Kennedymars Someren

	Datum:	03/04 juli 2010
	Naam:	Kennedymars
	Organisator:	ver. JOEK
	Plaats:	Someren e.o.
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	19,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

I.v.m. logés in het weekend van 10-11 juli, kon de geplande tocht voor dat weekend naar voren geschoven worden. Bingo! Dat betekende twee weekenden achter elkaar een kennedymars. ‘k Ben benieuwd hoe dat afloopt. Na de wat meer ingetogen kennedymarsen van het afgelopen half jaar, de eerste met alle toeters en bellen. De Langstraat is nummer twee.

De pers gelovend, zouden we als gebraden haantjes uit de tocht rollen; zo warm zou het worden en zeker op de Strabrechtse Heide. Daar was het vorig jaar al voor velen niet uit te houden. Nu zou het nog erger worden. Niet afgeschrokken door de vele negatieve publicaties en goed voorbereid met o.m. voldoende wateropslagcapaciteit, vertrok ik ruim op tijd richting Someren.

Met de kreet op de radio ‘Autoweg Eindhoven-Venlo is weer open’, liep ik uiteraard nietsvermoedend in de val. Niks open. Ja, één rijstrook maar die stond mudvol met kijkers naar het fenomeen ‘brandweer in actie op heide’. Na een half uur eindelijk voorbij. Snel de afslag naar Someren nemen …….. mooi niet. Die was afgesloten door de broodnodige brandslangen die daar overheen lagen. Dus na een stuk omrijden eindelijk aangekomen op Parkeerplaats 2.

De eerste kilometer ligt voor mij, richting de start. Bij het inschrijvingsbureau is het nog rustig en in no-time heb ik m’n kaart. Tas inleveren om vervolgens de tijd te gaan doden met wachten en buurten. Marc en Bertus zijn ook aanwezig en ook Wolfje en Berend gaan vandaag een poging wagen. Rond 21.45 uur verzamelt eenieder zich op het marktplein tussen de dranghekken. Diverse bobo’s doen hun verhaal en de ‘binneproaters’ zijn ook al begonnen ?!. Mijn ‘plaag’ bij wandeltochten -LHST – meldde zich alsnog op het plein.

Pardoes merk ik dat ik geen routepapiertje heb. Niet dat je dat nodig hebt om te voorkomen dat je verdwaalt, maar altijd handig om een plaatsbepaling te doen. Dus terug naar de inschrijving en daar kreeg ik een aangepaste versie. Door het weer en de brand werd de route aangepast. Het stuk over de heide werd eruit gesloopt. Jammer, dat was juist voor mij het mooiste deel van de hele route.

Als allerlaatste verliet ik het plein samen met Tigelu, Hawkeye, Bertus en Bahkos. Marc en Ronald hadden de kuierlaten erin gezet. Ik heb ze in ieder geval niet meer gezien. Ook ik probeerde een stevig tempo in te zetten om zo op het eind wat meer tijd over te hebben om het, onder de verwachte stekende zon en verzengende hitte, wat rustiger aan te doen. Al doende loopt ik de eerste 40 km lekker weg, neem bij de doorloopposten het broodnodige vocht – wat rijkelijk voorhanden was – en kom zo rond 06.00 uur aan op de 40km rust. Zo, nog 12 uur voor 40 km; moet kunnen.

Bij aankomst in de hal verneem ik dat Tigelu en Hawkeye helaas moeten opgeven. Jammer, maar ik kan me voorstellen dat de 4Daagse een hogere prioriteit heeft. Hopelijk zijn jullie weer strijdvaardig in Noviomagum. In de hal zit Bertus net bij te komen van deze tegenslag. Ook hij is net binnen en gezamenlijk nemen we het ervan. Na een aanslag op de weekendtas en de voorraad gesmeerde boterhammen en thee, gaan we op pad voor de laatste 40.

Al fotograferend en genietend kuieren we in twee uur richting Geldrop, de kasteeltuin. Daar aangekomen treffen we Trudy en Berend, die net aanstalten maken om te vertrekken. Niets wetend van hun Waterloo, wensen we hen een prettige voortzetting van de tocht. In de prachtige tuin doen we de uitbater van deze mooie gelegenheid een plezier en bestellen beiden een cola.

Op weg naar het 60 km punt – het Nirwana – worden we om de brandende heide geleid via Mierlo richting Lierop. Helaas is dit de drukke provinciale weg met wel een mooi fietspad maar met soms horden wielrenners. De Strabrechtse Heide blijft voor ons verboden gebied. Jammer, maar noodzakelijk.

In Mierlo begint mijn loopmechanisme op te spelen. Ik merk dat een hoger tempo mij beter bekomt. Noodzakelijkerwijs moet ik Bertus enkele keren alleen laten en stiefel in een stevig tempo richting eerstvolgende rust, waar ik uiteraard wacht op mijn compagnon. Anders dan de naam ‘Nirwana’ (het betekent letterlijk: uitgeblust, uitgedoofd, uitgegaan, niet meer branden, ondergegaan (als de zon), gekalmeerd, ondergedompeld, onbeweeglijk… ) zou vermoeden, zijn we helemaal niet uitgeblust. Ook is de zon niet ondergegaan, integendeel zelfs; hij is nu eindelijk achter de wolken vandaan gekomen. De laatste 20 km zullen dus iets warmer worden.

De weg naar Asten is een voorproefje van wat ons de laatste 5 km te wachten staat. De zon doet zijn best en de schaduwplekken zijn spaarzaam. Het is inmiddels 13.30 uur als we het centrum van Asten doorkruisen. Je kunt wel merken dat het een vrije dag is. De tuinen en opritten staan vol met partytenten en tuinstoelen van waaruit vaak met achting maar soms ook met enig medelijden naar de wandelaars wordt gekeken. Je kunt ze niet helemaal ongelijk geven.

We verlaten Asten en via Heusden met zijn mafste straat en via de nieuwe brug rollen we Someren-Eind binnen. Ondanks de naam is het nog niet het einde. Er wachten nog 5 loodzware warme kilometers. Ook bij deze controlepost laten we ons bedienen op het terras. Zo zien we ondermeer hele rare snuiters passeren. Het moeten wel haast vertegenwoordigers zijn in kleine ijzerwaren. Alleen heeft een vertegenwoordiger een auto met kofferbak waar zijn koopwaar in zit.

25% Niet gehaald; da's wel veul!

De laatste 5 km’s gaan uiteindelijk redelijk soepel onder onze voeten door. We liepen zelfs nog meer. Bertus had in de nacht zijn oog laten vallen op en DAF-truck ergens achter op het terrein van een garagebedrijf. Maar ja, bij duisternis is het slecht foto’s maken. Maar Bertus wist dat we er zondag alsnog langs zouden komen. Aangekomen bij het bedrijf werd netjes toestemming gevraagd en ja hoor, de wagens achter op het terrein zijn door Bertus vastgelegd. Hiervoor moest dus wel ‘omgelopen’ worden.

De laatste meters via de ‘Kennedylaan’ zijn altijd super. Alle shit en ellende verdwijnen als sneeuw voor de zon. Rond 17.30 uur passeren we de finishlijn. Ondanks dat het merendeel van de lopers al binnen was, stond het nog vol op het plein. Met een medaille, een certificaat en twee stempels rijker mogen we deze Kennedymars op ons conto bijschrijven. Na de zoveelste cola – Bertus zweert erbij – worden we netjes met de pendelbus teruggebracht naar Parkeerplaats 2. Daar de OV-verbindingen naar de rest van het land nu niet optimaal waren, ging Bertus mee naar station Den Bosch: daar kwam ik toch langs.

De voorbereiding voor Nijmegen is voorbij. Nu Nijmegen zelf nog. Bertus, bedankt voor de compagnie. Someren bedankt, het was formidabel. Prima verzorging en begeleiding onderweg en een geweldig korps van vrijwilligers. Dank, dank, dank!