‘Waterloo’ in Gulpen

	Datum:	21 juni 2014
	Naam:	Nacht van Gulpen
	Organisator:	De Veldlopers
	Plaats:	Gulpen
	Aantal km’s:	22 van de 70
	Duur ±:	ong. 4,5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De voor mij mooiste wandeltocht van het jaar, de Nacht van Gulpen, stond weer te gebeuren. Het weer zag er goed uit: prima wandelweer en geen regen in het vooruitzicht.
In Gulpen aangekomen, de auto op de bekende plek bij het Sophianum weggezet, zodat ie bij de twee grote rusten bereikbaar zou zijn. Wel bleek, dat de gemeente deze parkeerplaats dit jaar ging gebruiken om het saldo op de gemeentebalans wat positiever te maken. Zondag zou er moeten worden betaald van 09.00 tot 18.00 uur: een dagkaart à € 2,50. Dat stond dus niet in de folder!
Het melden was snel gebeurd en daarna was het wachten op de préstart: het vertrek van het inschrijfbureau naar de officiële start op het Dorpsplein. Wandelaar Pieter uit Grashoek was ook van de partij. Rond 22.00 uur ging de goegemeente op zoek naar de startlijn.
Op het dorpsplein aangekomen, waren daar diverse bandjes aan het spelen/trommelen. Op de achtergrond werden door enkele bobo’s vriendelijke woorden gesproken, die helaas in de overvloed aan samba’s verdwenen. Ook het Limburgs Volkslied was op de achterste rijen niet hoorbaar. Misschien een idee voor de geluidstechneuten om een extra boxje te plaatsen.
Klokslag 22.30 uur werd het startschot gegeven, waarna het wandelpeloton onder luid gejuich en geklap van omstanders verdween in het nachtelijk duister.
Al snel had ik in de gaten dat de weersomstandigheden voor mij toch niet echt ideaal waren. Niet dat er nu een onverwachte donderbui losbrak, nee, maar door het zachte weer en het gebrek aan een beetje wind droop het zweet al vrij snel over het lijf. Prettig is anders.
De eerste lus ging richting Vijlen en Vaals, een uithoek van Limburg met stevige klimmetjes. Van lieverlee kwam ik al snel terecht in de achterhoede van het wandelpeloton. Als laatste wandelaar werd ik steevast geschaduwd door de ziekenauto en daar wordt je ook niet vrolijk van: al zo vroeg als laatste ??
Bij de eerste verzorgingspost onder Vijlen een banaan gesnapt en gelijk doorgelopen. Zo had ik weer vele lopers achter me. Maar de heuveltjes richting Vaals zette me weer na verloop van tijd weer vlak voor de ziekenauto. Bij de grote buitenrust in Vaals, waar het peloton werd verzameld en verzorging kreeg, kwam ik als laatste aan.
Na een plekje te hebben gevonden om te zitten, enkele broodjes en drinken opgehaald. Wat de verzorging betreft, hoef je niets van huis mee te nemen. Er is altijd voldoende te krijgen. Prima geregeld. Op mijn zitplek vielen na enige tijd de nachtvlinders en motjes dood uit de lucht. Zou het echt zo warm zijn? Zou ik daarom zoveel moeite hebben??? Na een blik naar boven bleek dat de beestjes zich te pletter vlogen tegen de brandende mobiele schijnwerper die de verzorgingspost in een fel kunstlicht zette.
Bij het vertrek uit Vaals geprobeerd om in de middenmoot te blijven, maar al snel ging het mis met de voetjes en de linkerheup. Aan mijn nieuwe schoenen kon het niet liggen. Die lagen nog in Gulpen. Ik loop ‘s nachts het liefs met mijn hoge wandelschoenen voor wat steun in de enkels.

Mijn ‘Waterloo’.

En dan gaat het spoken tussen de oren. Het eind van dit alles resulteerde in de beslissing om te stoppen. Over een maand is de Nijmeegse Vierdaagse en die wil ik toch echt uitlopen. En om nu iets kapot te lopen, ……… nee dat ik het me niet waard. Het moet wel leuk blijven.
Een klein voordeel van achteraan lopen is dat je niet lang hoef te wachten op de bezemwagen. Die reed n.l. vlak achter me. Bij het instappen bleek gelukkig dat ik niet de enige was die de pijp al aan Maarten had gegeven. Nadat ook de laatste zitplaats van de bus was gevuld, werden we teruggebracht naar het Sophianum in Gulpen.
Deze grote binnenrust, waar de lopers hun weekendtas kunnen raadplegen, was al helemaal gereed voor het peloton. Zo vroeg was ik nog nooit in het Sophianum geweest en het was een vreemd gezicht om de lege aula te zien met alle stoelen mooi naar rechts gericht zonder al die zweterige lijven van het wandelpeloton.
Na enkele bekertjes cola – ik moet tenslotte weer terug naar Vlijmen – heb ik afscheid genomen van de verzorgingsploeg. De auto stond ‘voor de deur’ en weldra was ik op weg naar huis. Ik ieder geval heb ik vandaag € 2,50 uitgespaard bij de parkeermeter. Om halfzes even snel onder de douche en vervolgens het bed in.
De volgende dag bij het opruimen van de uitrusting bleek dat ik mijn mp3-spelertje was verloren. Bij navraag bij de organisatie bleek dat deze was gevonden en was ingeleverd. Mijn vertrouwen in de mensheid is weer wat gestegen. Eerlijke vinder, hartelijk dank. Ook de organisatie dank voor deze mooie, maar 22 km korte Nacht. Volgend jaar ben ik weer aanwezig, bij leven en welzijn.