DAK-tocht nummer 6 wordt nummer 5.

	Datum:	27 augustus 2016
	Naam:	19e DAK Running Center wandeltocht
	Organisator:	Atletiek- en Wandelvereniging Drunen
	Plaats:	Drunen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Vandaag ga ik weer op stap met de DAK Atletiek- en Wandelvereniging. Natuurlijk onder de vlag van het laatste woord; atletiek was nooit mijn ding. Bij natelling wordt het de zesde keer. Bij vorige edities heb ik enkel het ‘drietje’ en het ‘viertje’ ontvangen, waarschijnlijk omdat ik weer snel thuis wou zijn. Dit jaar maar eens vragen of de serie kompleet gemaakt kan worden.

Trainingsmaatjes.

In het glorend daglicht op de fiets naar Drunen. Hier zit al een aantal bekenden aan de koffie. Snel mijn kaart ophalen – door voorinschrijving lag deze al helemaal gereed – en aan de koffie. Klokslag 7 uur ga ik op pad voor 40 km. De vraag blijft of dit wel verstandig is gezien het warme weer. Maar een fris briesje verzacht de pijn.

Na een snelle route dwars door Drunen gaat het de duinen in. Gelukkig heel veel bospaden naast een enkel stukje zand, die me uiteindelijk brengen naar de eerste officiële rust op 13 km; ‘De Rustende Jager’.  Edoch, mijn plan is om mijn eerste rust op globaal 20 km te voldoen en dus ga ik, na een kleine reparatie aan mijn rugzak, weer door.

Mijn 1e rust.

Ergens in de buurt van een mij bekende bivakplaats (betonnen plaat) uit vervlogen tijd aan de Giersbergse Baan, lonkt een schamel bankje en ik besluit hier mijn eerste rust te nemen.

Onderweg leveren de beschrijving en/of de pijlen nogal wat problemen, waardoor vele wandelaars hetzij verdwalen of op de verkeerde route uitkomen. Ook ik had op een gegeven moment het gevoel op de verkeerde route te zitten. Uiteindelijk komt het goed en arriveer ik op de tweede officiële rust in Cromvoirt op 23 km; ‘Het Wapen van Cromvoirt’.

Hier wordt de post bemand door een straatgenoot, lekker zittend en genietend van het feller wordende zonnetje. De EHBO is druk bezig met een dame die gestoken is door een horzel. Tja ……., blote benen!

Sponsor nieuwe golfbaan?

Na de rust gaat het door een gebied waar men op dit moment een golfbaan aan het aanleggen zijn. Gezien de aanwezige baileybrug, misschien met steun van fanatieke genistengolfers. De route voert o.m. langs de voet van een lange dijk; in de zon! Ik besluit om boven op de dijk, heerlijk in de schaduw te wandelen om uiteindelijk weer op de route uit te komen.

Ergens in het boerenland, naast een maïsveld, staat een mooi bankje en ik kan de verleiding niet weerstaan om een koele rustpauze in te lassen; ik heb tenslotte nog tijd genoeg.

Nadat de restanten van een luchpakket zijn verdwenen, ga ik verder en kom nu in heel bekend terrein. Op goed 1 km passeer ik mijn woonstede. Via een lus arriveer ik in de Emmamolen, waar het binnen – in de buurt van een airco – goed toeven is. De watervoorraad wordt op peil gebracht en de laatste kilometers worden weggewerkt.

‘Mooi’ van lelijkheid.

De route voert over het voormalige ‘Land van Ooit’, met een kasteel dat mooi van lelijkheid is. Via de achteruitgang komen we uit op de parallelweg van de Maasroute. Van af hier is het gewoon doorstampen tot aan de finish.

Bij aankomst in het lokaal van DAK, wordt door enkele wandelaars een stevige discussie gevoerd over de tocht. Zo worden enkele verbeterpunten aangedragen waarmee volgend jaar rekening wordt gehouden.

Na mijn stempeltje, uitgelegd hoe e.e.a. in het verleden is gegaan m.b.t. speldjes. De oplossing wordt heel simpel: ik krijg op voorhand de medaille (1e keer) en een ‘tweettje’. En voor de vandaag gelopen tocht mag ik een vijfje in ontvangst nemen. Soepel opgelost en mijn deze serie is weer kompleet.

Wat gaat de volgende tocht brengen? We will see.