Larenstein Posbankloop Kennedywalk

	Datum:	24-25 september 2011
	Naam:	Larenstein Posbankloop Kennedywalk
	Organisator:	stg Posbankloop
	Plaats:	Velp
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	18,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Dit jaar geen Kennedymars Leerdam als laatste van het seizoen. Die eer viel te beurt aan een nieuwe mars, de Larenstein Posbankloop Kennedywalk. In het pakket van de 6e Posbankwandeltochtenloop was dit jaar dus o.m. een Kennedymars opgenomen. Een mooie training voor Margraten-Banneux. Daarnaast was het voor mij persoonlijk een revanche, na de minder gelukkige afloop in Zeewolde. Het parkoers kan in ieder geval niet slechter zijn dan in de polder. Een voorverkenning op Google Earth geeft aan dat het een tocht wordt met veel variatie, met aan het einde een aanvullende verrassing van 17 km.

Op weg naar Velp nog even in Leerdam langsgegaan om de diverse W4W-lopers te verwelkomen bij hun Kennedymars aldaar. Het zag er allemaal gezond uit. Ruim op tijd – 16.30 uur ongeveer – was eenieder binnen en na een korte evaluatie van de gelopen tocht ging eenieder naar huis en ik door naar Velp. De ontvangst was op de Hogeschool Larenstein, een mooie ruime locatie met ruime parkeergelegenheid. Daar dit een nieuwe tocht is, was de vraag van de organisatie om verbeterpunten kenbaar te maken. Ook ik heb hier en daar wel wat aan te merken, maar voor dit subjectief verslag hebben deze punten geen enkele waarde. Ik zal mij er hier dan ook van onthouden, maar mijn opmerkingen kenbaar maken aan de organisatie. Nog een ding, het verdient alle waardering voor de organisatie om het lef te hebben een Kennedymars in elkaar te sleutelen. Hulde hiervoor.

Van de W4W-familie was Marcel al aanwezig, later gevolgd door Marc, Appie en Jannie met als sluitstuk Eduard met zijn wandelmaat Edwin, beiden sinds kort aka “De bedriegertjes”. Na diverse gratis koppen koffie werd rond 20.30 uur enkele lopers verrast met een oorkonde voor hun zoveelste Kennedymars. Aansluitend werden allen naar buiten geloodst, waar nog enkele positieve woorden werden gesproken. Enkele minuten na 21.00 uur – het startkanon had er geen zin in en was blijkbaar van slag af – werd het maximaal aantal lopers (200) gelost. Geziene variabele starttijd – tussen 21.00 en 21.30 uur – had men dus al rekening gehouden met een onwillig kanon.

Eduard, Edwin en ik spraken af om – in alle vrijheid en blijheid – bij elkaar in de buurt te blijven. De eerste 50 km heb ik veel alleen ‘gestampt’ met muziek in de oren. Bij de rusten kwamen we weer bijeen, waarna alles zich weer herhaalde. In de nacht was er niet veel te zien. Wel was het een verademing om niet van die lange rechte stukken te moeten afzien.

Naast de diverse wagenrusten, waren er ook mooie binnenrusten bij o.m. scouts, zeeverkenners en brandweer. Sfeervol verlicht en soms voorzien van een lekker kampvuur, wat in de koude nachtelijke uren welkom was. De nachtelijke tocht was verdeeld in 5 etappen en bij elke binnenrust kreeg je de nieuwe route op papier. In de binnenrust in Doesburg (38 km) was de gelegenheid om je weekendtas te raadplegen. Maar omdat bij mij alles subliem liep, heb ik dit maar overgeslagen. Ook liep ik voor het eerst vanaf het begin met mijn ‘nieuwe halfhoge schoenen’. Oké, ze hadden al meegedaan in Zeewolde, maar nog niet van start tot finish. Lichamelijk had ik dus niets te klagen.

Vanuit Doesburg, waar het toch nog even echt spoorzoeken was door de binnenstad, was een mooi, maar moeilijk stukje landweggetje ingepast. Terplekke was het soms zo donker, dat de organisatie sfeervolle waxinelichtjes had geplaatst. Zo werden de lopers over het landgoed Middachten geleid; jammer dat het zo donker was dat je het kasteel niet goed kon zien. Bij het binnenlopen van Rheden, begon de ochtendschemering en kregen de oogjes wat meer ‘kijkplezier’.

De aankomst in de brandweerkazerne was uniek: helemaal geen lopers; enkel wat vrijwilligers die opsprongen en blij waren, dat ze weer iemand konden helpen. Hier werd dan ook een broodje met warme worst snel voor mij klaargemaakt. Gelukkig was deze VIP-behandeling snel voorbij, want medelopers kwamen inmiddels ook binnen. Onder het genot van nog een kopje koffie en een tekenfilm op een groot scherm, was het wachten op E&E. De planning was om nu samen voorwaarts te gaan; door het maken van foto’s zou mijn tempo toch een stukje lager liggen.

Nadat ook E&E hun rust hebben gehad, gaan we op pad en al snel ligt de bebouwde kom achter ons. De zuidrand van de Veluwe zal als decor dienen voor de laatste kilometers van deze tocht. Prachtige bossen en mooie vergezichten geven je een gevoel van jolijt, wat te merken is aan de (on-)zin van de diverse onderlinge gesprekken. Maar het blijft wel werken geblazen: het is dan wel niet de Muur van Geraardsbergen – bekend in het wielerpeloton – maar de heuvel die we op moesten had zeker familie daarvan kunnen zijn.

Maar zoals J.C. orakelt: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’ zo ook hier. Een lange afdaling brengt ons uiteindelijk terug waar we zijn begonnen: in de kantine van de Hogeschool wacht een sober maar goed en volledig ontbijt. Zelfs een pot met pindakaas was aanwezig! Nadat eenieder is opgelapt gaan we voor de laatste 17 km, waarvoor we ruim voldoende tijd hebben. M.b.v. een uitgebreid boekwerkje als wegwijzer, gaan we weer de hei op. Al snel maken we een rondgang door de tuin van Huize Rozendaal om vervolgens – via het terras !! – de bossen in te trekken. Naast de vele bekende paden, werden er ook onbekende weggetjes gevolgd, langs waterslootjes en zo meer.

Na wat klim- en klauterwerk werd de wereldberoemde Zijpenberg bedwongen en konden we genieten van een prachtig, zonnig uitzicht over de heidevelden. Nadat ook deze schoonheid op ons heeft ingewerkt, gaat het weer bergafwaarts door bossen en velden. Bij het samenkomen van de wandelroutes komen E&E een wandelaarster tegen, bekend van een vorige tocht. Zij zag in deze zonnige dag een mooie kans om prachtige shots te maken van de hei. Aan E. hadden we verder geen kind meer.  Onderweg werd nog de Posbanklooproute gekruist, waar diverse mensen langs de weg stonden te klappen. Voor de duidelijkheid: niet voor ons maar voor de hardlopers! Tja, 80 km maakte dus geen indruk.

Via het landgoed Castel Baljoen, waar o.m. een prachtig landhuisje staat, en de buitenwijken van Velp word uiteindelijk de finish bereikt. Hier had men een mooie verrassing voor de lopers in petto: een blotevoetenpad waar ondergetekende graag gebruik van maakte. Nat, koel gras, kiezel, bosgrond en een houten bruggetje bracht mij uiteindelijk bij de finish waar een grote bak koud water stond om mijn voeten schoon te maken en een handdoek om ze af te drogen. In een woord: ZALIG.

Zoals al vermeld, de route was grandioos, zeker de gedeelten over de Veluwe. Met die vaststelling werd nog even nagekaart in de kantine, maar al snel werd de thuisreis aanvaart. Morgen was voor sommigen weer een werkdag. Zelf heb ik deze mars prima doorstaan. De voetjes zijn  in perfecte staat; misschien wel door de nieuwe schoenen. Wie weet!