Kampina wandeling – Boxtel

	Datum:	6 mei 2017
	Naam:	Kampina tocht in Het Groene Woud
	Organisator:	wsv De Keistampers
	Plaats:	Boxtel e.o.
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Rustig op de weg; ‘t is nog vroeg.

Al vroeg op weg naar Boxtel om te gaan wandelen bij de Keistampers. Hoe vroeger ik aan de wandel ben, des te meer tijd om te genieten. Om 07.10 uur ingeschreven, een kop koffie gedronken, de route in de gps laten zetten, wat kennissen gesproken en uiteindelijk op half acht de deur uit; een half uur eerder dan op de website stond aangegeven. Kijk, dan heb je tenminste wat reserves. Bij het verlaten van het gebouw komt de afdeling Drunense wandelaars; zij zullen mij voor de rest van de dag min of meer op de hielen zitten.

De eerste kilometers moet ik door het dorp/stadje (Henk, streep maar door wat niet van toepassing is) waarbij ik de pech heb om mijn half uur winst kleiner zie worden door twee spoorwegovergangen die voor mijn neus werden gesloten. Heb ik weer!

Enjoying! that’s all there is!

Na dit oponthoud loop ik nog even fout, maar weldra zijn we gelukkig in het buitengebied. En dan ga je inzien waarom deze wandeltocht zo’n goede naam heeft. De route gaat door een gevarieerd gebied, door loof- en dennenbossen, heidevelden, langs groen brede oevers, vele vennetjes en . . . . . .  ook wat zandvlakten. De reguliere lezer van deze website weet dat ik daar geen liefhebber van ben (zacht uitgedrukt), maar in deze tocht heeft men een mooie mix gemaakt. Ik kon er dus wel mee leven/wandelen.

De organisatie en de wandelaars hebben deze dag een grote dosis geluk gehad v.w.b. het weer. In de ochtend een frisse start, in de middag een heerlijk zonnetje en een temperatuur van rond de 17 graden: echt T-shirt wandelweer.

Onderweg werd de mooie rust een paar keer ‘verstoord’ door een groepje dames o.l.v. een sportinstructeur. Alsof ze de opdracht hadden om mij van mijn wandelroute af te houden. Ik werd van al die gymnastische oefeningen in mijn gezichtsveld erg moe. Uiteindelijk moesten we er allemaal om lachen. Na drie confrontaties gaf de groep het op; ik was niet van mijn pad af te houden.

Ik MOEST op de foto. Bij deze dan.

Ik had me voorgenomen pas op de helft (20 km) mijn eerst rust te houden. De eerste bank die zich aanmeldde stond aan de oevers van een van de mooie vennetjes, pal in de zon. Het is pas kwart over elf. Het is hier echt genieten van de eerste zonnewarmte. Hier zal en moet een foto van mij worden gemaakt door Henny vd H. ; misschien voor op haar nachtkastje.  😉

Na de lunch gaat het verder. Een paar maal wordt ik voorbijgefietst door een Rode Kruisteam. Als wandelaar kan ik dat goed waarderen; het geeft je toch een gerust gevoel. De schitterende vennetjes rijgen zich aaneen al een parelsnoer, de een nog mooier dan de ander.

Op 25 km – op een wagenrust (letterlijk) – geniet ik van een lekkere kop tomatensoep, en terwijl ik deze aan het wegwerken ben, komt de afdeling Drunen ook aan.  Na een kleine rust ga ik zelf weer verder. Na de drinkfles te hebben bijgevuld met vers water, verdwijn ik weer in de bossen. Ik een oogwenk zie ik een bordje ‘Kapel’. Over een bruggetje en verscholen in een donker dennenbos, iets verwijderd van de weg, vind ik een klein mooi kapelletje.

De ‘Bende van Drunen’.

Na een klein stil moment ga ik verder en zie in de verte een zandhoop, die – met enig fantasie – de vorm heeft van een gezicht. De groep Drunen heeft mij nu inmiddels ingehaald en trekt in een heel lang uitgerekt peloton aan mij voorbij. Ik geniet vanaf een bankje van dit gebeuren.

Op enig moment, ergens midden op de hei, komen diverse paard-en-wagens voorbij: een scene die goed zou passen in de film “After the Goldrush”. Op de laatste wagenrust is het al redelijk rustig. De meeste wandelaars zijn waarschijnlijk al weer thuis en gedoucht. Het Rode Kruisteam op MTB’s  is  nodig toe aan een rust. Fietsen door het zand is ook niet alles. Op weg naar de finish passeer ik nog het ‘Graf van de Onbekende Agrariër’; hopelijk niet het resultaat van het team op de MTB’s.

‘All you need ……….. ‘

Na te hebben vastgesteld dat de ‘All You Need Is Love’ -caravan van vorig jaar een partner heeft gevonden – er stonden dit jaar twee van deze caravans in de bekende uitmonstering op het bedrijventerrein – bereik ik uiteindelijk rond kwart over vier de finish. Na de afmelding en het in ontvangst nemen van de diverse stickers en stempels en een groet aan de Drunense Bende ga ik voldaan terug naar huis.

Een mooie tocht, goede verzorging en een goede begeleiding. Chapeau Boxtelse Keistampers.