi door tot op m’n lijf. Ik begin te twijfelen of die 50 km wel een goede keus is geweest. Waarschijnlijk was mijn wens groter dan mijn kunnen. Na mijn lunch ga ik weer op stap. Onderweg passeer ik de ‘slagvelden’ waar de berenklauw het leven heeft gelaten. Via de zuidelijke bosrand van de Drunense Duinen kom ik al snel op de 2e wagenrust waar ik graag gebruik van maak. Hier zit o.m. Bertus die het vermoeden heeft dat ik op zoek ben naar modderige en drassige paden en lanen voor de Bossche 100. Hij moest eens weten  . . . .

Terwijl de regen weer valt, gaat de route oostwaarts naar het landgoed Bosch en Duin waar ik lopers tegenkom die westwaarts waarschijnlijk richting de caravanrust gaan.  Ik ga met een boog om het landgoed heen.  Achter het landgoed verlaten we het asfalt en duiken de bosen in. Ik krijg het donkerbruin vermoeden dat we de grote zandplaat opgaan. Iets waar ik nu helemaal geen puf meer voor heb.  Ik ga van de route af en probeer die elders weer op te pakken. Zo kom ik op het fietspad uit richting de caravanwagenrust en besluit dit fietspad te volgen.

“Opa en kleinkind op boomstronk”.

Langs de hele route in bosranden, slootkanten en openbaar groen wemelt het van paddenstoelen in alle kleuren, soorten en maten. Maar gezien de gestaag vallende regen heb ik er een heleboel links c.q. rechts laten liggen. Had ik die allemaal willen vastleggen, was ik nu nog niet thuis geweest. Eén plaatje kon mij bekoren: “Opa en kleinkind op boomstronk”.

Uiteindelijk wordt de caravanrust bereikt en gezien de tijd die ik nu ter beschikking heb, neem ik het ervan. Na een half uur is het tijd om verder te gaan; er resten nu nog zo’n 5 km tot de finish. Het is even zoeken waar ik heen moet maar na wat heen en weer gedreutel vind ik het juiste bospad. Gelukkig is de regen verdwenen en schijnt er een mooi najaarszonnetje. De laatste km’s loop ik samen met een jongeman die ook zijn 50 km-route heeft ingekort. Wandelbelevenissen gaan over en weer en in no-time hebben we de finish bereikt.

Voorzien van een stempel, ‘n plaatje en een overzichtje van de komende winterserie gaat het huiswaarts. Afgezien van de drie stevige regenbuien en het niet gelopen parkoers door de zandduinen, een mooie tocht. Prima gepijld wat maar een geluk was, want het routeformulier was door de regen geen lang leven beschoren. Ook de verzorging was weer goed geregeld.

Oké, nog eentje dan!

Wsv Waalwijk ’82, dank voor de mooie tocht. En voor de winterserie, s.v.p. iets minder regen!  😉