Groene Longtocht

	Datum:	3 jni 2017
	Naam:	Groene Longtocht
	Organisator:	Chr. Wandelsportvereniging Varik-Heeselt
	Plaats:	Varik, gem. Neerijnen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Een tocht in de buurt geniet op dit moment mijn voorkeur. Voor dit weekend was Varik de 1^e keus. Nog nooit van gehoord dus de moeite waard om te gaan kijken. De weg naar dit deel van de gemeente Neerijnen was een ervaring op zich. Het had er alle schijn veel van dat de bewoners in deze contreien mee zouden kunnen doen met het tv-programma “Gevaar op de weg”.

De route naar Varik was helemaal volgestopt met obstakels, sluisjes, drempels, bochten, speciale bestrating, enz. enz. Als eenvoudige automobilist was het al vroeg werken om in Varik te komen. Van de inheemse bewoners was niets te zien.

De inschrijving

Aangekomen in Varik werden we netjes naar een wei geleid waar we ons vehikel konden stallen, waarna na een kleine 200 meter het starbureau zich aandiende. Hier had de uitbater van het Dorpshuis Toeverhof een steekje laten vallen. Het resultaat was dat de inschrijving op het terras plaatsvond i.p.v. binnen en dat een kop koffie er vandaag ook niet inzat. Het geluk zat de administratie mee. Het was prima weer en sommige wandelaars hadden er al rekening mee gehouden en hadden de koffie bij zich.

Na wat financiële plichtplegingen vertrek ik  rond 06.45 uur. Het gebied is waarschijnlijk door een ruilverkaveling behandeld, want ik tref heel wat lange rechte stukken aan die niet allemaal zijn voorzien van een fietspad. Als club moet je het daar maar mee doen. Des te bewonderenswaardig is het dat men toch kans heeft gezien om mooie stukjes route aan een te rijgen. Zo is daar het natuurgebied De Steendert met diverse plassen en een prachtige molen.

De molen in zijn glorie

De eerste rust op 11 km is bij een boerderij. Vandaag geen 1^e deel van 20 km alvorens te rusten. Hier ging de eerste koffie naar binnen en werd de eigen watervoorraad weer op peil gebracht. Het weer is al behoorlijk drukkend, benauwd.

Na de rust moet een ‘heuveltje’ worden beklommen en komen we uit op de Waalbanddijk. Een mooi uitzicht over de uiterwaarden en – wat belangrijker was – een koele bries. Na het verlaten van de dijk, komen weer enkele – voor mij – minder fraaie, rechte en lange stukken.

Op 20 km duik ik in de berm in de schaduw van een grote boom voor de lunch. Het is tien voor elf en ik ben tenslotte halfweg. Daarna volgt een behoorlijk taai stuk, ook gezien de overdadige zonneschijn. Vlak voor het plaatsje Est met een officiële rust, begint de linker kuit op te spelen. In Est neem ik een flinke pauze om de kuit wat rust te gunnen.

De molenmaker in zijn element

Onderweg passeer ik een groentetuin met daarin een prachtige modelmolen. In de groentetuin is een oude baas bezig en zodra hij mijn belangstelling ziet, komt hij aangestrompeld. Zijn linkerbeen zit in een beugel. Vol verve begint hij te vertellen over de houtzagerijmolen. In Nederland staan er nog maar een stuk of drie. Aan de hand van oude tekeningen heeft hij de molen helemaal nagebouwd. Het is werkelijk een grandioos model en hij laat me alle ins en outs zien Zelfs het binnenwerk wordt aan het daglicht prijsgegeven. De oude baas weet niet van ophouden. Het doet me dan ook pijn om afscheid te nemen, maar ja, ik moet wel op tijd de finish bereiken.

Ergens op de route ga ik i.p.v. links- rechtsaf maar gelukkig kom ik na zo’n 500 meter erachter dat ik de pijlen van de 50 km volg en dat is echt niet de bedoeling. We duiken het bos in en komen voorbij het gemeentehuis van Neerijnen en een prachtig witte kerk. Achter de kerk in de kasteeltuin is de laatste officiële rust in een rustgevende tuin.

De man en zijn soep!

Hier krijgen we een gratis kop groentesoep met flink wat ballen en die gaat erin als  . . . . . . ja .  als wat?. . . . .  als soep! Heerlijk. Nadat de watervoorraad weer op pijl is ga ik weer op pad, volgens de soepbaas het taaiste stuk. Achteraf  kan ik dit alleen maar beamen.

Lange taaie stukken weg, waar af en toe de plooi uit je broek wordt gereden. Gelukkig zit er ook een stuk Waalbandijk in waar het goed toeven is door de koele briesjes. In een wei zijn, zo te zien, de koeien net uit de stal. De jonge kalfjes rennen elkaar achterna door de wei en moeder er vlot achteraan. Een vrolijk gezicht.  Zo naderen we de rand van Varik. Nog 1x linksaf, rechtsaf en nogmaals links en we staan weer voor het startbureau. Nu is gelukkig de bar wel open. Na een cola en een babbel, verdwijn ik huiswaarts.

Weer terug bij af.

Nu beleef ik ook waarom die wegen vol staan met drempels, sluisjes, obstakels enz. enz. Geregeld komt een auto in een razend tempo voorbij, links en rechts bochten afsnijdend. Bij Waardenburg, waar ik de autoweg opga, is het gevaar geweken en na een half uurtje sta ik thuis onder de douche. Het was me het dagje wel. Of ik nog terugkom? Ik hoorde via de “verwarmingsbuizen” dat het dit jaar de laatste keer was. Dat maakt het voor mij dan een stuk makkelijker om te kiezen.