Walk4Veterans, dag 3

	Datum:	23 sep 2016
	Naam:	Walk4Veterans
	Organisator:	Hulp voor helden’ – stichting KPPR
	Plaats:	Culemborg-Asperen
	Aantal km’s:	19
	Duur ±:	5 uur en nog wat
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Na een heel jaar als een wandelende reclamezuil voor de Walk4Veterans te hebben rondgelopen, ben ik toch wel benieuwd of dit enige zoden aan de dijk heeft gezet. Want ‘dijken’ zijn er genoeg in deze wandeltocht.

Helaas konden het dit jaar geen vier dagen worden en het lot was gevallen op de vrijdag, de 3^e dag. Gezien de vooraankondiging kon er op deze dag enkel één deel van zo’n 19 km worden gelopen. Achteraf bleek dat er toch nog de gelegenheid was om 2 delen op een dag te lopen. Achteraf ben ik blij dat niet gedaan te hebben.

Naar de start.

De planning was: 09.30 uur vertrek per busje vanaf de parkeerplaats van Fort Asperen naar de start in Culemborg, 10.00 uur vertrek vanuit Culemborg. Gezien allerlei verkeerstechnische problemen op ’s herenwegen, werd dit vertrek uiteindelijk 10.30 uur.

Bij de start enkele bekenden van vorig jaar, waaronder de dame die toen over onze gezondheid waakte en ook nog meeliep. Dit jaar was ze ‘gesneuveld’ op de eerste dag van de Nijmeegse 4Daagse en het herstel liet nog even op zich wachten. Ook de chauffeur van die heel belangrijke ‘transporter’ met klasse 1 goederen was weer aanwezig. Tenslotte collega-genist André Odenkirchen , die zich bezig hield met de coördinatie van die broodnodige vrijwilligers. Dank aan al die vrijwilligers en  André.

Enfin, halfelf mochten we dan op pad. In totaal vandaag 1 dame en 7 heren. Er waren ook nog twee lopers al heel vroeg ‘en route’, maar die liepen dan ook van Nieuwegein naar Culemborg en vervolgens door naar Asperen. Culemborg verlaten we westwaarts via een pad langs de Lek met een indrukwekkend monument: een deel van de oude brug dat hoog boven het maaiveld uitsteekt.

Al snel kwam er een scheiding der geesten; François(mariniersveteraan) met eega Petra, Rory (BLJ-veteraan), Gerjos (raadsman-veteraan) en ondergetekende (geen veteraan). De overige drie heren in burger – i.i.g. één officier, gezien de rangonderscheidingsteken op de buitenjas ?!?! – bleven wat achter.

Aan de koffie. Top!

Vorig jaar een heel stuk afgesneden bij Werk Aan Het Spoel, dit jaar mooi de juiste route gevolgd langs de Lek richting Fort Everdingen. Dat het wandelwereldje klein is, bleek wel toen een tegemoetkomende ‘snelle’ wandelaar uiteindelijk Frans Leijtens was. Op afstand kreeg ik al een vermoeden, gezien de wandelstijl. Na een korte groet en een foto, ging ieder weer zijnsweegs. Een mooie route, maar van het fort Everdingen was weinig te zien. François wist een collega die vlak in de buurt woonde. Er werd gebeld en we konden aankomen voor een kop koffie. Wat een luxe, heerlijk zittend in het zonnetje genieten van een kop koffie. Na zo’n half uurtje werd het tijd om door te stappen en na een dankwoord vervolgen we de route.

Even heeft men geprobeerd om ons dwars te zitten. De hele weg was tot op zo’n 3 meter uitgegraven i.v.m. dijkverzwaringen.  Maar na wat kruip-door, sluip-door bewegingen konden we verder. Ook werd een dijkversperring uit het verleden – bij genisten bekend als ‘asperges’- weer in ere hersteld.

We lopen ontspannen door de velden op zoek naar een voormalige kruitfabriek, die hier in de ‘vorige’ eeuw moet zijn ontploft. Het kruit heeft zijn werk goed gedaan; er is niets meer terug te vinden. Daar waar ik vorig jaar linksaf en dus flink de fout inging, nu met enige schaamte rechtdoor gegaan. Een duidelijker geel-blauwe pijl kon er niet zijn. Aangekomen op de Diefdijk, linksaf richting de autoweg. Bij de kruising met de A2 wordt een kleine pauze ingelast en de lunchpakketten aangesproken, terwijl we genieten van het uitzicht over de velden, een bunker en het autoverkeer.

Niet scherp, maar wel indrukwekkend.

Vlak na de autoweg verlaten we het asfalt en voert het pad ons dwars door een ‘doorgesneden’ bunker en verder over een ongelijk pad dwars door rietvelden, gevolgd door een wei met schapen die zich gestoord voelen in hun middagdutje. Uiteindelijk komen we weer uit op de Diefdijk en na enkele strakke kilometers asfalt komen we aan bij de W4V-rust. Hier liggen de peperkoeken, appels en flesjes drinkwater op ons te wachten. De drie heren ‘officieren’ zijn al enige tijd hier en stappen al weer op. Wat nu volgt is het lange fietspad – Acquoyseweg – langs een sloot. De 40 km van de Rode Kruis-bloesemtocht komt hier ook voorbij. Onderweg passeren we een eenzame wandelaar in een stevig tempo, goed gebruind door de zon. Aan het eind van het fietspad ligt het Fort Diefdijk. Hier zit een dame te genieten van de zon naast haar auto. Het blijkt de eega te zijn van de eenzame wandelaar die even later ook aankomt. Hij vertelt over zijn wandelingen door heel Nederland, waarbij zijn eega hem naar een startpunt brengt en hem – na tig km’s – weer opwacht. Prachtig wereldje, die wandelaars!

Vorig jaar heb ik me hier laten ophalen. Dit jaar lopen we tot het eind bij Fort Asperen. Waar je ook kijk, overal zie je nog betonnen bunkers in het veld, al of niet door de natuur gecamoufleerd. Op de laatste kilometers zijn links en rechts van de weg diverse verdedigingswerken weer in ere hersteld. Zelfs een loopgraaf is weer zichtbaar. Het blijft een indrukwekkend geheel, die Waterlinie.

‘Stalen’ loopgraven.

Op de parkeerplaats van Fort Asperen worden we opgewacht door André en de chauffeur van het Klasse-1 voertuig (sorry, ik ben de naam kwijt). Naast een dankwoordje van de organisatie worden we verblijd met een fraaie oorkonde. Eenieder heeft genoten van de tocht en zeker ook van het weer; een prima wandeldag. Ik heb in ieder geval genoten van de gesprekken met mijn vier medewandelaars. Ik vond het wel jammer, dat er zo weinig wandelaars meeliepen. Misschien nog door de onbekendheid; wie zal het zeggen. Daar zal nog wel het een en ander over gedacht en gezegd worden.

Dank aan mijn medewandelaars en de organisatie en hopelijk kan men met de opgehaalde  sponsorgelden weer enkele veteranen helpen.