Maasmeanderwandeltocht – Gewande-Ravenstein

	Datum:	9 juni 2012
	Naam:	Maasmeanderwandeltocht
	Organisator:	Stichting Maasmeanders i.s.m. A.V. Oss ’78
	Plaats:	Gewande -> Ravenstein
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,25 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Na een lange rustperiode en een week van fotograferen tijdens de Avondvierdaagse van Drunen, vandaag op pad met twee dames van de wandelclub Drunen. Ditmaal een wandeling van A naar B en dan met een bus teruggebracht worden naar de start, in bijzonder de auto. De Maasmeander wandeltocht, een wandeling langs de oevers van de Maas en door de kleine kerkdorpjes, is dit jaar voor het eerst en maakt deel uit van een groter sportief gebeuren in dit Ravensteinse weekend.

Rond 06.30 uur ben ik bij de start, waar mijn twee wandelbegeleidsters al aanwezig zijn. Heel luxe worden we uitgerust met een oranje polsbandje, een mooie plattegrond en een routebeschrijving. Helaas was de koffie nog niet klaar, maar een kniesoor die daarover valt. Een kwartier later gaan we op weg. Al vrij snel worden we van de asfaltweg afgevoerd en gaan we de uiterwaarden in. Na nog geen 100 meter gaat het al mis. We overzien een poortje, passeren enkele vroege vissers en belanden midden in de brandnetels. Nu is dat niet het meest erge, ware het niet dat een van de twee dames in een korte broek liep. Uiteindelijk liep het overwoekerde pad dood, dus moest er een andere route zijn. Tenslotte waren er al mensen voor ons gestart.

Het poortje, beschreven op papier, werd gevonden waarna de route kon worden gevolgd. Hier en daar moest er wel een sprongetje worden gemaakt om een sloot droog te passeren. Na twee kilometer mochten we weer op het asfalt. Het eerste kerkdorp – Maren-Kessel – werd ‘genomen’ via hele smalle straatjes van amper 1,5 meter breed. Hier heeft de tijd echt stilgestaan.

Na Maren-Kessel werd het asfalt weer verboden gebied. Langs de oevers van De Lithse Ham, via weelderig groen en een heus vakantiedorp met vele kleine stacaravans met gigantische aangebouwde serres, werd Lith genaderd. Ook hier prachtige kleine straatjes en leuke pleintjes waar de plaatselijke bakkerij annex lunchroom gratis koffie aanbood. Hier werd gretig gebruik van gemaakt, waardoor men zowat met de benen buiten hing. Er zitten nu ongeveer 10 km in de ‘pocket’.

Na deze kleine rust op weg naar Lithoijen, zo’n kleine 3 km. Na een mooie lus door het dorp staat op het kerkplein alweer een koffietent met prima koffie en speculaas. Hopelijk gaat dat niet de resterende 27 km door. Hier vandaan gaat het met een grote boog naar Oijen, maar voor we daar aankomen moeten we weer een uiterwaard doorkruisen.

We zitten ongeveer op 20 km als de al lang van te voren aangekondigde soeppost in zicht komt. De post wordt bemand door de plaatselijke motorclub. Al snel moet ik mijn vooroordeel bijstellen. In gedachten had ik al  Hell’s Angels of Satudara-leden zien staan achter de soepketels en broodjestafel, helemaal voorzien van kettingen, ‘plakplaatjes’ en leren vesten en met veel haar aan de kin maar niet op het hoofd. Niets van dat alles. Netjes verpakt in een krakend wit T-shirt, tattoo-vrij en met scherpe scheidingen in het – vaak grijse -hoofdhaar, werd een prima tomatensoepje geserveerd, al of niet voorzien van een broodje kaas. Top.

Onze weg voert ons verder richting Macharen langs mooie vergezichten en oude boerderijen. Vlak voor het dorp worden we naar een rust geleid voor wat fris en een stoel. Het is er goed toeven: we zitten dan ook redelijk beschut tegen de soms forse wind. Via de keuken, een zaal en de toiletruimte kunnen we het pand weer verlaten. Voorbij Macharen begint de tocht zijn tol te eisen en wordt een niet-geplande rust ingelast in een kapelletje. Een meegebrachte boterham moet de bij wielrenners bekende hongerklop verdwijnen. Na het opsteken van drie kaarsjes voor een goede afloop gaan we verder richting Megen.

Hier kunnen we kennis maken met de door de plaatselijke bakker gemaakte peperkoek, die door een tweetal mooie dames aan de man wordt gebracht. Hier wordt ik gedwongen mijn fotocamera af te staan en wat niet vaak gebeurd, ikzelf sta nu ook mijn wandelfotogalerij. In Megen wordt nog een kleine rust ingelast. Sommige beenspieren moeten opnieuw worden opgerekt, voordat we aan het lange stuk naar Dieden beginnen. Door het gefotografeer lopen we niet altijd samen, maar dat voor niemand een probleem. In Dieden bij de molen worden appels uitgereikt en kan ik mijn waterflesje bijvullen. Via Demen, waar we worden verblijd met een blikje Fanta, komen we uit in Neerlangel.

En wat schetst mijn verbazing, hier wordt onder toeziend oog van de plaatselijke afdeling van de SP een mini schaaktoernooi gehouden. Als wandelaar werd je uitgenodigd om een partijtje mee te schaken, maar dat heb ik maar niet gedaan. Ik moet tenslotte wel de bus terug naar mijn auto halen. Wel heb ik de door de SP aangeboden soep …………………….  ja ja, u raadt het al  ………  tomatensoep met veel smaak opgegeten. Aan het nuttigen van deze soep zat nadrukkelijk GEEN stemverplichting of -advies verbonden. Nu zou in een dergelijk advies  toch nooit opvolgen, maar dat terzijde. Emile, dank voor de voortreffelijke soep.

De laatste kilometers richting finish gaan nu snel. Het binnengaan van dit idyllisch kleine stadje levert mij nog enig oponthoud op. Terwijl ik net een mooi kiekje had gemaakt en wilde doorlopen, werd ik aangesproken door een dame met  hond en camera. Ze nam deel aan een fotowedstrijd met als onderwerp de activiteiten van dit sportieve weekend in Ravenstein. Helaas kreeg ze ongewild te weinig tijd om van mij – een fotograferende wandelaar-   een shotje te maken. Of ik nog even wilde doen alsof ……. Tja, nu maar hopen dat ze wint.

De finish lag midden in het stadje en op de terrasjes zaten vele wandelaars te genieten van de late namiddagzon. Een muzikant speelde mooie Brabantse liedjes, terwijl de wandelaars bij het passeren van de virtuele finishlijn een medaille kregen omgehangen en een heerlijk waterijsje in de hand gedrukt.  Nadat het ijsje was weggewerkt, snel op zoek naar de opstapplaats voor de retourbus. Deze stond al zowat in de starthouding, want binnen twee minuten na onze entree, ging hij op pad. Eerst naar Oss om de 30km-lopers uit te zetten en daarna door naar de startplaats Gewande.  Al met al een mooie tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Karin en Ilsa, dank voor de prettige tocht.