Datum:	5 januari 2013
	Naam:	Moerasdraaktocht
	Organisator:	WS’78
	Plaats:	‘s-Hertogenbosch
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Het zal wel weer een modderig en eentonig verslagje worden.

Voor ‘asfaltjunks’ is het niet raadzaam het foto-album te bekijken. De eigenaar van deze site stelt zich niet aansprakelijk voor de eventuele – geestelijk – gevolgen, die het zien van enkele foto’s  zou kunnen hebben.

U bent dus gewaarschuwd!

De eerste wandeltocht in 2013 is in de ‘achtertuin’, oftewel ‘s-Hertogenbosch. Het weer volgens de apps wordt eentonig grijs. De andere tinten grijs zullen we maar in de rest van het jaar opsouperen. Bij aankomst en melden nog geen W4W-er te zien, maar ik ben dan ook erg vroeg, ondanks dat de parkeerplaats bij de start al helemaal vol staat. Successievelijk komen Ronald, Wil Eduard, Edwin en Tina binnen. Vlak voor 09.00 uur wordt ook Trudy gesignaleerd. De nodige bekenden worden vele gezonde kilometers gewenst in 2013.

Vlak voor 09.00 uur gaan Wil, Edwin, Eduard en ik op pad, in het kielzog van een hele grote groep ‘hazen’. Het eerste deel van de tocht kronkelt zich door de nog verlaten straten van Den Bosch. Een enkele Bosschenaar wrijft zich eens goed in de ogen, als hij de bonte verzameling van fotograferende wandelaars voorbij ziet trekken. Alle bekende en minder bekende straatjes en steegjes worden doorkruisd.

Na 5 km wordt de bebouwde kom verlaten en gaat de tocht zijn naam eer aandoen: we worden door de moerassige Bossche Broek geleid, waarbij menigeen moeite heeft om niet uit te glijden. Afgezien van een enkel stukje asfalt, zal de tocht verder uit half- of onverharde weggetjes bestaan. Na 10 km was daar de soeppost: heerlijke warme erwtensoep met stukjes rookworst van een bekend merk, dat ook te zien is bij vele nieuwjaarsduiken. Edoch, ‘duiken’ zullen we vandaag niet doen.

Op enig moment valt WS’78 van zijn geloof. Op een splitsing wordt de keus aan de wandelaars voorgelegd: een ‘droge’ of een ‘modderige’ passage. Binnen de vier musketiers wordt in discussiegroepen overlegd wat we gaan doen. Een ‘Jeanne d’Arc’ die achter ons loopt plaatst een gewaagde opmerking, waardoor de beslissing in het voordeel van het ‘moddertraject’ uitvalt. ‘We laten ons toch niet kennen!’ Achteraf viel het nogal mee. Slechts een stukje van 200 meter was behoorlijk drassig, maar met planken belegd was het goed te doen.

Via diverse slingers door het Brabantse land en een passage van de bebouwde kom van Vught, wordt na zo’n 20 km de voormalige Frederik Hendrikkazerne bereikt. Hier is tegenwoordig o.m. het sportcomplex van de atletiekvereniging Prins Hendrik gevestigd. Het is een vreemde gewaarwording om hier wéér rond te lopen op deze ex-kazerne. De rust zelf verloopt vlot en het meegevoerde lunchpakket smaakt goed. Alleen het plaatsen van een foto op Facebook wilt maar niet lukken.

Nadat eenieder weer is hersteld van de eerste helft van de tocht, gaan we weer op weg naar de eeuwige roem bij de finish. De tocht voert over de Vughtse Heide, een gebied wat ik tot in den treure vroeger heb doorklieft met hele hordes dienstplichtigen achter me aan. Onder mijn kompanen valt te bespeuren, dat deze dienstplichtige ‘ervaring’ node wordt gemist bij de huidige jongvolwassenen. Via een lus om de ‘IJzeren Man’ – vroeger meermalen rennend  MOETEN afleggen – wordt na 28 km  de koffiepost in Cromvoirt bereikt.

Na ook hier de vrijwilligers te hebben verlost van de nodige dranken, wordt de ‘aanval’ ingezet op de fruitpost op 33 km vanaf de start. Hierin werd, tot vreugd van menige asfaltloper, een stuk van 2,5 km verharding aangeboden. Het enige minpunt was het voorbijrazend verkeer. De fruitpost voorzag ons van bananen en oliebollen, een zeer gewaagde combinatie met vele voedingsstoffen die we – achteraf gezien – echt wel nodig hadden.

Het laatste stuk voerde de wandelaars door de Moerputten, een mooi maar moeilijk toegankelijk natuurgebied. Via de oude spoordijk ging het over de – kort geleden – gerestaureerde brug.  Vanaf hier had men een mooi gezicht ‘OP’ het gebied. Vervolgens werd de route ‘DOOR’ het gebied gelegd. Een mooi vlonderpad voerde door het gebied, echter …. het was enigszins te kort. Het was dan ook behoorlijk zoeken naar plekken om je voeten weg te zetten, zonder dat ze 15 cm in de modder zouden wegzakken.

Maar aan alles komt een eind en ook hier dus. Na een korte ‘harde’ route door de bebouwing van Den Bosch, werd rond 16.55 uur het finishlokaal bereikt. Na een gezellige doch zinloze evaluatie van het eerste optreden in 2013, vertrokken mijn mede-wandelaars huiswaarts. Zij moesten nog de nodige km’s wegwerken. Wil, Edwin en Eduard, dank voor het prettige gezelschap. Ikzelf dook, na een kort ritje, onder een lekkere warme douche. Na alle sh*t van 2012, was het een lekker beging van 2013.

Nog een nabrander. Ook al vertoef ik sinds jaren in de contreien van Den Bosch, de parcoursbouwer heeft me weer diverse stukjes natuur en paden laten zien, waar ik geen weet van had. WS’78, en in bijzonder de parcoursbouwer, hartelijk dank voor deze mooie wandeling.