Fellenoordtocht ………. ja hoor, … zand zand zand!

	Datum:	10 april 2016
	Naam:	Fellenoordtocht
	Organisator:	wsv Waalwijk ’82
	Plaats:	Drunen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

“Aan een tekstverslag wordt NIET gewerkt!”, zei hij tandenknarsend. Of ….

Belangrijke man met de route

.. oké dan, toch maar een klein verslagje. Een half uurtje fietsen en ik ben bij de start. Wel lekker, zeker na de tocht; even andere bewegingen met de beentjes.

Het startlokaal ‘De Westhoek’ wordt voor de laatste maal gebruikt. Via de ‘verwarmingsbuizen’ heb ik begrepen dat de tent sluit. Jammer, een pilsje tijdens de 80 van de Langstraat  was daar nooit weg. Zat genoeg bekenden zitten al te wachten op het startschot. Na een kop koffie, voor 30 eurocent t.b.v. een goed doel een bezoekje gebracht aan het damestoilet. “Er is toch niemand!”, zei de wachtpost.

Iets voor acht uur mogen we weg. Met het routepapier voor de 40 km ga ik op pad met twee dames van de loopgroep Drunen. Het is prima wandelweer en ik hoop maar dat het niet teveel zand wordt. Even voorbij Waalwijk gaat het de bossen in. Het duurt nu wel even, voordat ik weer in de bewoonde wereld kom. Met de 1e rustpost in het zicht moet ik, als 40km-loper, de twee dames loslaten om die vermijdelijke bossen te doorkruisen. Enfin, na zo’n 4,5 km mag ik dan eindelijk ook de eerste rustpost bezoeken. Mijn twee wandeldames zijn dan in geen velden of wegen meer te bekennen.

No comment!

Na de rust volgt een traject over los- en half los zand, heuvel op, heuvel af en dat over een vlakte die speciaal door de beheerder helemaal geschoond is van bomen. Weg schaduw! Na zo’n 3 km mogen we de bosrand in om uiteindelijk via omwegen aan te komen bij de boerderij die zijn naam heeft gegeven aan de tocht: Fellenoord. Hier is het gezellig zitten en tijdens de gesprekken blijkt dat ik naast een collega van het militaire vroeger zit. Pas als hij zijn bril afzet, gaat bij mij het licht branden. Wat een bril al niet kan doen.

Na de, zelf meegebrachte maaltijd en een heerlijke kop tomatensoep (2 bonnen, aka € 2,00), stap ik weer op. Wat nu volgt is een traject over de bospaden van de noordelijke bosrand van de Drunense Duinen. En laten we daar nou net altijd onze trainingsrondjes in de zomer lopen, m.a.w. ‘ogen dicht en voorwaarts’. Gelukkig is het niet erg druk op de paden, al moet ik soms mijn ogen opendoen bij het kruisen van MTB-paden. Ook passeer ik het café “De Drie Linden” in Giersbergen, maar gezien de drukte op het terras en mij wens om binnen 8 uur weer bij de finish te zijn, sla ik deze verleiding over.

De ‘jonge honden’.

Nu wordt ik ingehaald door een ‘jonge hond’ en een ‘heel jonge hond’. De familie Leijtens stuift voorbij in een moordend tempo. Ik pas! Vlak voor 3e rust worden de wandelaars nog getrakteerd op een heel nieuw bospad, of beter  een MTB-pad i.s.n. dus erg ongelijk met wortels en zo. Maar ook deze hobbel wordt zonder kleerscheuren genomen en zo kom ik aan bij de derde en laatste rust.

Daar maken Frans en Thomas Leijtens al weer aanstalten om door te gaan. Ik geniet nog even van de rust en het vriendelijke personeel.  Er resten nog zo’n 5 km tot aan de finish over heel bekende wegen: in de winter worden deze paden door de loopgroep Drunen onveilig gemaakt. Aangekomen bij de finish heb ik er precies 38 km opzitten. Geld retour vragen voor de laatste twee gemiste kilometers heb ik maar niet gedaan.

Op het terras genoten van een pilsje – ‘k ben toch met de fiets – en vervolgens rustig peddelend op de fiets naar huis. Het was een prima tocht, ondanks het zand. Maar dat kan ook aan mij liggen. Het weer was prima geregeld, de verzorging was top. Voor een training voor Hilversum en Cuijk een prima tocht. WSV Waalwijk ’82, bedankt.