100e N4Daagse 2016

	Datum:	18-22 juli 2016
	Naam:	100e N4Daagse
	Organisator:	stg De 4Daagse
	Plaats:	Nijmegen
	Aantal km’s:	55
	Duur ±:	13 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

14 juli 2016: de laatste dag om nog iets te veranderen voor de komendeNijmeegse 4Daagse. Maar gezien de goed verlopen voorbereidingen in Gulpen, Waalwijk, Den Bosch, Cuijk, Boxtel, Boven-Leeuwen, Geldermalsen, Drunen, Nieuwkuijk, Tilburg, Leerdam, Geldermalsen en Waalwijk waarbij geen problemen met de voetjes zijn opgetreden, gaan we dus voor de enige N4D-variatie die nog niet heb gelopen: de 55 km. Enkel dit jaar te lopen ter gelegenheid van de 100-ste Vierdaagse, dus we moeten deze kans grijpen; niet geschoten is altijd mis.

Het finishkot

Op maandagmiddag met de auto richting Nijmegen; achterin de fiets. Op de mij bekende parkeerplaats overgestapt op de fiets naar de Wedren. Aangekomen bij het finishkot zitten de twee dames al te wachten; er is geen rij en binnen 2 minuten ben ik “geringd”. Op de Wedren is het – zoals altijd – razend druk. Van het W4W-forum is (nog) niet veel te zien. Bij een rondgang loop ik Bertus en Trudy tegen het lijf: “Bij de RWV komen de meeste forumleden wel bij elkaar.”

Hoe verder de middag verloopt, des te meer bekenden en onbekenden verzamelen zich bij de vlag van de RWV. Het is mooi om weer oude bekenden te zien. Maar lang zal ik niet blijven. Gezien mijn reisschema voor de komende dagen, ben ik op tijd weer thuis. De wekker staat om 02.00 uur. Rond een uur of 9 lig ik uiteindelijk in bed.

Dinsdag in alle vroegte ben ik snel uit de veren. Echt slapen is d’r niet van gekomen, maar dat heb ik meestal bij aanvang van een stevige tocht. Aankleden, ontbijt en luchpakket, schoenen aan, een laatste controle op de uitrusting en om 02.45 uur rolt de auto op weg naar Nijmegen, conform het

FF een kopje koffie.

op maandag geteste tijdschema. Om 03.30 uur wordt de auto omgeruild voor de fiets en om 03.50 uur sta ik op de Wedren. Eelco & friends tref ik aan op de afgesproken plaats en er is tijd genoeg voor een kop koffie.

Iets voor 04.00 uur worden, na een korte toespraak, de laatste seconden afgeteld en klokslag vier uur klingt het startschot: de “duiven” worden gelost. Maar zo snel als de echte duiven op hun vliegpad zijn, gaat het hier niet. Pas om 04.16 uur passeer ik de startlijn om na enkele meters al in de file te staan. Dit moet niet teveel gebeuren, daar ik in het tijdschema van de 50km en dit jaar 55km moet lopen. En ik wil toch echt niet te laat binnenkomen.

De Waalbrug

De eerste kilometers gaan best, al is het soms voorwaarts in ganzenpas. Het blijft een machtig gezicht, de verlichte Waalbrug met die kolonne van wandelaars op weg naar Lent. Na Lent wordt de weg mooi breed en kan er goed worden doorgestapt. Ik passeer de splitsing van de 30km van waar ik vorig jaar in mijn eentje de dag heb uitgewandeld. Nu blijf ik  deelnemer in het grote peloton.

In Lent op het bekende terras vind ik Eelco en co weer terug. Bij de start was ik die kwijtgeraakt. Na een kop koffie stap ik snel weer op. Eelco heeft dezelfde gevoelens en gezamenlijk gaan we on route. We passeren  midden in de polder een stukje geschiedenis over hetgeen hier in de Tweede Wereldoorlog zich heeft afgespeeld.

In Huissen (Huussen voor de inwoners) wordt een pauze ingelast midden in het centrum. Een kop tomatensoep gaat erin als water. Het zout kan ik wel gebruiken, gezien de weersvoorspellingen. Nadat de watervoorraad weer op peil is, gaat het verder. Ik zou de route moeten herkennen, maar er zijn hele stukken die gewist zijn van mijn ‘harde schijf’. Huissen is een deel daarvan. Wel bekend is de boerderij, links onder aan de dijk, maar Eelco en ik laten deze voor wat ie is.

Via het oord Elden bereiken we de grote weg richting Elst waarop ook de 40km uitkomt. Gelukkig is hier de nodige schaduw. Op het samenkomstpunt worden de leden van het GGG verwelkomt en voorzien van nieuwe ‘brandstof’. Ikzelf neem heerlijk koel water, waarvoor hartelijk dank.

ETA ?!?! ???

Snel daarna ga ik zelf weer door; de snelheid zit er niet echt in dus heb ik iedere minuut hard nodig. Als klap op de vuurpijl geeft de 4walker-app aan dat ik rond 19.55 uur zal finishen. Hier word ik niet blij van, maar ik vertrouw op mijn ervaring en weet dat dat niet waar kan zijn. Zeker weer netwerkproblemen of zoiets.  In Elst stop ik even bij familie, maar al snel ga ik door, richting ‘Oase’. Hier tref ik vele W4W-ers en onbekenden. Een heerlijke kop soep valt mij ten deel die wordt gevolgd door een cola.

Inmiddels is Eelco ook aangekomen en nadat ook hij is verzorgd, gaan we gezamenlijk weer op pad, de extra lus van 5 km in. Volgens de gps zijn het uiteindelijk maar 4,1 km, maar deze kosten mij toch zo’n 48 minuten.  Daar waar we weer op de 50km-route komen, is het erg rustig; m.a.w. we zitten helemaal achter in het wandelpeloton. Het is voor mijn doen behoorlijk warm geworden. Geregeld horen we sirenes en stuiven motoren of ambulances voorbij, op weg naar een noodgeval. Herinneringen uit 2006 komen terug.

Over de A15 wordt het me teveel en voor het eerst in mijn 12-jarige wandelcarrière gaan mij overhemd en T-shirt uit. In mijn onderhemd wordt de tocht voortgezet. Bij de Pannenkoekenbakker wordt gerust en wat gedronken. Voorbij Ewijk zien we Gerrit, aka Dr.Pain, nog aan het werk. Ook in Oosterhout, vlak voor de dijk, wordt gerust en wat gegeten, maar het brood kost me moeite om door te slikken.

Nadat alle flesjes weer gevuld zijn en wijzelf ons goed nat hebben laten spuiten door toeschouwers, gaan we de bekende/gevreesde dijk op. Gelukkig is het niet meer druk op de dijkroute. Het tempo is niet meer wat het moet zijn en we lopen kans om te laat te komen. Eelco stuur ik weg zodat hij nog binnen de tijd kan finishen, maar daar heeft hij nu nog geen oren naar.

No comment

Vóór de nieuwe brug, De Overtocht, gaat langzaam bij mij het licht uit en in de onderdoorgang moet ik gaan zitten. Het is nog 4 km  en volgens mijn horloge heb ik nog 1 uur en 15 minuten. Als ik dit vertel, wordt ik door een dame naast me ‘wakker geschud’: “Maak er maar 45 minuten van!” Shit, mijn horloge heeft al de geest gegeven. Ik geef Eelco figuurlijk een schop onder zijn gat en zeg dat ie voort moet maken om op tijd binnen te komen. Ik kom er wel, op tijd of niet!

Eelco, bedankt voor je steun.

Als Eelco wegstevent, ga ik ook weer op pad. De nieuwe boulevard langs de Waal is mooi, maar ik zie alleen dat er GEEN schaduw is. Op het eind hiervan draai ik rechtsaf de Waalbrug op. Maar na enkele meters ga ik al in de schaduw van een muurtje zitten. Het lijf sputtert al enige tijd. Het vooruitzicht om na de N4D voor een half jaar thuis met gordelroos te komen zitten, is niet waar ik op zit te wachten. Dat heb ik al eens meegemaakt. Hoezeer het ook pijn deed, dan maar goed te laat! Tijdens deze rust nam ik nog wat zout en kreeg ik bezoek van een EHBO-man die even bang was dat ik malende was. Gelukkig kan ik hem ervan overtuigen dat het halen van de finish niet alles is op deze aardkloot. Een bezorgde Sabine passeerde en van haar kreeg ik te horen dat de finishtijd met een halfuur was verlengd. Dat zou dus alsnog kunnen.

Met hulp van de EHBO-man die me weer op de been hielp, ben ik de Waalbrug overgestoken. Aan de Nijmeegse kant wemelde het van water uitdelende EHBO-ers en ander medisch personeel. In het gras lagen diverse wandelaars helemaal op apegapen. Onder vele aanmoedigingen van de kijkers langs de kant, kan ik me uiteindelijk afmelden om 17.20 uur, op tijd!

Het kostte moeite, maar ….

Na een kort bezoekje aan het terras, ga ik terug naar huis. Daar is het een kwestie van plussen en minnen en kijken wat er over blijft. En zoals men al heeft kunnen lezen, is het kwartje gevallen op de keus; STOPPEN. De lol was er voor mij al eventjes af. De vooruitzichten van een overbelasting met bijkomende ellende en de verwachtte grotere hitte op de woensdag, hebben de doorslag gegeven. Ja, ik heb stevig gebaald, maar heb er inmiddels vrede mee. 2017 Wordt mijn jaar!

De woensdag en donderdag kijk ik met geknepen ogen naar de televisiereportages. Iets om snel te vergeten.

De vrijdag moet alle pijn goedmaken. Ik ga naar de brug ik Cuijk, naar mijn tweede familie: Het Regiment Genietroepen. Ik weet dat het even een masochistische gebeuren zal zijn, maar om op de brug het wandelpeloton voorbij te zien trekken is uiteindelijk een pracht van een pleister op de nog open wond.

The Bridge

Rond halftien ben ik in Cuijk. De wandelaars  passeren in kleine aantallen de brug. Het regiment heeft er een mooie passage van gemaakt. Zowel aan de Cuijkse zijde als aan Maldense zijde staan twee mooie baileyconstructie en de brug is mooi versierd met banners van het regiment. Alleen ……  tja, …
Aan het begin worden al gladiolen uitgedeeld. In het midden van de brug ligt het pontonplaatvlot met de tent/verzorging/drank/marketensters en ernaast het Rijksvaartuig nr. 29.

Verder op de dag groeit de stroom wandelaars en is het moeilijk bekende wandelaars te spotten. Sommigen hebben dat geluk wel gehad en heb ik ze digitaal kunnen vastleggen. Op het drukst van de dag – rond 12.45 uur – waren er verdacht veel bobo’s op het vlot en politie op het water. Alleen genisten mochten nog op het vlot komen.

Bianca, Syl en Annika

Op zeker moment kwam Annika voorbij en dus moest ik van het vlot af, de brug op. Ook Sylvia en Bianca meldden zich. Rond 13.00 uur kwam vanuit Cuijk een groot gezelschap met Koning Willem-Alexander de brug opwandelen en zich melden op het regimentsvlot bij de regimentscommandant. In no-time wemelde het van ‘oortjes’, mannen met ‘koffertjes’, fotografen, tv-camera’s en natuurlijk wandelaars die wel even wilden kijken.

Z.M de Koning

Vanaf de brug konden we het geheel goed bekijken. Na het Mineurslied en de borrel vertrok het gezelschap weer richting Malden. Nadien gehoord dat het gezelschap met de koninklijke bus naar de Wedren is vertrokken.

Het Vrijwillig Fanfarekorps Genie luidt het einde van de operatie. Musicerend komen ze aangewandeld vanuit het dorpsplein in Cuijk. Voor de bouwers van de brug het signaal om  te beginnen met het  opruimen van het losse goed en vaandels op de brug

De drukte op de brug wordt minder. Helaas heb ik vele bekenden gemist. Rond kwart voor drie wordt het vlot losgekoppeld. Ik moet wel mee, want al mijn spullen liggen op het vlot. Langzaam drijft het genistenvlot met het fanfarekorps stroomafwaarts.

Till 2017!

De brug blijft nog even liggen tot 15.00 uur. Dan moet hij worden afgebroken om de burgerscheepvaart weer doorgang te verlenen.

In Cuijk zal na vandaag het gewone leven weer terugkomen; voor menige wandelaar duurt dit toch echt enkele dagen! Voor mij een vierdaagse met een kleine deuk, maar met een mooi en gezellig einde. Wandelaars, bedankt.

Ik ga mijn geluk wel weer in de Heuvelland4daagse zoeken.