Porthos op pad met Aramis en Athos

	Datum:	2 februari 2013
	Naam:	Winterserie 2013
	Organisator:	cwsv Prinses Marijke
	Plaats:	Geldermalsen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,5
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Het heeft even geduurd, maar het moet er toch van komen; een kort verslagje van deze tocht.

Bij vertrek van huis en op de autoweg natte sneeuw: dat beloofd niet veel goeds. Aangekomen in het startlokaal zit Rumi al gereed voor vertrek. Maar nu eerst een kop koffie. Na enige tijd rollen Wil en Eduard ook binnen. Voor deze dag zullen zij mijn partners in goed en kwaad zijn. Een korte verkenning leert ons dat het voor 90% een kopie is van de bloesemtocht. Je kunt in deze omgeving ook niet veel anders. Alleen de drukte op de weg is tig malen minder en het is dus prettig wandelen. Het weer is koud maar lekker. Er zijn zelfs momenten dat de zon zich laat zien.

De eerste en enige waargenomen wagenrust is in schuur van een oude boerderij. Een kop koffie en een snee peperkoek brengen het gedaalde energielevel weer op peil. De boerderij zelf staat er hoog maar troosteloos bij. Die kan wel een energy-boost gebruiken.

De route voert ons ook weer langs “De Noteboom”, waar mooie gedachten omhoog borrelen aan een van de kennedymarsen vanuit Leerdam. Toen kon het W4W-detachement zich koesteren op het terras in de zon. Vandaag is het iets te fris.
Via het uilenpark en de splitsing 25/40 km van de bloesemtocht, komen e aan bij de eerste binnenrust in Rhenoy. Hier wordt ons eigen voedselpakket aangesproken. Er wordt nog getwijfeld of we de lus van de 40km gaan doen of terugkeren naar de finish, maar hier wint de waanzin het van ‘t verstand en gaan we voor de 40km.

Wat nu voor ons ligt zijn lange, rechte polderwegen met als afsluiting enkele oude forten van de Hollandsche Waterlinie. We stellen vast dat één bunker wel erg ongelukkig staat: het zicht richting vijand is nihil doordat een dijk het zicht ontneemt. Tja, …
Leerdam wordt bereikt, waar de route ons langs de oude kade brengt. Enkele overjarige kanonnen sieren de vestingwallen. Hier moeten natuurlijk enkele momentjes worden vastgelegd voor het nageslacht. We steken de Linge over en beginnen met de terugtocht.

Vlak voor Asperen krijgen we de keus: asfalt of modder. We kiezen natuurlijk voor de modder. Achteraf viel die modder wel mee. Daar hebben we wel andere ervaringen mee. Via Asperen met zijn mooie stadswallen (Ja we zijn op de wallen geweest!) komen we aan bij het fort Asperen, waar we denken te gaan rusten en genieten van een kop warme chocomel met slagroom in het restaurant.

Helaas; dicht wegens verbouwing. Dan maar buiten in het zonnetje een boterham met pindakaas wegwerken. Via het dorpje Acquoy wordt de eerste binnenrust weer bereikt. Na een laatste check op eetbare waren in de rugzak en een glas cola, gaan we op weg richting de finish.

Al vrij snel wordt ik aangesproken door twee wandelaars, waarvan een met een Duitse tongval. Hij heeft er helemaal zin in; zij zit in een diepe dip. Het was dan ook de eerste keer dat ze 40km liep. De oren worden van m’n hoofd gevraagd. Onderweg speelt hij een aantal keren op zijn meegebrachte trompet, wat hem heel goed afging. Zelfs het Limburgs Volkslied kon hij ten gehore brengen. Mijn twee wandelkompanen waren inmiddels achter de horizon verdwenen.

In Enspijk ging het nog even verkeerd, terwijl op hetzelfde moment de weergoden het lieten afweten. Gelukkig was dit maar van korte duur. Vlak voor Deil wees een pijl links af. Al snel bleek mij dat dit een pijl was van een van de kortere routes, maar het wandelpaar was er niet zeker van en discussieerde er driftig op los.

Voor mij het moment op mijn weg in een stevig tempo voort te zetten. Misschien kon ik Wil en Eduard nog bijhalen. In de binnenrust in Deil; geen Wil, geen Eduard, dus doorstappen. De route liep langs de veilinghallen waar het nu heeeeeeeeeel erg rustig was. Vlak voor het eind passeerde ik nog een groot grasveld met een wel heel bekend bankje voor Wolfje. ‘t Was het laatste rustpunt vóór we zouden finishen na de Kennedymars van Geldermalsen.

Om 17.05 uur stap ik het finishlokaal binnen. Wil en Eduard staan op het punt om te vertrekken. Na enkele goede wensen voor onderweg en een laatste groet, gaat eenieder zijn weg. Zelf haal ik nog snel een stempel op en ook ik ga richting thuishaven. Het was prachtig wandelweer en een gedegen verkenning van de route voor de aankomende Rode Kruis Bloesemtocht.

Wil en Eduard, bedankt.