KM Winterswijk – Arnhem

	Datum:	17/18 februari 2012
	Naam:	Kennedymars
	Organisator:	Lange afstand Wandelen Oost Gelderland
	Plaats:	Winterswijk – Arnhem
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	18 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

De eerste 80 van 2012 staat op de rol. Met een voorbereiding van twee 40km-tochten en wat ‘spelen’ in de avonduren, mag deze 80km geen problemen geven. Het ervaringscijfer staat op 1,75: eenmaal driekwart en eenmaal 100%.
Met drie medewalkers, Schoppen-Boer, Klaveren-Boer en Ruiten-Boer (in willekeurige volgorde Edwin, Eduard en Wil) ga ik deze tocht van start. Onderweg tijd genoeg om nog even te ‘klaverjassen’.

Dit is een van de weinige ‘lijn’-tochten – lopen van A naar B – dus werd de finish (Arnhem) als eerste bereikt. Helaas werd deze prestatie voor de vele NS-treinreizigers niet in de later te verkrijgen oorkonde opgenomen. De kantine in de sporthal was dit jaar in bezit genomen door een grote schare carnavalsvierders; dus geen koffie. Wel was nu duidelijk te zien wie er het meest gek was.

Nadat de wandelbescheiden – hoe toevallig kan het zijn – aan de vier Boeren op rij werden uitgereikt, was het een makkie om een goede plaats in de bus te krijgen. Nadat deze vol was ging het in een rap tempo naar de startlocatie in Winterswijk.
Ruim op tijd werd plaatsgenomen in het restaurant, in afwachting van de start om 23.00 uur. Hier werden diverse andere walkers gespot: Carola, Berend, Bert, Ronald, Coert, Appie en Jannie. Herwin en Ilonka heb ik helaas niet gezien en/of gesproken. Wel heb ik even voor Dieren gesproken met een dame, die niet meer zo kwiek naar het pontje liep/kroop/slenterde/schoof. (streep door wat niet van toepassing is). Voor deze laatste drie, ik zie jullie graag bij een volgende tocht.

Om 23.00 uur worden de ‘duiven’ dan eindelijk gelost en onder luid gejuich van twee wakkere omstanders, gaat het kwartet op pad. Het zal niemand verbazen dat een startijd van 23.00 uur betekent dat je van de omgeving weinig tot niets ziet. Ook dit jaar was dit weer het geval. Zeker in de buitengebieden van de spaarzame dorpjes is het dit jaar goed donker. Zoals het eigenlijk hoort! Je sjouwt dan in ieder geval een zaklantaarn niet voor niets mee.
In Bredevoort wordt een klein lusje door de dorpskern gemaakt ten bate van de horeca. Die weten zo te zien van niets, want de kern is uitgestorven. Na globaal 11 km is daar de eerste wagenrust. Omdat niet in groepsverband wordt gelopen, is de doorstroom prima en sta je niet in de rij voor iets warms.

Op de eerste binnenrust in Varsseveld op 22 km staan de ‘hazen’ al weer klaar voor het vervolg, wat voor ons het voordeel heeft dat er in ieder geval voldoende plek vrijkomt om te zitten. Na een korte pauze gaan ook wij weer de weg op, maar na 200 meter zien we een pijl over het hoofd en lopen zodoende rechtdoor i.p.v. linksaf. Na een dikke km wordt dit euvel vastgesteld. Goede raad is nu duur. Gaan we terug, of ….
Gelukkig hebben we de route van 2011 in de gps staan en zien daardoor dat we, zonder terug te lopen, vrij snel weer op de route kunnen komen. Na deze unanieme beslissing, lopen we zo’n 800 meter door de berm van een (overdags drukke) verkeersweg in een rechte lijn naar de officiële route. Prettig was het om vast te stellen dat we niet de enigen waren die niet scherp hadden gekeken.

In dit nachtelijke gedeelte lopen we gezamenlijk in een gewenste eenzaamheid. Ondergetekende heeft geregeld wat ‘arbeidsvitaminen’ nodig om lekker in het vel te blijven en loopt dan ook wel eens ver voor de troepen uit, hetgeen gelukkig niet tot boze gezichten leidt. ‘That’s the walker spirit!’ Collega-Boeren, dank voor jullie begrip.
Wagenrust 2 wordt bereikt en hier kunnen we even zitten en genieten van de service: melk, broodje, soep. Daar zal het in deze Kennedymars niet aan liggen. De verzorging is weer prima voor mekaar. De route brengt ons o.m. langs een crematorium en voert ons verder door de voorsteden van Doetinchem om uiteindelijk te eindigen bij binnenrust nummer 2. Binnen 8 uur zijn de eerste 40 kilometers weggewerkt, wat o.m. inhoudt dat er nog 11 uur zijn te gaan voor de laatste 40 km. Dat moet te doen zijn.

Bij het verlaten van de binnenrust 2, is het inmiddels licht geworden en zo kunnen we ‘genieten’ van de eerste wegomlegging i.v.m. wegwerkzaamheden. De omweg valt mee en weldra laten we de voorsteden van Doetinchem achter ons. Het zwaarste stuk ligt voor ons! Berend loopt vanaf hier met ons mee omdat Carola na 40 km het wel genoeg vindt. Het is tenslotte haar eerste grote afstand.
Door mooie bossen voert ons de route naar Laag- en Hoog-Keppel, waar bij de eerste Keppel wagenrust nr. 3 is neergestreken. Midden in het bos. Wat zou ik er voor geven om even te kunnen zitten. Helaas, enkel een gammele houten verrotte slagboom ligt ergens in de berm.
Nadat ook Hoog-Keppel is genomen, ligt daar de polder en de dijk (niet te verwarren met De Dijk), met een lengte van zo’n 6,5 km elk. Buiten verwachting gaat dit eenieder goed af, ondanks de soms gure wind die door de polder en over de dijk waait. Op de dijk laat mijn darmsysteem zich voelen en bij het eerste de beste café duik ik naar binnen. Ook Berend gaat hier naar binnen om wat op te warmen. Ik laat hem hier achter met een grote mok warme chocolademelk.

Na een zeer voldaan gevoel (‘vol’ is nu niet het juiste woord), ga ik in de achtervolging en bij het pontje heb ik mijn drie collega-Boeren op 1 rivierbreedte ingehaald. Als richtpunt loop voor mij een feloranje jas met inhoud, die ik 500 m. voor het pontje bijhaal en zo nog even mee kennis maakt. Laat dit nadien Mira zijn.
Na een vrij reisje met een open ‘cruise ship’ tref ik mijn mede-Boeren aan, genietend van een stukje hakvlees/platgeslagen gehaktbal. Na zelf nog wat brood en vocht tot mij heb genomen, wordt besloten snel op te stappen. Hier langs de waterkant waait het behoorlijk.
Zo makkelijk als het vorig jaar was (‘die crocante bodum’), zo modderig is het dit jaar en al snel voel ik me wegzakken in de achterhoede. Dit is niet echt ‘mijn ding’. Brede modderige paden, waar ik geregeld wegslip bij het afzetten ‘a la Banneux 2010’. Na een lange bosweg, werden de laatste kilometers naar de derde binnenrust afgelegd over een betonnen fietspad. Wat een verschil!

In het restaurant op de Posbank komt het Boeren-kwartet weer bijeen voor het laatste spel: de Via Pleurius. Na een korte uitleg over het plezier om als een haas door het terrein te rennen, gaan we op pad. En ook hier gaan we binnen 100 meter alweer de fout in. Gelukkig blijft de schade beperkt tot een afstand van 50 meter, maar met een hoogteverschil van ongeveer 25 meter.
En ook hier is de weg naar wagenrust 5 gelukkig voorzien van een VOY-classificatie van 10. Achteraf blijk dat dit niet geheel de bedoeling van de parcoursbouwer was, daar er nog een déroutatie door het terrein was gepland. Laten we hier ook weer een pijl hebben gemist.
De laatste wagenrust staat al bijna ingepakt om snel te vertrekken. Het grote min-punt van deze post is de uitvoering van het weer. De regen begint hier gestaag naar beneden te komen. Dat maakt het laatste stukje er niet gemakkelijker op. Samen met de zoon en kleindochter van een 76 oude baas die voor het eerst een kennedymars liep, zijn de laatste meters afgelegd in de vallende regen. Via de tuin van kasteel Rosendaal en een kleine omlegging van de route i.v.m. wegwerkzaamheden aan de A12 wordt rond 16.45 uur de finish bereikt.

Bij de finish wordt eerst de tas opgehaald en met het drijfnatte spul in de auto weggelegd. Fout. In het finishlokaal wilt men graag mijn startkaart zien. Juist ja, die zit nog in mijn jas in de auto. Na de bekende plichtplegingen (men wilt mij met een drietje naar huis sturen) en een drankje op de goede afloop, wordt de terugreis met een goed gevoel aanvaard. Collega-Boeren Wil, Eduard en Edwin, hartelijk dank voor de mooie gezellige tocht. CY.