Pelgrimswandeling naar Banneux

	Datum:	18 december 2011
	Naam:	Pelgrimswandeling
	Organisator:	Stichting Pelgrimswegen & Voetpaden
	Omgeving:	Land van Herve (B)
	Aantal km’s:	25
	Duur ±:	7 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Na twee jaar op rij in een Siberiaanse omgeving te hebben gelopen, ziet het er dit jaar iets beter uit. In de ochtend een ietsie pietsie neerslag en in de middag mogelijk wat zon. Sneeuw is er de afgelopen dagen nauwelijks gevallen. Maar om op het ergste te zijn voorbereid, gaan de sneeuwijzers mee! Daar wandelmaatje Frans van de wandelclub Drunen ook wel eens de heuvels wilde meemaken, maar de42 kmwel wat veel vond, dit jaar dus van start in Val Dieu: nog25 kmte gaan door het Land van Herve. Met als gevolg dat enkele dames van de vereniging ook een poging wilden maken. En zo vertrokken op zondagmorgen rond 07.00 uur vier dames – Karin, Ilsa, Beddie, Ellen en José – en twee heren richting het zuiden.

Via de digitale trom (ZoefSloef ging voor het eerst op de 42 km) werd inmiddels vernomen dat er in Margraten, de eerste startplaats, sneeuw lag. Als dat maar goed gaat. Maar onderweg was de paniek ongegrond. Aangekomen in Val Dieu bleek dat de casse-croûte (een klein restaurantje) nog gesloten was tot 09.30 uur. Niet alleen de eetgelegenheid was nog dicht, ook de daarbij behorende  toiletruimte !  (slik) Tot de opening werden al vele meters gemaakt en rond half tien konden de sluizen dan eindelijk open.

Door een enkeling moest nog even een kop koffie met Limburgse vlaai worden weggewerkt. Voor het vertrek werd in de kerk nog het Pelgrimsgebed gebeden en aansluitend een groepsfoto gemaakt, waarna de groep op pad ging. En al gelijk in het begin lag er een stevige klauterpartij op ons pad. Een enkeling begon zich af te vragen waar hij/zij aan was begonnen. En er lag niet eens sneeuw!!!

De route zou mij helemaal bekend moeten zijn, maar door de bijna afwezigheid van vele cm’s sneeuw, was het voor mij, zoals voor de hele groep, een hele nieuwe belevenis. Een mooie omgeving met prachtige vergezichten, die op enig moment door enkele zonnestralen subliem werden uitgelicht. Ook de weg was prima begaanbaar en er werd lekker doorgestapt.

In het kerkje van Noblehaye werd voor de pelgrims een kort moment van bezinning gehouden, waarbij ook de meegebrachte boterhammen konden worden weggewerkt. Bij het maken van weer een groepsfoto bleek dat eenieder nog de tocht had kunnen volgen. Vanaf hier werd de officiële route gevolgd. Vorig jaar heb ik de alternatieve gelopen, wetend dat er een grasafdaling, een natte sloot en een grashelling in het komend stuk zaten. Met sneeuw een behoorlijke hindernis. Dit jaar was de sneeuw deels vervangen door een flinke berg modder. De dames gingen als jonge hinde’s door de wei en waren zo weer boven. Frans en ik namen de tijd “om te genieten van de omgeving”.

Weldra werd het oord Soumagne bereikt en hier werd een tweede lunchpauze gehouden in het café “Le Retro”. Met veel geluk kregen we een tafel waar we met z’n allen aan konden. De tent zat verder goed vol. Hier werd o.m. genoten van een ‘potage de tomates’ voor het broodnodige vocht en zout. Nadien kwamen nog meer pelgrims en even leek het erop dat het etablissement uit zijn voegen zou barsten.

Voor ons een teken om ruimte te maken en onze weg te vervolgen. Op weg naar de ‘levensgevaarlijke afdaling naar Nessonvaux’, oftewel, hoe betrekkelijk alles kan zijn. Via mooie smalle binnenweggetjes en het oord Olne, was het moment van deze gruwelijke tocht waarvoor ik eenieder had gewaarschuwd, daar. Zorg dat je een wandelstok o.i.d. bij de hand hebt, was mij advies. De afdaling. Edoch, ook nu gingen de dames als jonge gezellen de helling af, niet gestoord  door enige angst. En ja, ik moet zeggen,  de helling had al zijn vervaarlijkheid van vorig jaar verloren. Relaxed en met oog voor de omgeving kon de afdaling worden gedaan. Mooie lange treden maakten het erg gemakkelijk.

Onder aangekomen ging het via mooie smalle weggetjes, langs waterloopjes en trappetjes richting Nessonvaux. Tijd voor een biertje. Het lokaal van vorig jaar was inmiddels gesloten, dus op zoek naar een ander en die werd gevonden. Een café met daarvoor een tent met diverse lekkernijen, waaronder warme worsten. Binnen in het redelijk volle café met voetbalkijkers, werd een tafel ontruimt voor de vermoeide pelgrims. Een hele vreemde gewaarwording.

Na ook hier het aantal lopers te hebben geteld voor een groepsfoto (ze waren er nog allemaal), op weg voor de laatste etappe. De Fraipont op, richting de “Muur van Trasenster”. Maar ook deze helling had zijn glans van vorig jaar verloren. Door het gelopen tempo werd deze omgeving nog met daglicht  doorkruist, wat weer mooie vergezichten opleverde. Het laatste deel boven op het plateau was verder een makkie. Nog even de laatste 1,5 km officiële route volgen (al twee jaar heb ik dit stuk vermeden) en rond half vijf was de hele groep in het Banneux aangekomen.

Na een kort bezoek aan de ‘kaarsenstokerij’ werd een restaurant opgezocht voor de broodnodige rust en iets warms waarna om 17.30 uur in het heiligdom een eucharistieviering werd gehouden. De sfeer was heel bijzonder en menigeen had over de hele dag een goed gevoel.

Na de dienst was er nog ruim tijd voor een warme hap en wachten op de bus. Dit duurde nog even en om de verwarring nog groter te maken werd gezegd dat de bus ergens anders stond. Dus ging eenieder schuifelend – het had inmiddels gevroren – naar de aangewezen plek. Maar halverwege deze schuifelpartij vonden de bussen het tijd om naar de afgesproken plek te komen. Dus iedereen weer terug. Uiteindelijk na veel vijven en zessen was de bus vol en vertrok richting startplaats Val Dieu.

Wat nog rest is de terugreis. Zo druk als het in de ochtend achterin was, zo rustig was het nu. Het was een mooie dag met fraai gezelschap. Ik heb ik ieder geval relaxed en prettig gelopen. Niet alleen het weer maar ook de ‘companie’ is hier debet aan. En voor alle duidelijkheid, wat in ‘het Land van Herve’ is gebeurd, blijft in ‘het Land van Herve’. Dit ter geruststelling van een enkeling. Karin, Ilsa, Beddie, Ellen, José en Frans, bedankt.