28e Heuvelland 4Daagse

	Datum:	6-9 augustus 2015
	Naam:	28e Heuvelland 4Daagse
	Organisator:	stg Wandelvierdaagse Vilt-Valkenburg
	Plaats:	Berg en Terblijt – Vilt
	Aantal km’s:	14+14+14+28 km maakt 70 km
	Duur ±:	Wat zou je denken ….
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Vier dagen wandelen in het Limburgse land: dit jaar wel heel bijzonder.  Wetend dat je elke dag een andere afstand kunt kiezen, werd al ruim van tevoren ingeschreven op de 42 km. Op 3 augustus werd het kampement betrokken op een camping in Meerssen. Een mooie plaats met het ochtendzonnetje op de ontbijttafel werd de staanplek voor de caravan.

Inmiddels had mijn oudste zus laten merken dat ze ook wel eens wilde meewandelen, alleen niet van die belachelijke afstanden. Aan wandelen deed ze wel wat, maar dan meer de bekende ‘rondjes om de kerk’. Het wandelen van een evenement was haar onbekend.  Zo werd mijn ‘strijdplan’ van 42 km drastisch omlaag geschroefd naar 14 km. Dat zou ze toch moeten kunnen.

14 Km op een hele dag vereist  geen vroege start op 07.00 uur. En dus vertrek ik de eerste dag rond 08.30 uur van de camping om haar op te halen om zo rond 10.00 uur te starten. De auto kunnen we kwijt op een prima georganiseerde parkeerweide met een mooi verkeersplan. De route voert ons dit jaar naar een grote rust in Valkenburg, mijn ‘Waterloo’ van vorig jaar.  Via een mooi natuurgebied met een uitzicht op het Geuldal, de Meertensgroeve en de Viltergroeve, dalen we af naar de Geul.

Het doet me goed te zien dat mijn zus geniet van de nieuwe omgeving. Af en toe houden we halt om grote groepen wandelaars te laten passeren, zodat we zelf rustig kunnen doorkletsen. Zij heeft het de laatste tijd flink voor haar kiezen gekregen, en het wandelen in onbekend terrein geeft haar een ‘Control-Alt-Delete’-gevoel.

De route voert ons nu door het centrum van Valkenburg, waar vele toeristen de bonte stoet van wandelaars bekijken. In de schaduw van de Valkenburgse ruïne genieten we van een kop koffie; de temperatuur  is al aardig aan het stijgen, maar in de schaduw is het goed te doen. Op weg naar de rust wordt de warmte een oude dame teveel en we helpen haar om  in de schaduw op een trapje bij te komen.

Koel en rustig in de tent

In de rust genieten we van een heerlijke kop tomatensoep van een bekend merk. De drukte en de warmte in de tent valt mee. Ik zal dit jaar wat meer oefenen op het rusten wat nog wel eens moeilijk is. Na ruim 40 minuten gaan we weer op pad. We volgen nu de loop van de Geul tot Geulhem. Onderweg missen we al keuvelend een pijl, maar zonder veel schade komen we weer snel op de route. Langs de Geul is het goed uit te houden; we lopen in de schaduw van grote bomen en de heuvelrand waarop Berg ligt.

Bij het restaurant ‘De Brakke Berg’ zoeken we een plaatse in de schaduw en laten we ons verwennen met ijs en cola; jammer dat het daar zo lang duurde zodat de zon ons wist te achterhalen.  Bij Geulhem wacht tenslotte  een flinke kuitenbijter. Via een steil bospad, gelukkig gelegen in de schaduw, klimmen we naar boven en bereiken voldaan de eindstreep. Het feest bij de finish is inmiddels in volle gang, maar dat is voor ons geen optie. We zoeken de auto op en gaan naar de camping waar gegeten wordt. Hier merk ik dat mijn zus ook wel zin heeft voor dag 2 en dus worden de plannen gemaakt voor de volgende dag. In de avonduren breng ik haar thuis voor een goede nachtrust.

De bananenpost

De tweede etappe van deze 4daagse brengt ons naar het centrum van Meerssen. Het heeft vannacht en vroeg in de ochtend flink geregend, maar bij onze start is het droog.  Vanaf het plateau dalen we steil af naar de ingang van wat vroeger de groeve van Curfs was. Hier liggen vele bananen te wachten om gegeten te worden. De wandelaars gaan hier linksaf en moeten een flinke helling op. Gelukkig is deze voorzien van een lange trap, anders zouden weinig wandelaars boven komen. Vanaf een uitkijkpunt heeft de wandelaar een prachtig uitzicht op de oude groeve, waar nu vele schapen en geiten vrij rondlopen. Via De Dellen, een oud militair oefenterrein, dalen we weer af naar de oevers van de Geul.  Deze wordt in ganzenpas een heel eind gevolgd. Tenslotte gaat het via de bebouwde kom naar de Markt in Meerssen waar de grote rust is. Ook hier wordt genoten van de tomatensoep; tenslotte is een beetje zout nooit weg. Mijn zus krijgt er zowaar zin in; ze geniet met volle teugen van de drukte en het gezelschap aan de tafel.

Korte Raarberg

Na ruim 50 minuten – we leren het al – verlaten we de rust en gaan op weg naar de Korte Raarberg. Hier vallen tijdens de Amstel-Goldrace de wielrenners omlaag; wij moeten de hele klim omhoog. Boven aangekomen hebben we een mooi uitzicht over – alweer – het Geuldal, maar nu van de andere kant. De route terug naar de finish brengt ons vlak langs onze camping en dus bezoeken we de ijskast in de caravan; een heerlijk koel blikje fris. Hierna vervolgen we de route en wandelen door de beemden van de Geul richting Geulhem. En ja, hier wacht weer dezelfde kuitenbijter op ons. Maar nog net voordat we de strijd willen aangaan, zie ik in mijn rechterooghoek een vrij schaduwrijk tafeltje bij restaurant ‘De Geulhemermolen’. ’n Halfuurtje rust met wat ijs; moet kunnen. De laatste helling naar de eindstreep is bekend en na de klim is het een kwestie van afmelden/scannen, auto opzoeken en afmars naar de camping. Na een gezellige namiddag/avond en een prima maaltijd van mijn eega en de afspraak dat ze morgen weer wilt meelopen, breng ik haar weer veilig thuis.

In de avond wordt ik gebeld door mijn jongste zus: die wilt ook wel eens een georganiseerde wandeltocht met veel lopers meemaken. Haar ervaringen liggen enkel op de route naar Santiago de Compostela. Dus morgen op pad met mijn twee zussen; wie had dat kunnen denken.

Uitzicht over Maasvallei

De derde dag voert ons richting Bemelen. Op enig moment krijgen we de keus “Mooi uitzicht met steile afdaling” of “Eenvoudige afdaling”. We kiezen voor het mooie uitzicht en nemen de steile afdaling voor lief. Het uitzicht is inderdaad prachtig: zicht over de vallei van de Maas met Maastricht aan haar oevers. Na enig moment wagen we ons aan de afdaling. M.b.v. de meegenomen wandelstokken komen we heelhuids onder. Vorig jaar moesten de wandelaars omhoog; dat ging mij toen een stuk moeilijker af. Door de velden van Bemelen komen we bij een heropend restaurant, waar koffie met heerlijke stukken vlaai met slagroom worden uitgeserveerd. Da’s niet tegen dovenmansoren gezegd en dus zoeken we plek op het overvolle terras. Het afhandelen van grote groepen gasten zat nog niet helemaal in de vingers, maar een kniesoor die daar vandaag op let: we hebben tijd zat.

Beeldentuin Maastricht

De route gaat verder en we komen bij het St. Joseph huis uit. In het jaar ’68 van de vorige eeuw was hier de startplaats van de Avond4Daagse van Maastricht, waar ik toen aan heb deelgenomen. Vlak in de buurt is de officiële grote rust in de Beeldentuin Maastricht. We zitten nog ‘vol’ van de vlaai met slagroom en laten de tomatensoep voor wat ie is. In de beeldentuin is het goed toeven er wordt dan ook genoten van de vele beelden, groot en klein. Ook wordt er een workshop gehouden door ervaren kunstenaars uit Zimbabwe. W gaan verder en komen uit in de tuin van het Afrika Centrum te Cadier en Keer. Ook van hier heb je een prachtig uitzicht op Maastricht. Op de voorgrond enkele ‘holes’ van de Golfbaan Het Rijk van Margraten. Op de banen wordt driftig ‘gesport’. Via de tuin met een Mariagrot en  de 12 Staties komen we weer uit op het Plateau van Margraten.

Nog één keer vandaag!

We lopen nu redelijk in de zon en dus is het behoorlijk warm. Bij een boerderij annex café-restaurant houden we halt om een verfrissing te nemen. Het is er gezellig druk en enkele wandelaars zijn enkele liedjes aan het oefenen uit hun muziekbundel. Nog één keer gaat het bergaf en bergop voordat we de finish bereiken. Het slotritueel is gelijk aan dag van de eerste en tweede dag: scannen, auto opzoeken en terug naar de camping. Dag 4 zal ik het zonder mijn zussen moeten stellen; elk heeft zo haar activiteiten en dus kan ik zondag ‘voluit’ gaan.

De laatste dag ga ik op de 28 km lopen. Door dit switchen van afstand  loop ik de eerste en de laatste 7 km’s voor de tweede keer. Deze km’s vormden op dag 2 de 14

Voor de tweede keer: de trap!

km. Dus weer de bananenkraam, de lange trap, het uitzicht over de groeve en de ganzenpas. Vanaf de Markt gaat het nu richting Bunde, Kasen, Snijdersberg naar Geulle waar de 2^e grote rust is. De route voert ons over hellingen met loofbossen en vele kleine stroompjes met bruggetjes. Hier en daar is het zelfs behoorlijk drassig. Na zo’n 10 km hoor ik achter me in het typisch Fries accent: “Dat is ‘m!” “Nee, hij loopt niet.” “Jawel, dat moet ie zijn met al die rommel op z’n rugzak!” Ik wordt ingehaald door Jannie en Appie. Ook zij lopen vandaag de 28km, zodat ze weer op tijd naar Friesland kunnen afreizen. Nog even krijg ik de kans om Jannie te feliciteren met haar Centurion-titel, maar al snel zijn de Bosjes  weer uit mijn gezichtsveld.

Soms wat drassig …

In mijn eigen tempo daal ik af naar Geulle naar de rust en wordt terloops  nog voorbij gestevend door Jos, een Belgische wandelaar die ik vorig jaar heb ontmoet en in België de nodige paden al heeft bewandeld. In het rustlokaal ga ik weer op zoek naar de soep en een plek om te zitten. Naast Jannie is nog plek en zo kan ik hen nog wat bijpraten. Na de rust gaat het uiteraard weer bergopwaarts om zo uit te komen op de vlakte van Kasen. Via via gaat het nu via  de kop van het vliegveld Beek en een lange afdaling tussen fruitbomen naar Meerssen waar we dit keer een pak melk en wat stroopwafels wegwerken. Vanaf hier is het traject bekend en brengen weer een bezoekje aan de ijskast. De Geulhemermolen slaan we

De ontvangstmuziek.

over en nadat voor de derde keer dit jaar het bospad langs de Musschenput-groeve hebben genomen, is daar de eindstreep. De wandelaars worden in de Grote Straat verwelkomd door de plaatselijke Harmonie Concordia  en diverse Schonen die een roos uitreiken.

De laatste acties mijnerzijds zijn het ophalen van het ‘Nr. 4’ met diploma, een stempel in het boekje en het opzoeken van de auto. Al met al was dit voor mij een bijzondere H4Dse. Niet alleen het vertoeven in het land waar mijn roots liggen, maar vooral het wandelen met mijn zussen. Het was hen zo goed bevallen, dat er al sprake is van de H4Dse van 2016. We zullen zien.

Dank aan de vele vrijwilligers en de organisatie. Veel respect voor alle verkeersbegeleiders, die vaak de hele dag in de brandende zon of ’s ochtends vroeg in de regen het verkeer regelden. Chapeau!