Heineken Wandeltocht

	Datum:	30 juni 2012
	Naam:	Heineken Wandeltocht
	Organisator:	w.s.v. Heineken
	Plaats:	Den Bosch e.o.
	Aantal km’s:	50
	Duur ±:	10 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Tja, je bent genist dus val je op bruggen! 🙂

Het is iets over zes, als ik de start in het Heineken Ontspanningcentrum (HOC) verlaat. Voor de tweede keer loop ik deze tocht. De eerste keer was in 2004 als training voor mijn eerste 4Daagse. Wat nog rest is één enkele foto en de herinnering aan een oude baas, die mij o.m. de beste tip ooit heeft gegeven met als gevolg dat ik nu ten alle tijde een handdoek om mijn nek draag.

De eerste meters gaan door de binnenstad; het HOC ligt noord, de tocht ligt zuid van Den Bosch. Onderweg passeren we de Brabanthallen waar vandaag het ‘Foute Festival’ plaatsvindt. In ons wandeltenue zouden we waarschijnlijk geen gek figuur slaan. Gelukkig gaan we na zo’n 4 km de polder in. Hier zien we de zon mooi opkomen boven de einder.

Via rustige weggetjes (ja, wie is er op dit vroege uur al op?) komen we uit in St. Michielsgestel waar de eerste rust. is. Onderweg een jonge dame o.m. mijn 2e-hands tip over de handdoek aangepraat. Die zou ze in de komende 4Daagse in de praktijk brengen. Ook nog een eind opgetrokken met een lid van de Drunense wandelclub, die het deze reis rustig aan ging doen ter voorbereiding van diezelfde 4Daagse. Zoveel km’s zaten nog niet in de benen. Ook loop ik, na veel pijnigen van mijn geheugen in de geest van “Waar ken ik die man van?”, onze postbode achterop. Zonder het PostNL-tenue ziet zo iemand er plots heel anders uit. Met zijn beroep zitten vele km’s in de benen, maar naar verluid toch hele andere km’s dan deze. Maar uiteindelijk zal ik hem toch ook aan de finish weer tegenkomen, gezond en wel met de flessenopener …ehhh  medaille van de firma Heineken.

De eerste post heb ik dus overgeslagen; het was niet echt een post maar een café en voor mij wel erg vroeg op de route. Via het centrum gaan we verder de polder weer in. Nu kwamen enkele dipjes opdoemen. Via een wazig kaartje op de site, had ik de mogelijk te lopen route al ingevoerd in de gps. Of nu de gps een foute route had of dat de route niet goed op papier/gepijld was, in ieder geval trok het zich erg lang. Aan het eind van deze verzoeking lag het dorpje Gemonde waar de tweede rust (mijn eerste) gepland was. Bij een familie op het erf en in een schuur kon genoten worden van gratis koffie/thee. Daarnaast ook nog iets om te eten, maar dan wel op eigen kosten. Voor onderweg werd nog een appel toegestoken. Hier heb ik heerlijk in de schaduw zo’n 20 minuten gerust. Wat een weldaad.

De Hooibrug, ook gezien tijdens de Voetstappentocht 2011

Vanaf hier kwam een mooi klein stukje langs de Dommel. Voetstappers uit 2011 kunnen zich hierbij een beeld vormen. Dat deze tocht veel nieuwe wandelaars voor de 4Daagse trekt, was goed te zien aan de vele T-shirts van ViaVierdaagse, editie 2012. Een kleine rust bij het truckerscafé ‘De Oude Ketting’ ging niet door. De deur stond wel open, maar het etablissement was toch echt wel dicht; men was aan het schilderen. Dan maar verder op zoek naar een toilet.

Via de noordrand van Boxtel, waar vele grote luxe villa’s verscholen liggen in de bosrand, wordt de originele rust 3 bereikt. Na een hoognodig bezoekje en vervolgens met een kop tomatensoep en een glas cola in de hand, een plek gezocht en gevonden op het terras van de uitspanning ‘De Langspier’. De wandelclub Drunen was ook op het terras vertegenwoordigd. Twee leden, die beiden de 40 liepen, gingen na een korte babbelpauze weer op pad. Die zal ik niet meer inhalen. Na een half uur ga ik zelf weer op pad. De zon laat zich goed zien. Het weer is subliem wandelweer; af en toe een wolkje voor de zon. De route voert de wandelaars door het stille centrum van Esch. Ooit heb ik hier een jeu des boulestoernooi gespeeld op de opritten en in de tuinen van de bewoners van Esch.

Na Esch komt een lang recht stuk, wat niet bevorderlijk is voor mijn gemoedstoestand. Maar gelukkig weet ik dat aan het eind van dit taaie stuk, aan de grote weg een restaurant is. Daar ga ik me verwennen op een cola. Vlak voor de geplande rust wordt ik nog bijna omver gefietst. Met de speakers op het hoofd is een achteropkomende fietser niet te horen. Maar gelukkig liep het goed af. Minder goed was het geplande bezoek aan het wegrestaurant: GESLOTEN! Wel verdulleme, wat een pech. Dan maar even zitten op het verlaten terras. Gelukkig stonden de stoelen er nog. Niet ver hier vandaan maar wel iets van de route af, is nog een klein herbergje. Ooit daar i.p.v. soep een Palm gedronken, dat me door die oude baas van de handdoek bijna werd verweten. Toen al klonk de kreet: een beetje dom!

Ik krijg geen kans om dezelfde fout te maken: ook deze uitspanning is nog gesloten. Mij rest niets anders dan door te zwoegen naar de volgende ingeplande eigen rust: restaurant/strandbad ‘De IJzeren Man’. Dat MOET wel open zijn met dit mooie weer.

Het gebouw waar ik 'lag' en ben opgeleid. Nu een woonflat.

Met op de achtergrond het gespetter van spelende kinderen in het water, geniet ik van een dubbele cola met ijs. Hmmmmmmmmmmmmm. Het is niet ver meer. Via de Loonse Baan volg ik een nieuwe route dwars over het terrein van de toenmalige Frederik Hendrikkazerne. Vreemd om in deze nieuwbouwwijk rond te lopen, waar ik destijds vele dienstplichtigen het militaire genistenvak heb bijgebracht en waar ikzelf ook ben opgeleid. Voorbij deze ‘flash backs’ is de laatste rust, verzorgd door de firma Heineken. En wat krijgen we? Sourcy water! Na een opmerking mijnerzijds weet ik nu dat dit water ook van Heineken is. Met een appel op zak worden de laatste km’s weggewerkt.

Het laatste stuk loop ik samen met een oud-collega, met als gevolg dat we in no-time binnen zijn. De aankomst wordt geklokt op 15.59 uur: 10 uur voor 50 km; niet slecht. De oude baas die mij in 2004 zulke goede raad had gegeven, was niet meer. Ik had hem nog willen danken voor zijn goede adviezen. Alsnog bedankt.