Herfstwandeling – Cadier en Keer

	Datum:	13 november 2011
	Naam:	Herfstwandeltocht
	Organisator:	Wandelcomité Fanfare St. Blasius
	Plaats:	Cadier en Keer
	Aantal km’s:	25
	Duur ±:	5,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

De WS’78 wandeltocht op zaterdag in Velp werd het niet. Zondag naar Limburg en dus daar een tochtje gezocht en gevonden. Een herfstwandeltocht, georganiseerd door het wandelcomité van Fanfare St. Blasius. Het weerbericht voorspelde een mooie dag met een vroege ochtendmist, gevolgd door zonneschijn. Klopt, alleen liet de zon zich pas zien om 15.15 uur; ik was toen zowat binnen. Jammer, maar het had ook zijn voordelen. Veel incidentele wandelaars zagen de ‘bui’ al hangen en kwamen dus niet opdagen. Het was dus erg rustig op de route.

Deze voerde ons richting het zuiden; zelfs werd België even aangedaan. Tot de eerste rust was het een mooie route met enige afwisseling met halverwege DE plek waar men een mooi uitzicht heeft over de Maasvallei. Wandelaars van o.m. de Heuvellandvierdaagse zijn hiermee bekend. De eerste rust kwam al vrij snel, te snel. In een mooie gemeenschapshuis, deels onder de grond weggewerkt was het een drukte van belang, daar alle afstanden deze rust aandeden. Maar om nu na drie kwartier al te gaan rusten ……

Na een stempeltje dus door richting Moerslag. De volgende kilometers waren minder schokkend. Eigenlijk in één strakke lijn via een lang geasfalteerd fietspad. Onderweg werd de jeugd staande gehouden door enkele Zwarte Pieten, die moeite hadden om met de lange latten voorwaarts te gaan. Aan de kinderen werd gevraagd hoe ze die dingen moesten gebruiken. Een leuk intermezzo.

Onderweg nog een dode uil in een drinkbak gevonden, die vergeten was dat ie niet kon zwemmen. En …. natuurlijk de vele kapelletjes en kruisbeelden in alle soorten en maten, al of niet voorzien van brandende kaarsjes. De tweede rust in Moerslag was echt rustig. In een boerenschuur stonden twee dames een beetje te blauwbekken bij een klein kacheltje. Blij dat er iets te doen was sprongen ze achter de tafel om mij een kopje koffie aan te bieden. Met dit frisse koudklamme weer was dit geen overbodige luxe. Ook zij viel het op dat er zo weinig wandelaars waren op de 25 km-route.

Gelukkig kon ik na een kwartiertje de dames overgeven aan een achteropkomende wandelaar en kon ik met goed fatsoen vertrekken. Het tweede deel van de route was wat aantrekkelijker. Zo werd ik onderweg ingehaald door een karretje met twee ezeltjes ervoor. Via mooie holle weggetjes en de bospaden in het hellingbos bij Rijckholt, werd de eerste rustplaats weer aangedaan. Zo druk als het was in het begin, zo rustig was het nu. Na een cola terug naar het startpunt. Rond de klok van drie uur was hij dan eindelijk daar: de zon! Gelijk zag je dat bankjes werden bevolkt door zonneliefhebbers die van deze, wellicht laatste, weldaad wilden genieten.

In het finishlokaal werd inmiddels de rommel van de dag opgeruimd. Een enkele loper zat nog even na te genieten. Ikzelf vergat te stempelen en vertrok na het afmelden richting echtgenote. Het was een leuke, edoch frisse, tocht. En ja, de omgeving ……. moet ik nu echt in herhalingen gaan vallen ?