KM Hilversum: regen & wind.

	Datum:	8 op 9 mei 2015
	Naam:	Kennedymars
	Organisator:	wsv De Lat
	Plaats:	Hilversum
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	19,5
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Tie estas alia fojo. (Volgens Google)

De 30^e editie van de Kennedymars van Hilversum; die mag je niet missen. Voeg daar ook nog bij de prima verzorging en een prachtig vrijwilligersteam en ik ben weer op weg naar de start. De weerberichten zien er goed uit en dus gaan we op pad met de ‘kleine uitrusting’; geen rugzak maar een klein heuptasje met o.m. een regenjasje. Want stel je voor …

In de kantine tref ik een heel aantal W4W-leden die ik voor het laatst heb gezien in sep 2014 in Waalwijk, mijn laatste kennedymars. Bertus en Diny, Ineke, Will, Gerrit, de ‘Blauwe TGV’ die nu even niet rijdt en die samen met Annika in de verzorging zit, Ikonka, Berend en Arjan. Eenieder heeft zo te zien de winter overleeft.

Ronde klok van 22.00 uur rolt het peloton uit de kantine en worden verrast met twee speeches: de voorzitter die gepast gebruik maakt om de marsleider en zijn echtgenote nogmaals te feliciteren met hun Koninklijke Onderscheiding. Met luid applaus wordt dit bekrachtigd. Daarna komt de marsleider zelf aan bod en wijst ons op de vaste huishoudelijke regels. Klokslag 22.00 uur worden de ‘hazen’, de ‘genieters’ en de ‘slakken’ gelost.

In het begin loop ik nog wel samen met enkele W4W-ers, maar al snel wil ik mijn eigen tempo lopen en ga op pad, dwars door Hilversum zonder kermis, langs het mediacentrum met zijn kleurrijk gebouw, de stroopwafel in Bussum en door Naarden. Gelukkig zijn de reclameborden op de omwalling nog niet in beslag genomen door grote (inter-)nationale bedrijven, die te kennen geven dat ze deze prachtige stad financieel steunen. Het zal toch niet …..

Voorbij Naarden gaat het zachtjes regenen maar gelukkig wordt het minder bij de 1^e wagenrust. Mij wordt deze keer de koffie gebracht; wat een service. (Bedankt V&A) Via Muiderberg en enkele polderwegen gaat het naar Muiden. Aan de horizon staat het verlichte Muiderslot te glimmen. Bij wagenrust nr. 2 valt de regen weer omlaag, maar dat bederft de pret niet. Berend, waarmee ik heb opgelopen vanaf de 1^e rust, stapt hier uit. Er zijn belangrijker tochten in aantocht.

Tot aan de 1^e caférust is het nog een heel eind en de regen maakt het niet gemakkelijker. Net buiten Muiden lopen we op de onverharde dijk, maar dat duurt gelukkig niet lang. Al snel gaat het over op een betonnen fietspad en dat loopt iets beter. Langs de elektriciteitscentrale van Diemen op weg naar IJburg, een slaapstad van A’dam. Het is nog ongeveer half vier, maar toch zijn er al fietsers op weg naar hun bestemming.

De Nesciobrug ligt er nog verlaten bij en het traplopen aan gene zijde gaat al wat stroever. In een lange streep gat het naar de 1^e café rust. Het is half vijf en hier bouw ik voor mezelf een flinke rust in, ik heb tenslotte de tijd. Buiten is het inmiddels licht geworden en kan de verlichting in het koffer. Na ruim een uurtje is het tijd om op te stappen. De regen is verdwenen en daarvoor in de plaats is de wind aanwezig die de vochtigheid van de nacht probeert weg te blazen.

De weg naar wagenrust 3 is in den beginne saai, maar in Driemond gaat het rechtsaf langs de Gein, een prachtig stukje waterrijk gebied. Hier loop ik een eindje op met wandelaars uit Eijsden (L), waar ik nog familie heb wonen. Heerlijk ‘plat praote’.

Annika en Voy

Aangekomen aan het A’dam-Rijnkanaal worden de poorten van de windturbine vol open gezet. ‘De eenzame fietser’ van Boudewijn de Groot speelt door mijn hoofd. Het is vechten tegen de wind. Op de rust staan Annika en Voy weer klaar voor de wandelaar, terwijl Gerrit actief bezig is met het oplappen van stramme spieren.

Jammer dat er geen toilet aanwezig is. Dat wordt straks spannend met die wind. Wat nu volgt is een 5 kilometer lang gevecht met de wind tot aan de brug bij Loenersloot. Halverwege die 5 km zal en moet ik de struiken in. Gelukkig komen er nu geen boten voorbij!

Na de brug gaat het naar Vreeland waar ik voor het eerst moet wachten omdat de brug open is. Daarna is het nog een klein stukje naar de 2^e en laatste café rust in Loenen a/d Vecht. Ook hier gaan we genieten van een uitgebreide rust. Schone droge kleren worden aangetrokken en er wordt genoten van een tosti en een groentesoepje.  Na ruim een uur ga ik weer op weg, wetend dat Bertus en Diny de 2^e rust inmiddels ook hebben bereikt.

Zo kan ‘t ook.

Langs de Vecht met zijn herenhuizen is het goed lopen, al zijn er automobilisten die wat moeite hebben met de passeerruimte. Gelukkig zijn de plooien in m’n broek vannacht al door de regen weggewerkt. Via Nieuwersluis, een bekend/berucht oord binnen Defensie, en Breukelen wordt al snel wagenrust 4 bereikt. De stemming onder de verzorging zit er nog goed in.

Van hieruit is het nog zo’n 7 km tot de laatste wagenrust. Via een kort bezoek aan de watersportvereniging, gaat het richting Tienhoven. Dit blijft toch een saai stuk, maar ja, mijn auto staat toch echt in Hilversum! Vlak voor de molen ‘De Trouwe Wachter’ zit een jonge wandelaar in een dip op een bankje aan de kant van de weg.

Even zitten was geen probleem voor mij en na een korte rust gaan we gezamenlijk naar de laatste post. Onderweg blijkt dat hij binnen Defensie zijn toekomst ziet. Tja, dan is er dus voldoende gesprekstof. Gelukkig maar, want ook dit deel van het traject is kaarsrecht en bij vlagen erg saai.

De laatste rustpost Egelshoek. Hier wordt op niet te misstaande wijze reclame gemaakt voor de Kennedymars van Hengelo. Ook dit jaar zal het hem niet worden. De vier dagen voor hun geplande start, ben ik druk in de weer met de uitvoering van  de avondvierdaagse van Vlijmen. Die vrijdagavond, als al die kinderen met hun vuurrode koppies binnenmarcheren en hun medaille in ontvangst komen nemen, wil ik voor geen goud missen. Hengelo wacht wel!

Bertus & Diny

De laatste etappe wordt een makkie. Door het bos, de heide over en boven aan de hei wachten op Bertus en Diny. Vanaf een bankje in de namiddagzon is het genieten. Diverse wandelaars lopen voorbij en na enige tijd komen Bertus en Diny in zicht. Met hen loop ik de laatste kilometers door de buitenwijk van Hilversum naar de finish. Rond halfzes is de streep bereikt.

Het is nog even zoeken naar de ingang van het gebouw, wat ons nog enkele trappen op en af kostte. Maar dan is daar een hartelijk onthaal van de nog aanwezige wandelaars/bekenden. We worden verblijdt met een nieuwe zilveren medaille, maar nu met een kroontje; het is de vijfde keer dat ik hier finish. Ook de stempel ga ik dit jaar niet vergeten, die blauwe kaart moet tenslotte weer vol.

Na een korte evaluatie ga ik weer op weg naar huis. Deze tocht heb ik heel relaxed gelopen en ook het ‘loopwerk’ gaf geen kick. Wel was ik erg benieuwd hoe de beentjes de volgende dag erbij zouden zijn. Maar ook die zondag ging het goed. Dat geeft een goed gevoel voor de komende tochten.

Het was dus dit jaar de 30-ste editie van een mooie, goedverzorgde tocht. Ik hoop niet dat het de laatste is. Sv De Lat, verzorgers, vrijwilligers, EHBO-ers, dank voor deze mars!