Kennedymars Ridderkerk

	Datum:	27 op 28 april 2012
	Naam:	Kennedymars
	Organisator:	WIK – RWV
	Plaats:	Ridderkerk e.o.
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	18
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Ik was het zowat helemaal vergeten, maar in 2009 heb ik deze omgeving al eens onveilig gemaakt. Toen werd er gestart in de kantine, die dit jaar om onduidelijke reden geen zin had: potdicht was ie, terwijl wij, wandelaars, juist dit jaar halverwege de mars een droge rustpost echt nodig hadden. Dit jaar ging het in Ridderkerk van start. Prima locatie met veel parkeerruimte. Bij aankomst was het merendeel van ‘the family’ al aanwezig: globaal zo’n 18 man/vrouw. Na het maken van een groepsfoto van ‘the family’ en met een duidelijke routebeschrijving die diep in de broekzak verdwijnt, wordt om 23.00 uur gestart.

Al vrij snel zijn de ‘hazen’ uit het zicht verdwenen en zitten we helemaal achterin in de kop van de staart. We hebben bij deze tocht van de oorspronkelijke 20 uur maar 18 uur ter beschikking om de 80 km weg te werken. Voor mij een aardige klus, daar ik meestal niet zo snel ben. Maar we gaan ervoor!

De vooruitzichten v.w.b. het weer zijn niet zo best. Gelukkig zit het ons de eerste 30 km mee. Afgezien van een enkel spatje (zou ook een overvliegende vogel kunnen zijn) blijft het redelijk droog. Na de eerste rustpost gaat de route langs de alom bekende molens van Kinderdijk. Helaas is het (al) donker en steken de molens af tegen de restanten van een donkerrode achtergrond van de inmiddels ondergegane zon. Het moet bij daglicht een mooi vergezicht zijn. We moeten hier maar eens terugkomen.

Samen met o.m. Carola, Trudy en Ed wordt de eerste binnenrust bereikt. Een warme kop soep en een broodje gaan er vlot in en nadat alles weer is omgehangen en de schoenen weer zijn aangedaan, gaan we op weg. ‘.. op weg …’, nou het is meer een pad. Slingerend door een aardig bosperceeltje worden we geleid naar Papendrecht/Oosteind. Hier is de volgende rust. Helaas staat de post op een open terrein bij een benzinepomp en waaien de plooien uit je broek. Jammer, ook voor de mensen van de verzorgingspost.

Het is dus zaak om niet lang te blijven zitten en dus gaan we er weer snel vandoor. We steken de de Merwede over via de spoorbrug Baanhoek en komen terecht in het golfterrein Crayestein. Maar gezien het tijdstip van passeren, is hier geen enkel teken van leven. Het enige wat hier een boel herrie maakt is een elektriciteitscomplex. Je zult hier maar in de buurt wonen. Via een lange trip langs een slootkant wordt verzorgingspost 4 bereikt.

Het wordt inmiddels licht als de toorn van de weergoden over ons wordt uitgestort. De zo voorspelde, maar weggebleven, regen heeft ons uiteindelijk gevonden. Ik ben blij dat ik de plu bij me heb, zodat ik snel elk buitje van me af kan houden. Gelukkig kunnen we bij de tweede binnenrust ons oplappen en verfrissen voor de tweede helft Daarnaast is daar voor de dames een gelegenheid om dat te doen, waarvoor wij mannen voldoende bomen ter beschikking hebben.

FOUT ! Bij aankomst op de locatie ‘caférust2’ blijkt dat deze helemaal potdicht is. De verzorgers staan onder een dubbele partytent met hun hele hebben en houwen en proberen zo goed en zo kwaad als het gaat de lopers naar de zin te maken. De regen daalt gestaag neer en dus is het verwachte moment van ‘recovery’ een moment van ‘stress’ geworden. Met veel moeite kan ik in de tassencontainer klimmen en zodoende wat droge kleren aantrekken. Voor velen zit er niets anders op dan in de tent zittend op de grond wat sokken wisselen. Dit is weer zo’n moment dat ik blij ben dat ik een jongetje ben. 🙂

Enfin, na deze dip gaan we op weg naar de volgende caférust over ongeveer 20 km. We doorsnijden Dordrecht, wat mij allemaal ietwat bekend voorkomt en komen uiteindelijk bij de grote spoorbrug, die ik regelmatig zie als ik op de A16 voorbij kom stuiven. Onder aan de voet is post 5 met het zo bekende ‘gemengd fruit’ hapje. Dit hapje staat mij nog duidelijk voor de geest uit mijn vorige versie. Nadat twee bekers fruit zijn weggewerkt, door naar Zwijndrecht. Ook hier komt e.e.a. mij bekend voor. Ooit in januari hier gewandeld met WS’78 als training voor de Trailwalk. Gevieren lopen we eenzaam in gezamenlijkheid door de ontwakende oorden. Vele honden krijgen langs de Devel de gelegenheid. Op het eind van het Munnikenpark van Zwijndrecht is post nr. 5: we zitten nu ongeveer op 50km.

Wat me opvalt bij de posten is het tekort aan zitgelegenheid. Daar zou men toch echt iets aan moeten doen. Hier hoor ik ook dat ‘een onverlaat’ het lef heeft om hier te komen wandelen met een instelling van ‘voor 18 uur betaald, dus voor 18 uur genieten’. De man schrok ietwat toen ik vertelde dat de onverlaat voor hen stond. Vanaf hier was de route gewijzigd. Volgens de gedownloaded file voor de gps zouden we de Devel blijven volgen. De pijlen gingen een geheel ander richting uit. Het is mij onbekend of we hiermee blij of bedroefd moeten zijn. Wel kreeg ik op dit deel van het traject flash-backs van de Omloop: dijken en schapen in overvloed.

Via verzorgingspost 7, het bekende miniatuurspoorlijntje, Het Barendrechtse Veer en de onderdoorgang van de A29 komen we aan bij de 3e caférust, waar Danyell ons verwelkomt en digitaal vastlegt voor het nageslacht. Op het sportcomplex zijn de diverse wedstrijden aan de gang, waardoor in de kantine een zee van ruimte is op de grote banken. Je zou er zo op in slaap kunnen vallen.

Er hoeven nog maar zo’n 20 km worden weggewerkt. Na een prima rust, waar het loopwerk de broodnodige aandacht krijgt, gaan we gevieren weer op pad. Voor ons liggen de Grienden, waar in een vorige tocht de nodige slippartijen plaats vonden. Daar mijn enkels het flink te verduren hebben gehad, waag ik me dit jaar niet in die Grienden. Heelhuids aankomen vond ik belangrijker en zo loop ik via het lange fietspad langs de Grienden.

Hebben we daar redelijk beschut achter een dijk kunnen lopen, na een scherpe bocht naar rechts richting Smidshoek krijgen we de volle wind van voren. Hier vergaat het sommigen niet helemaal goed, maar gelukkig is daar – na menig heftig woord – post nr. 8. Hier krijg ik de verrassing van de dag: een smakelijke boterham met echte pindakaas. En laten ze die nou al op alle posten in het pakket hebben gehad, ….grgrgrgrg!

De 'bezemfiets': bedankt!

Inmiddels zijn we echt de laatste lopers en zodra we aanstalten maken om te vertrekken – we kunnen niet TE lang rusten -, wordt de tent al afgebroken. Nadat Smidshoek is genomen, blijkt waarom het zo waaide. Langs de A15 had iemand een deur open laten staan. 😉 Vanaf hier wordt globaal de A15 oostwaarts gevolgd. Het terrein is mooi, maar altijd weer dat autolawaai …. Omdat we de laatste zijn, worden we ‘gestalkt’ door de ‘bezemfiets’ van de organisatie. Een vriendelijke baas met de nodige attributen in geval van nood en wat je als loper toch een veilig gevoel geeft. Bedankt.

Zo wordt post 9 bereikt, waar zo ongeveer alle verzorgers ons staan op te wachten. De laatste 6 km staan voor de deur. Een laatste kop melk, nog een dropje en weg voor de finale. Via de zuiderlijke voorsteden van Rotterdam, onder door het verkeersplein Ridderkerk – dit is telkens weer een hele vreemde gewaarwording – en een lange streep door Ridderkerk  wordt de finish bereikt. Het is 16.45 uur.

Uiteraard zijn de ‘hazen’ al lang en breed verdwenen, maar een enkel forumlid wacht ons op en geeft ons een voldaan gevoel. HIJ IS BINNEN, de KM in 18 uur. Het is weer een mooie tocht geworden, lichamelijk niets te klagen, een goede verzorging en met een prima-de-lux gezelschap. WIK-RWV, Ed, Carola, Rob2 en alle andere forumleden, bedankt. CY in een andere tocht.