Ladies Obstacle Run

	Datum:	30 april 2016
	Naam:	Leeuwenmars
	Organisator:	w.v. De Leeuwenmars
	Plaats:	Boven-Leeuwen
	Aantal km’s:	10
	Duur ±:	ongeveer 4 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De “obstacle run”

Afgelopen zaterdag met de jeugd geoefend voor een ‘obstacle-run’, aka de Leeuwenmars in Boven-Leeuwen. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn. Na een onrustig ontbijt en met een rugzak vol met etenswaar – “Je hebt tóch een grote rugzak met plek zat!” – rond 10.00 uur gestart op de 10 km. Het weer zit helemaal mee; een lekker zonnetje en voor de actieve dames een reden om geregeld de jas uit te doen.

Vanuit het verleden weet ik dat de route hier niet echt ingewikkeld is. Inderdaad, op een papiertje van 21 bij 10 cm staat de hele route: 8x linksaf, 6x rechtsaf en we

“Daar wil ik in wonen!”

moeten dan weer bij de start uitkomen. Wat veel indruk maakte was de Waalbandijk met zijn vele woonboten, vracht- en passagiersschepen, vergezichten, fabriekjes, een koninklijk monument en verdullemes veel schapen. Gelukkig staan er genoeg bankjes om te smullen en van het uitzicht te genieten.

Onderweg werd dus stevig getraind voor een obstacle-run. Een stuk of zes ijzeren korven met stenen werden in de looppas genomen. Voor de duidelijkheid, ik moest foto’s maken. Voor de grote Willem-Alexanderbrug gaan wede dijk af en via de randgemeenten van Beneden-Leeuwen komen we uit bij de – voor de 10km-lopers – enige rust. Hier wordt, naast de gezonde honger, ook het gekregen snoepgoed verwerkt. Onderwijl genieten ze van de complimentjes van wandelaars als ze vertellen dat ze de

De enige ‘echte’ rust.

10km lopen. En opa, …………. guest!

Na de rust gaan we via de bebouwde kom van Beneden-Leeuwen weer terug naar de dijk. Deels al bekend van de ochtend, voor de rest eigenlijk minder interessant. Wel grappig vonden ze de dame die op haar sokken liep, omdat ze blaren had. “Stom hoor, ….!”

Op weg naar de finish krijgen nu de veldbloemen de aandacht. Een mooi boeketje voor oma moet er worden geplukt. We nemen daar rustig de tijd voor. We hebben tenslotte tot 17.00 uur betaald, maar ik heb het vermoeden dat we dat met alle beste wil van de wereld niet halen. Rond 14.00 uur zijn we binnen. Bij het finishbureau worden de twee dames flink verwend. Een regenhoesje voor een fietsenzadel, een zakje met snoepgoed en ………….. (en daar gingen ze voor) ……………… een prachtige glimmende, welverdiende medaille.

Onderweg naar huis ze nog getrakteerd op een – achteraf gezien te grote – chocolade ijsje. Hier straf ik mezelf, want bij aankomst thuis kan ik de smoeltjes helemaal wassen en in de auto ook wat vlekjes wegwerken. Maar het was ‘t allemaal zeer de moeite waard en van zo’n dag kan je alleen maar van genieten. Niets mooier dan die rode smoeltjes, de dijk op- en afrennend.

Een trotse opa!