Pegasus Wandeltocht

	Datum:	26 oktober 2013
	Naam:	Pegasus wandeltocht
	Organisator:	VVV Regionaal Bureau Toerisme Vallei
	Plaats:	Wekerom (‘s Heerenloo)
	Aantal km’s:	30
	Duur ±:	6,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Zaterdagochtend vroeg op om rond 08.00 uur te starten in ‘s Heeren Loo voor de Pegasustocht. Het zou de laatste dag worden om nog van het mooie najaarszonnetje te kunnen genieten. Mooie bossen in herfstkleur, goed om rustig 30 km weg te wandelen met het fototoestel in de hand. Helaas. In de buurt van Nuland gaf de auto de geest. Voor mij was de reden onbekend, dus zat ik al vroeg op een stoeltje in het schemerdonker langs de autoweg te wachten op de ANWB. In het kort: ANWB kan het niet maken, auto afgevoerd naar garage, leenauto gekregen en om iets over tien alsnog ‘s Heeren Loo bereikt.

Het rustig wandelen was voorbij, wilde ik op tijd aan de finish zijn om het een oud militair voertuig naar mijn leenauto gebracht te worden. Gelukkig was het weer uit de kunst. Onderweg naar de start ook nog Jannes (W4W) met echtgenote gesproken, die voor de 20 km gingen. De route was, zover ik het nu al kon overzien, niet veel anders dan 4 jaar geleden. Ook nu weer langs de uitkijktoren, waar het dit jaar een beter uitzicht gaf dan de laatste keer. Toen was het redelijk mistig, nu had men een prachtig uitzicht.

Ergens op een van de heidevelden lagen, achteraf gezien, een paar spiegelgladde reuzenkeien. Op afstand dacht ik in eerste instantie dat het ingepakt maaigras was. Onderweg kreeg men het gevoel op weg te zijn naar Santiago de Compostella. Een kudde zwarte runderen, die zo waren weggelopen van de etiketten van een bekend sherry merk bekeken met argwaan de passerende wandelaars.  Op weg naar Juf. Tok werd het wandelpeloton ook nog op de foto gezet. Aangekomen bij controlepost 1, het restaurant van Juf. Tok, liep ik Dirkie (W4W) met zijn wandelmaat Bart tegen het lijf. Zij gingen net op weg naar de volgende rust. En omdat samen wandelen toch iets gezelliger was, sloot ik me bij het tweetal aan.

Op de hei graasde een kudde schapen, niet gestoord door de passerende wandelaars. We waren er gewoon niet! Bij de beeldentuin bleek alras, dat de verkoop van de kunstwerken niet al te vlot liep. Sommige beelden, die er al vier jaar geleden stonden te pronken, waren nu nog steeds aanwezig. Op een van de consoles met een groot stenen kunstwerk, stond een minuscuul, uiterst fragiel, mooi paddenstoeltje: het enige ‘echte kunstwerk’ van moeder Natuur.

Bij het restaurant Campman, de tweede controlepost, werd uitgebreid gerust en het lunchpakket weggewerkt. De zon scheen prachtig op de goudgele bomen en een doedelzakkorps speelde bekende songs, waaronder het mooie ‘Highland Cathedral‘.

Na de rust werd een iets andere route aangehouden. De reden volgt later. Door de bossen van Bennekom, waar het weer wemelde van de paddenstoelen, en de buitenwijk van Ede werd de finish – hotel De Bosrand – bereikt. Dus niet de kazerne, waar in 2009 de finish was. Om onduidelijke reden kon hier niet meer worden gefinisht, dus moest een andere plek worden gevonden. Dat werd dus het Hotel De Bosrand, maar dat was dan wel 2,8 km verder. Vandaar die aangepaste route bij restaurant Campen.

Na een drankje werd het om 16.55 uur toch nog haasten. Het opstappunt voor het laatste militaire voertuig van 17.00 uur was ´iets´ verder dan de finish, dus werd het een snelmars om op tijd te zijn. Gelukkig waren we niet de enigen. Na een kort en krachtig vaarwel, stapte ik in een YA-314 zodat deze helemaal vol zat en kon vertrekken naar de start. Met een goed gevoel, een stempel, een vaantje en een ‘vreemde’ auto werd de thuisreis om 17.30 uur aanvaard. Ben maandag benieuwd wat de garage me gaat vertellen.