OLAT Winterserie Waalre

	Datum:	18 januari 2015
	Naam:	Winterserie
	Organisator:	wandelsportvereniging OLAT
	Plaats:	Waalre e.o.
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Ronald heeft er zin in.

Na een dag met slagroomgebak, vandaag op pad om dat weer weg te werken. Bij de verplaatsing naar Waalre regen en natte sneeuw; “Waar beginnen we aan?” OLAT staat garant voor veel, heel veel modder, vrijwel geen asfalt maar ….. een prima verzorging en mooie routes. Dus gaan we er voor; de vraag blijft nog wel, 30 of 40 km.

Binnen in de zaal ontmoet ik LHST, aka Ronald. Hij is al wandelend van huis gekomen om zo wat meer km’s in de benen te hebben voor de komende Bossche 100. Na de start zal ik hem, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niet meer zien.  Rond 08.00 uur worden we gelost en al vrij snel verlaten we Waalre over onverharde weggetjes. We komen door een buurt met gigantische landhuizen; de firma Elro (van bewakingscamera;s e.d.) doet hier goede zaken.

Zo af en toe motregent het of sneeuwt het lichtjes, maar niet storend. De eerste wagenrust is nog niet helemaal opgebouwd; wel wordt de dixie vereerd met een bezoek. De route moet vandaag gedeeld worden met een mountainbike-toertocht, maar dat levert geen storende elementen op, al hebben de meesten het gewicht van een fietsbel thuisgelaten.

“Gewoon doen of ik ‘m niet zie!”

We worden door prachtige gebieden geleid met vele vennetjes en loslopende runderen. Het weer wordt heel langzaam beter en op de splitsing 30-40 gaan we door voor de 40. Alles loopt gesmeerd.

Uitgestrekte heidevelden, afgewisseld met dennenbosjes, markeren de route; het is hier echt genieten. In ‘the middle of nowhere’ is de tweede wagenrust opgezet en hier smaken de boterhammen  en de soep voortreffelijk. Zelfs het weer is om van te smullen.

Op weg naar de caférust doen de OLAT-routeplanners hun naam eer aan. We worden langs een slootkant gevoerd, terwijl op nauwelijks 6 meter aan de andere kant van de sloot een prachtige asfaltweg meeloopt. De planners hebben zelfs rekening gehouden met leden en niet-leden van de OLAT. OLAT-leden lopen uiteraard op het modderpad, niet-leden kunnen gebruik maken van het mooie asfaltfietspaadje.  🙂

Bij de binnenrust – het fietscafé De Hospes in Leende – is het erg rustig; geen fietser te bekennen. Hier verwerk ik mijn lunchpakket en ga, als één na laatste weer op pad. Onderweg is een molenaar bezig om zijn standaardmolen aan de gang te krijgen. De route gaat nu west van de A2 terug naar Waalre. 45 Jaar ben ik regelmatig de A2 op en neer gegaan, maar nooit vermoed hoe mooi de bossen langs de A2 waren. In een groot heideveld loopt  een enkel schaap, op zoek naar de rest van zijn familie. Helaas, in de wijde omgeving is van zijn soortgenoten niets te zien.

Het waaide helemaal niet!

De soeppost is dit jaar verdeeld over een heel groot terrein; de afstand tussen de chef-kok met zijn tomatensoep en het toilet bedraagt deze keer zo’n 300 meter. We zullen dit euvel maar wijten aan de natte omstandigheden in het terrein. Van hieruit is het niet meer ver en weldra passeren we weer de luxueuze villa’s van de gemeente Waalre. Ook passeren we het gemeentehuis van Waalre, althans wat er van over is. Klokslag 17.00 uur ben ik weer daar waar ik vanochtend ben begonnen. Nog even een stempeltje scoren en dan snel naar huis.

Dank aan alle vrijwilligers, zeker diegenen die in weer en wind op de route stonden, zij die  vanochtend al vroeg het brood hebben gesmeerd en ook aan de routebouwers, ……. alhoewel ..?

JUST KIDDING!