 |
Datum:
|
16 april 2016 | ||
|
Naam:
|
Rode Kruis Bloesemtocht | |||
|
Organisator:
|
||||
|
Plaats:
|
Geldermalsen | |||
|
Aantal km’s:
|
uiteindelijk 41 | |||
|
Duur ±:
|
9 uur | |||
| Google Earth | GDB-file (Garmin) | GPX-file | Foto’s | |
Aankomst station Geldermalsen
Om 05.45 uur wordt ik thuis opgehaald door drie dames; Karin, Miranda en Janny. Gedurende de reis naar de start geniet ik nog even van deze begeleiding; na de start ben ik ze heel snel kwijt. Als jonge hinden verdwijnen ze voor me uit in de wandelmassa: ik heb de tijd. Na een shot cafeïne en een korte ontmoeting met Carola die op Gery wacht ga ook ik op weg. Ik ben het veilingterrein nog niet af, of ik wordt bijgehaald door Eduard en zijn wandelmaatje Linda.
Ooit heb ik Eduard bij zijn eerste Kennedymars midden in de nacht van de straat geplukt. Samen met Edwin was hij helemaal van het padje. Maar dat is weer een hele tijd geleden. Samen zijn we de Appeldijk afgewandeld, verhalend over vroeger.
Tussen de molen “De Vlinder” en Enspijt wordt dit keer de dijk ontzien. Gezien de bodemgesteldheid is het niet verantwoord de dijk te belopen. Het zou één groot modderbende worden. In Enspijt wordt voor de tigste keer de NL vouwbrug met regimentsvlag digitaal vastgelegd.
“Stakkers; vliegen gaat sneller, hoor!”
Ook in Beesd wordt de route verlegd; ook om bovenstaande reden. Pfffffffff, gelukkig. In voorgaande jaren heb ik hele modderige ervaringen gehad op de dijken na Beesd. De eigenaars van de diverse ooievaarsnesten hebben de vogel van nieuwe batterijen voorzien; ze staan dan ook vrolijk op het nest met hun jongen te spelen.
Mijn eerste lunchpauze is op de Post De Jong. Hier tref ik mijn medereizigers weer aan. Na een ‘vette’ lunch – en dan bedoel ik niet mijn maaltijd maar de drassige, doorweekte ondergrond waar mijn rugzak bijna in verdween – gaat het weer gelukkig over asfalt. De camping wordt dit keer overgeslagen: de reden zal nu wel bekend zijn.
Wat nu wel prikt is een 2,5 km lang fietspad langs de sloot, mij wel bekend van de Veterans Walk vorig jaar, gevolgd door 2,2 km redelijk rechte wegen totdat we het fietstunneltje ingaan. Vanaf hier zijn de rechte ‘saaie’ stukken verdwenen en worden we geleid/gelijd (streep door wat niet van toepassing is) door de oevers van de Linge.
Mijn chauffeur en begeleiding.
In Acquoy geniet ik – zittend in een heerlijk zonnetje – van een tweede maaltijd. Ik ben nog geen twee meter weer op stap, of het begint stevig te regenen, vergezeld met wat hagel. Her en der poppen de paraplu’s op, poncho’s worden uitgepakt en als eenieder gereed is met de beschermingsmiddelen houdt het op met regenen en schijnt het zonnetje er weer lustig op los. Bij Fort Asperen tref ik weer eventjes mijn drie dames. Zij zaten heerlijk binnen gedurende de bui.
Op weg naar Gellicum mist ik de verzorgingspost bij de bunker, onder aan de dijk. Ook het Geofort is van de lijst geschrapt. In Gellicum zou ook een post staan, maar helaas heb ik die helemaal niet gezien. Iets voorbij Gellicum wordt ik verrast door een parcourswijziging. De 40km volgt de 25km-route i.v.m. de toestand van diverse stukken in het parcours. De Molendijk met het daaraan gelegen monumentje wordt overgeslagen. RODODENDRON!
In 2005 liep ik in regen de Bloesemtocht. Op de Molendijk kreeg vlak voor me een wandelaar een hartinfarct en is daar ter plekke overleden. Dat heeft een flinke indruk op me gemaakt. Sindsdien pluk ik tijdens de tocht op weg naar die plek, een veld-/bloesemboeket om ‘t daar neer te leggen. Om de reeds geplukte bloemen zo in de berm te gooien leek me geen goed idee. Dus, ……… gaan we wat extra kilometers maken en laten de bonte stoet wandelaars achter me, op weg naar het monumentje.
Dit jaar alleen, maar niet vergeten.
Het is nu erg rustig en aangekomen bij het kruisje waaien flarden muziek van de overzijde van de Linge – post ‘Rust Wat’ – over. Met een gevoel van “Wat ben ik toch rijk dat ik nog kan wandelen!” leg ik het veldboeketje neer, denk nog even terug aan 2005 en ga weer op stap, op zoek naar het wandelpeloton.
Op Post Albertine kan ik nog net een plekje vinden tegenover de trommelaars. Een trotse oma zit naast me en verteld dat haar kleinzoon meespeelt in de band. Hier zwaai ik nog snel even Diny toe. Dan zal Bertus ook wel in de buurt zijn. Inderdaad, weldra heb ik hem voor de lens, maar met een oud toestelletje zijn actiefoto’s niet haalbaar. Sorry, Bertus.
In Enspijk neem ik nog even een rust op een bankje, heerlijk in de zon. Een oude baas komt ook genieten en verteld terloops dat ie al vier keer naar Santiago was geweest via verschillende routes. Prachtige verhalen had hij, terwijl Dirkje voorbij slenterde. Dirk, de volgende keer roep ik je wel weer; sorry. In Deil breng ik – als katholiek – nog een bezoekje aan een protestantse kerk om een kaarsje aan te steken. Dat dat allemaal zo maar kan!
N.H. kerk in Deil.
De rest is van de route is een kwestie van doorstappen en zo bereik ik rond 16.00 uur de finish; veel te vroeg voor mijn gevoel. Wel heb ik kans om diverse regimentsleden aan te treffen achter in de hal. Met een smoes kom ik het gereserveerde deel binnen en tref daar verschillende collega’s, waaronder de ra en de rc. Ja, ook zij hadden gewandeld: 8 km! Ook heb ik een gewaardeerd lid van het regiment de tip meegegeven, dat een acht en een nul óók 80 is.
Ik zoek uiteindelijk mijn mederijdsters op en gaan, beladen met tasjes aardbeien, richting de trein. Karin, Miranda, Janny, Eduard en Linda, bedankt.
Volgend jaar voor de 14. Of wordt het dan de 15e?
Leave a Reply