8e Zomertocht: geen succes!

	Datum:	2 juli 2017
	Naam:	8e Zomertocht
	Organisator:	wsv Groot Gestel
	Plaats:	Den Dungen
	Aantal km’s:	42
	Duur ±:	10 uur !!!
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De moeite waard.

Vandaag op pad in Den Dungen. De weerberichten voorspellen niet veel goeds maar om hiervoor nu thuis te blijven, … no way! Op de website van wsv Groot Gestel wordt een interessant beeld gegeven van de komende tocht: een wandeling door het Kanaalpark, gelegen langs het nieuwe Máxima-kanaal. Door de bouw van dit kanaal is de omgeving daar behoorlijk veranderd. Tijd om eens te gaan kijken.

Bij aankomst wordt mijn stalen ros doorverwezen naar een grote wei: ik ben nummer 7. Hopelijk wordt het niet al te nat en kan ik straks zonder moeite de wei weer uit. Het caféterras is  nog erg leeg, maar binnen zitten de lopers in afwachting van het ‘startschot’ van 07.00 uur. Om 06.50 uur worden de ‘duiven’ gelost en ik ben er een van. Met een forse routebeschrijving en de track in de gps ga ik op weg.

Spannend bij vorst.

Al vrij snel wordt het asfalt ingeruimd voor onverharde paden. Eerst even langs het kanaal, vervolgens door een mooi stukje natuur. In december/januari heb ik al het een en ander gezien bij de voorbereidingen voor een bekende Bossche wandeltocht. Al snel zie ik mooie ‘kruip-door, sluip-door paadjes’ die mogelijk in de toekomst in een nieuwe wandelroute ingepast kunnen worden.

Na een oversteek van het kanaal van west naar oost komen we in het z.g. Kanaalpark. Een mooi grindpad dat deze zondagochtend veelvuldig gebruik wordt door wandelende, joggende, hardlopende of wielrennende uitgeslapen Bosschenaren.

Na zo’n 7 á 8 km komt de eerste rust: de Stadsboerderij Eyghentijds. Voor mij normaliter wel wat erg snel, maar vandaag voor mijn darmen mooi op tijd. Een stukje lichter verlaat ik het pand en ga verder met de route, die over de terreinen van de boerderij loopt. De varkens worden gevoerd en een geit kan niet wachten en begint alvast de kruiwagen met zijn ontbijt te ledigen.

Achter de boerderij lopen we door een mooi stukje natuur met broedende zwanen. Op enig moment splits de route zich. De 42 km-lopers slaan rechtsaf en volgen de oude weg van Empel richting Lith. Het eerst stuk is de weg voor de wandelaar alleen. Het is een stuk van 600 meter dat doodloopt  op het nieuwe Máximakanaal. Maar al snel komt het verkeer er weer bij. Er volgt nu een 4,5 km lang stuk over het fietspad; saai en zeker niet schokkend.

Weer wat geleerd: Aanvullende betekenis: inrijden is toegestaan in deze weg.

Na 13 km doemt het gehucht Het Wild op waar een caférust is. Ook deze rust laat ik nu even varen; na een lusje van 5 km kom ik hier weer terug en dan is het een mooie tijd/afstand om te gaan rusten. Iets voorbij de rust lopen twee wandelaars voor mij  verkeerd, maar ik heb dat niet in de gaten. Pas nadat zij druk  speurend aan het rondkijken zijn en ik mijn gps vervolgens heb geraadpleegd, komt de misser boven water. We nemen de gok en stevenen af op een scheiding wei/akker waar meestal wel een paadje ligt. Het geluk is aan ons en weldra zitten we weer op het juiste pad.
Langs de oever van de Maas lopen we zo’n 2 km stroomopwaarts door het hoge gras. Normaliter geen probleem, ware het niet dat het inmiddels is gaan regenen. Na dit mooie stukje natuur volgt een saai stuk langs een asfaltweg. Maar ja, als routebouwer kunt je niet alles mooi geregeld hebben. Ik kom weer aan in Het Wild en kan buiten onder een grote parasol genieten van mijn rust. Het café is druk in de weer met de kermis die dit weekend gehouden wordt.

Na een pauze van 40 minuten is het tijd om op te stappen. Buiten Het Wild worden we richting de dijk langs de Maas geleid. Via Gewande/Blauwsluis en de nieuwe sluis Empel gaat het richting de A2, maar vlak daarvoor zoeken we de rand op van het dorpje Empel die we helemaal volgen. Uiteindelijk steken we het Máximakanaal weer over en mogen weer gaan rusten in de Stadsboerderij Eyghentijds.

Kom maar boven, als je durf!

Een goede kop hete tomatensoep en enkele zoute crackers moeten de krachten weer op peil brengen. Onderwijl raak ik in ‘plat’ gesprek met een provinciegenoot. Hij was dit weekend toch in Den Bosch en wilde wel eens wat anders dan heuveltjes. Nadat deze post voor de derde keer was bezocht – ik vergat mijn petje – werden de buitenwijken van Rosmalen doorkruist. Het was goed opletten op de pijlen en waar het ‘wazig’ was, werd de gps geraadpleegd.

Bij de molen in Rosmalen wordt ik ingelopen door mijn oud-collega Nico en gezamenlijk zetten we de tocht voort. Ook nu wandelen we door een prachtig gebied ten oosten van het kanaal. Inmiddels zijn de wolken opengescheurd en priemt de zon er aardig op los. We volgen nu de oevers van het riviertje de Aa. Begin dit jaar nog ontoegankelijk i.v.m. terreinaanpassingen, nu een mooi wandelpad met soms ongemakkelijke losse keien. Klaarblijkelijk is het pad nog niet helemaal af.

Op enig moment neem ik een onvermijdelijke rust: de linker kuit speelt weer op. Nico stuur ik door. Na wat rust en een massage met de blauwe Perskindol, kan ik de tocht vervolgen. In Berlicum in het café ‘De Witte Zwaan’ vul ik voor de vierde keer mijn waterfles. Het gaat nu  recht op de streep af: 3,5 km. Alleen de laatste meters gaan door een koel bosperceeltje en als ik een scherpe bocht moet maken, ligt daar het terras van vanochtend, maar nu barstensvol.

Als laatste ……

Het is 17.05 uur. Om eerlijk te zijn ben ik niet echt blij met dit resultaat met het oog op de N4D. Gelukkig zijn daar weinig tot geen onverharde paden en heb ik iets meer tijd.  We will see!

WSC Groot Gestel, dank voor de mooie route, al week de gedownloade gps-route op enkele punten af van het papier /de pijlen. Maar dat kan ook aan de wandelaar hebben gelegen.