Heuvelland 4Daagse

	Datum:	09 t/m 12 aug 2012
	Naam:	De Heuvelland4Daagse
	Organisator:	stg. Heuvelland4Daagse Vilt-Valkenburg
	Plaats:	Omg Vilt & Berg en Terblijt
	Aantal km’s:	4 x 42 km
	Duur ±:	globaal totaal zo’n 43 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Na een prima gelopen Nijmeegse 4Daagse, stond na goed 19 dagen de Heuvelland 4Daagse op de rol. Na twee jaar ‘zwart’ een dagje te hebben meegelopen, ging het dit jaar voor de volle bak. En dat is het ook geworden. Al 10 dagen van tevoren stond ik al op ‘Camping Meerssen’ in Zuid Limburg. Niet dat ik bang was om te laat te zijn; familiebezoek stond die dagen centraal. Ook was er een proefrit gepland om te kijken hoe lang de fietstocht duurde van de camping naar de start in Berg en Terblijt: 25 minuten, waarin een helling zat die ik al lopend moest nemen. Tegen het begin van de wandel4daagse kwamen meerdere wandelaars hun tijdelijk verblijf op de camping opzetten. Zo kregen we Albert en zijn echtgenote als buur; een vriendelijke baas die het bij de 28 km zou houden. Woensdagavond was de officiële opening met o.m. vuurwerk. Dit onderdeel heb ik gelaten voor wat het was.

Koek en Zopie tent in de ochtend

Alle dagen was het om 06.00 uur reveille,  vervolgens aankleden, ontbijten en om 06.30 uur vertrek richting start. De zon was nog niet boven de einder en boven de weiden hingen slierten ochtendmist. Boven in Berg aangekomen kon de fiets in de gratis fietsenstalling, waarna een kopje koffie werd weggewerkt. Nadat rond 07.00 uur de grootste meute was gelost, werd het mijn tijd om te vertrekken.

De eerste dag ging het richting St. Maartensvoeren in België. Al vrij vroeg op de route stond een fotograaf om alle lopers te ‘schieten’. Hij kreeg in ieder geval frisgewassen smoeltjes op de digitale gevoelige plaat. Via prachtige weggetjes en weiden werd de eerste rust bereikt in een grote boerderij ’Blankenberg’.  Hier moest geknipt worden. Maar toen ik de rij zag voor de kniptafel, ben ik maar doorgelopen. Ik moest deze dag tenslotte 42 km wegzetten. Ik had al begrepen dat het bij deze 4Daagse niet zo strak zat. Een knipje meer of minder, daar zat men niet mee.
Door naar Banholt. Onderweg werd een paadje gebruikt, waar ze in Zwitserland jaloers op zouden worden. Zo steil en zo mooi. Heel langzaam achter elkaar ging het naar onderen, omdat menigeen halverwege de helling wel een fotootje wilde maken.
De grens met België werd ongemerkt gepasseerd en weldra werd genoten van een heerlijke kop soep op de rust in St. Maartensvoeren. Gelukkig wonen hier veel ‘Ollanders’, zodat men zich in het ABN verstaanbaar kon maken.
Na de rust kreeg ik het flink voor de kiezen. Een lang, steil, smal pad, voorzien van vele losse keien, dat bij de eerste de beste regenbui zou kunnen veranderen in een kolkend stroompje. Hier moest ik toch wel een aantal keren rust houden.
Via Banholt en Blankenberg werd uiteindelijk de finish bereikt.

Ben z'n naam weer kwijt!

De tweede dag was het einddoel Epen, via Oud-Valkenburg en Gulpen. Deze route staat bekend als de panoramaroute, wat niet teveel was gezegd. Prachtige plaatjes en vergezichten, met daarin een smal lint van wandelaars. De rust in Oud-Valkenburg was weer in een grote boerenschuur, die was omgebouwd tot een soort speeltuin, wat we vroeger in de gymzaal ‘apenkooi’ noemden. Van daaruit op weg naar de ‘Timpaan’ in Gulpen, een bekende locatie voor de lopers van de Nacht van Gulpen.
De rust in Epen werd gedaan op een terrasje met kop tomatensoep en een ‘Gerardus Kloosterbier’. Ook deze route was voorzien van de nodige hellingen.
Omdat het dit jaar de 25-ste editie  betrof, had men iets bijzonders in deze route opgenomen. In Valkenburg werd een bezoek gebracht aan de ruïne van Valkenburg met weer een schitterend uitzicht over dit vakantieplaatsje. Vervolgens voerde de route de wandelaars door de gemeentegrotten van Valkenburg. Hierin zijn verschillende muurschilderingen te zien en diverse beeldhouwwerken. Gelukkig was de route zo georganiseerd, dat men niet fout KON lopen. Na genoten te hebben van de koelte in de grot, was het bij de uitgang weer even wennen aan de ‘warme deken’ die over je heen viel. Langs het riviertje de Geul ging het richting finish, maar voor deze bereikt werd lag er nog een hele klim op de wandelaars te wachten. Maar ook die werd uiteindelijk genomen.

De grens met België

Dag 3. Keerpunt is ’s Gravenvoeren, wederom in België. De heenroute voert boven langs het Savelsbos, het enige hellingbos in Nederland. De terugroute voert …….. u raadt het al … onder langs maar ook door het hellingbos. Laat in de middag op de terugweg heb je een prachtig uitzicht over het Maasdal, de St. Pietersberg en Maastricht. De rusten zijn dan al bijna opgeruimd; de grootste meute is dan al lang weer voorbij. De rust in Rijckholt is in de open lucht, wat dit jaar een prima keus is. Maar als het regent …..? In Cadier en Keer gaat de route via de tuin van het Afrikacentrum/museum, waarin o.m. een kopie van de grot uit Lourdes is te zien. Gezien het grote aantal kaarsjes, zijn vandaag heel wat wandelaars voorbij gekomen. Een pater die bezig was met onderhoud aan de grot, wist boeiend te vertellen hoe, waarom en wanneer de grot was gebouwd. Na een kaarsje te hebben aangestoken en enkele intenties door het hoofd te hebben laten gaan, op weg naar de finish. Via Bemelen en alweer een steil pad omhoog en weer een prachtig vergezicht, werd de finish bereikt.

De laatste dag werd ook de zwaarste dag. Was ik redelijk bekend met het terrein onder de lijn Maastricht-Heerlen, nu ging het noordwaarts via Kasen en Geulle naar Elsloo. Via de dorpskern van Meerssen ging het heuvelopwaarts naar Kasen. Vanaf hier was het totaal onbekend terrein. Nu weet ik ook waarom. Steile, uitgesleten trappen volgen elkaar snel op. Het beetje energie dat nog na drie dage zwoegen aanwezig is in het lijf, wordt er hier wel uitgeperst. De rust in Geulle was een hele verademing: een heel modern bejaardencentrum/verzorgingscentrum met prima stoeltjes en veel schaduw. Van Geulle naar Elsloo was een betrekkelijk vlak parcours; dat deze gedachte zo snel zou worden afgestraft, had ik niet verwacht. In Elsloo nog even een lekkere kop groentesoep weggewerkt alvorens het laatste deel van de Heuvelland 4Daagse weg te werken. Hierin zaten de bekende ‘laatste loodjes’, of beter gezegd de ‘laatste heuveltjes’ in weggewerkt. Wat heb ik afgezien.
Vanaf Kasen heb ik de laatste kilometers meegelopen met ….. (ben ik de naam weer kwijt, ondanks dat we elkaar geregeld tegenkomen bij wandelingen) … en uiteindelijk samen de finish gepasseerd. Een roosje, een oorkonde, een medaille en wat stickers rijker, uiteindelijk de fiets opgezocht en huiswaarts gekeerd; gelukkig nu de helling af.

Ik denk dat ik mag zeggen, dat deze tocht veel zwaarder is dan de N4D. Ook de derde dag van Nijmegen kan de vergelijking niet aan. Nu mag je deze tochten eigenlijk ook niet met elkaar vergelijken, maar voor diegenen die er aan beginnen is het een ‘weet’. Gelukkig zijn er geen verplichte afstanden, zodat je elke dag een keus kunt maken. Ook dat is leuk om te weten.

Hoe zoiets er uit ziet? ZO !

Dat deze wandeltocht voor mij één teveel is geworden, is nadien wel gebleken. Door na de Nijmeegse 4Daagse te weinig hersteltijd in te plannen en de Heuvelland 4Daagse te lopen, heeft het lijf wraak genomen.

Na een bezoek aan de arts op dinsdag, bleek ik gordelroos te hebben rondom mijn linkeroog.  !@#$ gvd x{*! … wat een pijn !!! Gelukkig heb ik geen vijanden, anders waren die echt de klos! Blijkbaar heb ik iets teveel gevraagd van mijn lijf: 4x50km Nijmegen + 4x42km Heuvellandvierdaagse. En alleen maar omdat ik heeeeeeeeel vroeger waterpokken heb gehad. Tsjeee.

( ….. dat wordt nog een hele klus ..  beter worden.)

——————————————————————————————————————————————-

Om te eindigen,  een viertal filmpjes. Dan is alles wat ik ben vergeten,  in ieder geval toch bekend.

Dag 1 – Opening 4Daagse en de eerste dag.

Dag 2

Dag 3

Dag 4