Bloesemtocht – Geldermalsen

	Datum:	21 april 2012
	Naam:	Rode Kruis Bloesemtocht
	Organisator:	stg Nat. Rode Kruis
	Plaats:	Geldermalsen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	8,5
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

De voorspellingen voor het weer, waren niet al te best. Mijn ervaring met een geparkeerde auto in een drassige wei (wat mij zo ongeveer 1,5 heeft gekost) met aansluitend een lange file op de lokale wegen, doen mij besluiten om de JohnnyWalker-oplossing eens te proberen: auto gratis parkeren in Leerdam en met de trein naar Geldermalsen. Een prima oplossing. Volgend jaar eens kijken of Beesd ook te doen is. Zo start deze wandeltocht dus met een treinreis, iets wat voor mij een hele lange tijd geleden was. Met een zelfgeprint treinkaartje op zak en samen met Jan treinend naar Geldermalsen. Nog voor we gestart zijn, krijgen we op het perron van de NS een appelje.  Huhm…. zou dit een goedmakertje moeten worden?

Bij de start treffen we diverse andere walkers, waaronder Carola, Gon, Syl en Sil en Annika. Na een kop koffie vertrekken we iets over half negen voor de gelukmakende afstand van 40 km’s. Het eerste kunstwerk van het Regiment Genietroepen doemt al gelijk op: brug 1, voor de kenners een Medium Girder Bridge. Het valt mij op dat het op dit tijdstip een stuk rustiger is dan om zeven uur. … Misschien het weer … ?

Het is in ieder geval prettig lopen. Ook is er geen dreiging van ‘ochtendvorst’, zodat de sproeiinstallatie in de boomgaarden zich niet laten voelen. De post op 2,4 km laten we voor wat ie is en al pratend en fotograferend komen we bij de geniebruggen 4 en 2. Brug 4 is een houten geconstrueerde brug, waar het wandeldek door vele reeds gepasseerde wandelaars behoorlijk glad was geworden. Men zou kijken of er iets aan kon worden gedaan. Brug 2 is een vouwbrug; erg bekend bij de lopers van de Nijmeegse 4Daagse.

Voorbij de brug is post Kievit. Ook hier is het erg rustig, maar om nu al na 4,9 km te gaan rusten, nee. We hebben de tijd hard nodig. Mijn doel is om voor 17.00 uur binnen te zijn. Op dit moment makkelijk haalbaar. Ook post Veerdam ziet ons in een flits voorbijkomen en na het passeren van brug 3 – weer een vouwbrug – gaan we rechtsaf naar post De Refter.

Van Annika/Syl (streep door wat niet van toepassing is) begreep ik dat hier een prima terras en een prima toilet is. Dus gaan we na 7,6 km een (noodzakelijke) stop houden. Gezien de enkele druppels die er vallen wordt wijselijk besloten om binnen te gaan zitten. Onder muzikale begeleiding van een duo met Bob Dylan-achtige songs wordt een kop koffie weggewerkt.

Dat de binnenpauze een uitermate goed idee was, bleek weldra. De regen viel met bakken uit de hemel en in ‘no-time’ liep het etablissement vol met schuilende wandelaars.

Na een klein halfuurtje zag het er weer droog uit en dus werden de stoute schoenen aangetrokken en ging het richting Post De Notenboom, bij velen bekend van o.m. de Kennedymars Leerdam. Maar de weergoden namen ons mooi bij de neus. We waren het pand nog maar net uit, of de regen viel weer met bakjes op ons neer. Gelukkig duurde het niet al te lang en met een mager zonnetje passeerden we De Notenboom.

De nu volgende 2 kilometers die nu voor ons lagen, verdienen een VOY-classificatie van -0 (in letters: min nul). Één grote glibber- en baggerzooi, zeker nadat vele wandelaars ons voor waren gegaan. Hier werd dan ook flink ‘geklaagd’ over het feit dat dit ‘niet in de folder stond’! Nouja, That’s walking! Na de tweeduizend meters bagger, eindelijk weer asfalt tot aan de volgende rust: post De Jong. Hier aangekomen was de muziek aal zowat ingepakt. Ik dorst het gezelschap niet te vragen om alles weer uit te pakken en een deuntje te gaan spelen voor een handje vol wandelaars. Ik wilde heelhuids de finish halen.

Na de lunchpauze van 20 minuten gaat de familie weer op pad en via Acquoy en het prachtige Fort Asperen – waar ze vorig jaar een prima tomatensoep hadden, maar dit jaar enkel stof en gruis i.v.m. een grote restauratie – komen we aan op post Van de Water. Hier treffen we Bertus aan die weer ‘schietend’ in de ronde loopt. Ook hier is het erg stil en stel ik vast dat we wel erg ver achteraan lopen, althans, als ik tenminste voor 17.00 uur binnen wil zijn.

Daar ik toch echt mijn klein doeletje wil halen, ga ik, na een kleine verzorging van de inwendige mens EN met toestemming van de familie, verder alleen op pad: 16 kilometer in 2,5 uur is toch nog stampen voor mij. Onderweg een momentje stil gestaan bij een monumentje, bij een woonhuis achterom het drinkwater bijgevuld en bij een kleine lokale post een kop soep genuttigd, om daarna in een ruk door naar Post Albertine door te lopen. In Rumpt stond langs de weg een kraampje met o.m. ananas. Tja, dan wil je wel even stoppen. Wat was dat lekker. Post Albertine zelf was ook bijna opgeruimd.

Het weer was inmiddels subliem te noemen; het is wel eens slechter geweest. Maar vandaag kan het niet meer stuk. Na een mooie stevige pas wordt Frutera aangedaan. Ik zit nu toch echt wel in de staart van het peloton!! Zelfs hier, waar het normaliter stampend druk is en lage rijen de locatie van de toiletten verraden, kan men nu een ‘boomgaardkanon’ afvuren. Het zou me zeker een uur kosten om alle lege stoelen even te proberen. Het NS-orkest speelde op zijn laatste benen. Om deze neerwaartse gang niet te hoeven beleven, loop ik maar gelijk door richting Post Speeltuin.

Helaas, door velen werd deze rustplaats hevig gemist: hij was er niet meer. Gelukkig is de finish niet meer ver weg. De samenkomst met de andere routes was een hele beleving op zich. Was het in het verleden zo, dat je al zigzaggend en struikelend over kinderwagens, wandelwagens, bolderkarren en andere vervoersmiddelen voor de kleine mens de laatste kilometer moest afleggen, vandaag niets van dat alles. Een zee van ruimte en dus een heel genot. Enkel een ‘vreemde vogel’ langs de kant van de weg die mijn Limburgs vlaggetje zag, vroeg mij – een beetje verbolgen – wat ik van die Limburgse Geert vond?

Helaas, ik kon geen Geert die wandelde. Later thuis zou blijken dat er iets wel/niet (streep maar weer door wat je er zelf van denk) goed was gegaan in Den Haag met ene Geert uit Venlo.  Tja, zo heeft elke provincie wel een vlekje. Enfin, na deze korte onverwachte stop was het zaak om de laatste meters af te leggen om zo alsnog voor 17.00 uur binnen te zijn. En zo geschiedde, vijf voor vijf werd de finishhal bereikt, waar ik o.m. werd begroet door Sunny, Marc en … (shit, de naam weer kwijt).

Na me te hebben afgemeld, de rest van de groep opgewacht. En ja, die zaten dus echt over de door mij en voor mij gestelde tijd. Luitjes, ik had voor mezelf dat doel gesteld, vandaar. Dus mocht iemand zich bezwaard voelen, bij deze mijn excuses. Na nog te hebben genoten van enkele live gespeelde muziekstukjes van o.m. The Rolling Stones, uiteindelijk weer met Jan en Bertus terug naar het station. Na zo’n 20 minuten komt de trein. We stappen in en vertrekken om, ja ja …., na 5 minuten stil te staan in de polder. Achteraf mogen we van geluk spreken, dat er niet een andere trein op ons spoor reed. Op het van ons stilstaan gebeurde n.l. dat ergens in de buurt van Amsterdam.

Na verder een rustige trein- en autoreis in goede orde thuis aangekomen, waar het mij toen pas duidelijk werd dat die vreemde vogel vlak voor de finish doelde op dè Geert W.

Jan, Carola, Syl, Sil, Annika en (na interventie van een lezer) Annie (……(?)), dank voor de prettige wandeling. Het was weer de moeite waard.