Drunense Duinentocht Vught – WS’78

	Datum:	12 november 2016
	Naam:	3e Loonse en Drunense Duinentocht
	Organisator:	WS ’78
	Plaats:	Vught
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Vooraf. De meest slechte voorbereiding beleefd voor deze tocht. Nog vóór dat ik één stap heb gezet blijkt dat ik voor mijn gps uiteindelijk zes (in cijfer 6) lege batterijen heb meegenomen!! Halverwege de tocht geeft de batterij van mijn wandelfototoestel de geest. De reserve-batterij doet vrolijk mee met deze ‘staking’. Enfin, dan maar geen eigen gelopen track in de aanbieding en voor foto’s kunnen we terugvallen op mijn mobieltje. Zo, dit alles v.w.b. de voorbereiding.

Z A N D !!!

Een wandeltocht door ‘mijn achtertuin’, wie blijft daar nu bij weg? Het had niet veel gescheeld of ik was inderdaad weggebleven. Het vooruitzicht om weer door dat ‘verdullemes’ losse zand te strompelen, was nu niet bepaald iets waar ik blij van wordt. En al zeker niet bij warm weer. En daar kwam het geluk me tegemoet. De weergoden stelden een fris en zacht weertje ter beschikking en na ‘ampele overwegingen’ heb ik besloten om de gok te wagen. En ik kan alvast verklappen, het viel reuze mee.

Rond half negen kom ik aan bij de start in de Speeldoos in Vught. Hier lopen, zitten, hangen, popelen en wachten diverse bekenden. Het is een bont gezelschap. Met een kop koffie in de hand vind ik een plaatsje op de trappen naast Trudy, aka Wolfje. Zij maakt vandaag een trainingstocht voor de Bossche 100; nou, dan is ze hier op het goede adres.

De Speeldoos

Iets voor 09.00 uur wordt de meute zenuwachtig en gaat alvast naar buiten. De ‘duiven’ worden klokslag negen uur gelost en iedereen wil de eerste zijn. Na het gestuntel met de gps en de batterijen, blijkt dat de 40 km al op pad is. Enkel de 20 km wachten nog op het routepapier. Snel haal ik de route op en ga op pad.

Het begin gaat door de bebouwde kom van Vught, maar al snel gaan we de Vughterhei op. Die ligt er mooi bij met nog wat rijp op de planten en struiken. Via het 1e Lunet bereiken we de IJzeren Man die we linksom – via het smalle paadje aan de zuidkant met al zijn wortels – passeren.

Aantal lopers

In het oord Distelberg is de eerste buitenrust bij een boerderij. (8,8 km) Binnen de familie van WS’78 heet deze eerste post de ‘soeppost’. Hier wordt een heerlijke warme soep geserveerd; alleen ben ik de soort soep kwijt. Maar hij was lekker. Vanaf hier passeren we de Drunense Duinen aan de noordzijde tot vlak voor Giersbergen. Hier komen we met een grote bocht door de bossen alsnog in het gehuchtje uit.

Van hieruit gaat het naar ‘De Rustende Jager’ maar niet via het rechtstreekse fietspad – bekend bij vele militairen die vroeger in de duinen bivakkeerden – maar met een nog grotere lus door ………. jawel hoor, daar komt ie ………. het losse zand. En dan blijkt dat hetgeen ik in mijn militaire opleiding bij de commando’s heb geleerd, nog steeds werkt: VONBOO! (Verstand op Nul, Blik op Oneindig!)

En Route: EHBO-personeel. Top.

Aangekomen in de Rustende Jager (18,5 km) nuttig ik mijn lunchpakket. Ook hier weer vele bekenden. Maar gezien mijn gestaag afnemende gemiddelde snelheid, blijf ik niet lang. Om 17.30 uur moet ik binnen zijn. Vanaf hier gaat het via een nieuw -met vennen aangelegd – gebied en het Kasteel Zwijnsbergen – een kasteel/landgoed gelegen in Helvoirt aan de Zandleij –  richting de bekende soeppost die nu is omgedoopt tot koffiepost. (27,8 km)

De vrijwilligers die hier de wandelaars in de watten leggen, hebben van alles bij de hand: gratis koffie (zwart of met melk en suiker), div. melksoorten en drank. Daarnaast hebben ze ook nog van alles in de verkoop. Grote waardering voor al die vrijwilligers, niet alleen op deze post maar ook op de fruitpost: hartelijk dank voor jullie inzet.

Vanaf hier gaat het via het bungalowpark ‘De Distelberg’ en de Zandleij richting een golfbaan i.s.n., gelegen tussen Cromvoirt en het Afwateringskanaal Den Bosch-Drongelen. Ik kan het niet hard maken, maar het zou me niet verbazen als genisten hier de aanzet hebben gegeven, met hun jaarlijks golftoernooi  in mijn achterhoofd.

De Fruitpost

We naderen het woonoord  Lunetten en het Vughtse gevangeniscomplex met daarin diverse ‘bekende bewoners’. Bij het Nationaal Kamp Vught is de laatste rust, beter bekend als de ‘fruitpost’. (34,5 km) Ook hier is weer het een en ander te koop. Na een lekker stukje appel ga ik voor de laatste kilometers over heel bekend terrein; de Vughtse Heide.

De route voert o.m. over de ‘gele stippenroute’, een ‘hardlooproute voor oude adjudanten’ aka stippen, verwijzend naar hun onderscheidingstekens op de schouders.

Poort kazerne

We passeren het terrein waar ooit de schietbaan lag. Hier is helemaal niets meer van over. Zelfs de schietloods is verdwenen. We gaan door over het terrein van de voormalige Frederik Hendrikkazerne, nu een prijzig buurtje met prijzige huizen. Gelukkig hebben hier nog enkele gebouwen de slopershamer doorstaan. Het wachthuisje, eens de hoofdingang van de kazerne waarin ik menig uurtje heb doorgebracht, staat er helaas bouwvallig bij. Een stevige onderhoudsbeurt zal nooit weg zijn.

Vanaf de kazerne gaat het rechttoe rechtaan naar de finish. Om 16.45 uur bereik ik de Speeldoos. (39,3 km) Met deze eindtijd ben ik dik tevreden, gezien de bos- en zandpaden waar we overheen zijn gejaagd.

Al met al een heel mooie tocht, incl. het zand! Alle vrijwilligers en de organisatie bedankt. Met een stempel en een plakplaatje (een kinderhand is gauw gevuld J ) ga ik huiswaarts.