Campinatocht – Dessel (B)

	Datum:	9 november 2014
	Naam:	Campinatocht
	Organisator:	w.s.v. Mol
	Plaats:	Dessel-Witgoor (B)
	Aantal km’s:	36
	Duur ±:	Nog net geen 8 uur.
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Start & Finish

Afgelopen zondag gewandeld bij onze zuiderburen in Dessel-Witgoor. Ik had geen zin in de Drunense Duinen, die hoogst waarschijnlijk in de routes van Hart van Brabant zijn opgenomen. Ten tweede, in Tilburg werd om 09.00 uur gestart. Daarentegen kon men in Dessel al starten zodra je was ingeschreven.

Met goede moed dus op weg naar de Campinatocht, niet te verwarren met de Nederlandse Campina (=heide) bij Oisterwijk. Op een heel ruime parkeerplaats kon de auto worden gestald en in het tegenoverliggend parochiecentrum Witgoor was het inschrijven zo gepiept. Voor een heel democratisch bedrag kreeg je een startkaart, die voor de goede orde netjes werd ingevuld en vervolgens deels weer werd ingeleverd zodra je op pad ging.

Wandelen in België heeft wel wat. De omgeving, de gebouwen, je merkt goed dat het niet Nederland is. Mijn grootste verrassing was de kleinschaligheid. Het buitengebied was nog niet verpest door ruilverkavelingen. Kleine akkers, weiden, bospaadjes, bosperceeltjes, heideveldjes en kronkelende weggetjes. Van alles wat.

Bunker in ruste

Aan de westkant van het Kanaal Dessel Turnhouts Schoten staan nog diverse bunkers aan de waterkant met het zicht richting het oosten. Of ze gefunctioneerd hebben …….? Ergens heeft een bewoner een grote (Franse) haan in zijn tuin staan; dat moet haast wel een Waal zijn.

Bij de eerste rust in een mooie verbouwde schuur wordt de eerste boterham weggewerkt met een kop koffie voor weer een democratische prijs: € 1,00.

Al slingerend over veldwegen en door bossen is het genieten van de natuur en het weer. Een lekker najaarszonnetje maakt het allemaal aangenamer.

De tweede rust wordt gehouden in een buurthuis. Het is inmiddels goed warm geworden, dus de jas gaat uit. Na een kop koffie gaan we door, We passeren een redelijk moderne watertoren, iets wat je in Nederland niet meer zo vaak ziet, hetzij oude monumentale watertorens.

Broedplaats oeverzwaluwen

Hier worden we door een van de mooiste delen van de route geleid; de omlegging van de Witte Nete van een recht brede sloot in een meanderende riviertje met heel veel natuur waaronder een broedplaats voor oeverzwaluwen.

In de dorpen valt op dat men hier kan bouwen zoals men wilt. Zo staan uiteindelijk verschillende bouwstijlen naast elkaar. Geen last van een schoonheidscommissie, al zou het een enkele keer geen kwaad kunnen.

Ook in het traject van rust 3 naar 4 zitten hele mooie passages, waaronder een klein riviertje met zowaar enkele ‘watervalletjes’. In zo’n vochtig gebied kunnen natuurlijk de paddenstoelen niet ontbreken: die zijn er dus in overvloed.

In het laatste deel, van rust 4 naar de finish, lopen we langs de oever van de Oude Zandput; een volgelopen afgraving die in het verleden het zand leverde voor de inmiddels verdwenen glasfabriek. Nu een paradijs voor de vele vissers, gezien de vele vlonders met vaste ‘stoelen’ langs de oevers.

Visplekjes genoeg

Van hieruit is het nog een klein stukje door het dorp en eindigen weer in het parochiehuis.

Ik heb een prachtige wandeldag gehad in dit Vlaamse landschap. Veel afwisselingen en een prima verzorging. Ook de bepijling van de route was perfect. Je KON gewoon niet mislopen.  Een echte aanrader voor wie eens wat anders wilt. W.S.V. Mol, hartelijk dank.