Heineken Wandeldag

	Datum:	29 juni 2013
	Naam:	Heineken Wandeldag
	Organisator:	wsv Heineken
	Plaats:	Den Bosch
	Aantal km’s:	50
	Duur ±:	11 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Voor de vierde keer ga ik op pad met de wsv Heineken. De start voor de 50 km is rond 06.00 uur, dus het wordt om 05.00 uur opstaan. Bij aankomst is er nog voldoende plaats op de parkeerplaats, zodat een ‘naheffing’ voor deze wandeltocht er niet inzit. De parkeerpolitie kan aan mij geen droog brood verdienen. Na een kop koffie ga ik op pad. Zoals uit de routebeschrijving blijkt, is de route bijna exact hetzelfde als de afgelopen jaren. Alleen in Den Bosch, waar de NS druk bezig is om een spoorbrug te vervangen, moest de organisatie de route wel verleggen. Maar na een kleine détour via het station, zitten we al snel weer op de route. Tot de finish komt hier geen verandering meer in. Jammer, want er zijn legio mooie weggetjes zuid van Den Bosch om de wandelaars te plezieren. Maar ja, die zijn niet allemaal geasfalteerd.

Bij navraag krijg ik het volgende antwoord. “Deze tocht is een training/voorbereiding op de Nijmeegse Vierdaagse. En die loopt alleen maar over asfalt. Vandaar.” Erg overtuigend is dit niet voor mij. In Nijmegen zit in ieder geval een stuk van ongeveer 100 meter legergroen metaal. (Just kidding!) Enfin, de route is dus bekend en met een geladen gps gaan we op pad. De verzorging op de rustposten is goed met prima vrijwilligers. Het aantal rusten staat op 5 (12,5km->12,9km->5,0km->14,7km->5,7km) Op het 50km-parkoers tussen rust 3 en 4 zou men voor de wandelaar nog een extra rust  mogen plannen. Gelukkig zijn rond de tijd dat je daar loopt, de café’s en restaurants open.

In het begin van de tocht dwarrelt een miezerige regen omlaag. Te weinig voor een paraplu, maar teveel om geen jas aan te hebben. Dus blijft die aan met als gevolg dat je toch redelijk vochtig wordt, maar dan door de transpiratie. De eerste rust in een feestcafé is eigenlijk meer een kort bezoek aan een klein kamertje, waarna de wandeling wordt voortgezet. De tweede rust is in een boerenschuur, waar nog net plek is op een bank. Hier wordt genoten van een kop koffie en mijn lunchpakket, terwijl diverse bekenden in- en uitlopen. Na zeven minuten komt het onbedwingbare gevoel op, om weer op te stappen. Het zijn tenslotte 50 km die in 11 uur moeten worden weggewerkt.

Van post 2 naar 3 kreeg ik halverwege persoonlijke begeleiding van een dame te paard. De vraag waar de wandeling naar toe ging, gaf voldoende gespreksstof voor de nu volgende kilometer, terwijl het paard met berijdster vrolijk naast me liep. Bij een splitsing ging uiteindelijk eenieder zijns weegs; zij naar Oisterwijk, ik naar Esch. Bij de recreatieplas ‘Langspier’ is de derde rust gepland. Hier tref ik – gelijk vorig jaar – enkele leden van de wc Drunen, met dien verstande dat ik kwam en zij vertrokken. 10 Km was het verschil. Na een prima kop tomatensoep zonder ballen of sliertjes en een glas cola, ga ik op weg via Esch naar Vught. In dit deel van de route zit een taai, kaarsrecht stuk van 2,5 km.

Gelukkig is het zonnetje inmiddels wakker geworden. Op dit deel zijn weinig lopers te zien. Op het lege terras van het gesloten restaurant “In ’t Groene Woud” zitten enkele lopers bij te komen van het zware stuk. Ikzelf neem het er ook van. Een enkele stroopwafel en een appel wordt weggewerkt. Ik neem me voor op in Vught op de Loonse Baan een bezoek te brengen aan het café “De Heuvel”. Daar hebben ze Palm. Via een mooi stukje natuur rondom het natuurbad “De IJzeren Man” en een fietspad dat ik in vroeger tijd vaak heb bewandeld, maar dan met volle bepakking en een ‘berelul’, bereik ik de verdeelplaats van de Palm. Alsof een engeltje over je tong ……

Na deze opkikker volgt een korte route over de voormalige Frederik Hendrikkazerne – deels gesloopt –  die steeds verder wordt volgebouwd. Voor sommigen met wanstaltige huizen, voor mij toch wel bijzondere bouwwerkjes. Daarnaast blijven enkele gebouwen uit het verleden bestaan, zoals o.m. het cellenblok. Via een nieuw aangelegd paadje (ik ben benieuwd waar dit toe leidt) verlaat ik het officiële parcours om bij het bruggetje, waar de rustpost is, weer aansluiting te vinden.

De laatste rust. Ook hier hoor ik dat voor velen een nieuwe route geen slechte zaak zou kunnen zijn. Voor de laatste 5 km krijgen we hier een flesje water. De route gaat nu over een deel van de Gement, een natuurgebied dat tot in het hart van de stad reikt. Door de verlegging van een verkeersweg en de loop van een afwateringskanaal was het hier de laatste twee jaren een grote bouwput. Nu was alles gereed en kon mooi gelopen worden over een nieuw aangelegd fietspad. Het laatste stukje brengt ons bij de finish, waar ik rond 16.55 uur aankom. Binnen in het Heinekenhuis speelt een carnavalsorkest en zit de stemming er goed in. En wat schetst mijn verbazing: in dit Heinekenhuis wordt Amstel getapt en krijgen de lopers een blikje Amstel Radler aangeboden. Hoe vreemd kan het verkeren.

Met een stempel op zak, een mooi keycord met dezelfde medaille als die van vorig jaar, twee cola’s achter m’n kiezen en een blikje Amstelbier, ga ik tevreden naar huis. En ook dit jaar blijf ik verschoond van een parkeerbonnetje.