Dag 4 Heuvelland4Daagse (zwart)

	Datum:	14 augustus 2011
	Naam:	Heuvelland 4 Daagse
	Organisator:	stg Heuveland 4 Daagse
	Plaats:	Berg en Terblijt
	Aantal km’s:	28 (werd 32)
	Duur ±:	7 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Klik voor een vergroting

De Heuvelland 4Daagse is al voor driekwart voorbij, als ik afreis naar Zuid-Limburg. De weergoden laten zich niet onbetuigd en zorgen ervoor dat de ruitenwissers overuren moeten maken. Nadat mijn ega is afgezet bij haar moeder, spoed ik mij naar Berg en Terblijt, waar de start is. Via een modderige omleiding wordt ik rond 10.00 uur naar een tweede drassige parkeerplaats geloodst. Gelukkig is het net gestopt met regenen en begint de zon te schijnen. Zal ik dan toch ………

Bij het startbureau geef ik aan dat ik graag voor één dag de 28 km wil wandelen. “Dat gaat niet, meneer!” Maar na een moment van stilte: “Maar, … als u de bordjes met de pijlen volgt, komt u vanzelf hier weer terug!” Deze bemerking is duidelijk en helder. Gewoon gaan en veel plezier.
Met een ruwe schets van de route, gaan we op pad. In ‘no time’ zijn we het dorp uit en via een klein paadje dalen we af richting de Geul. De vele wandelaars voor mij hebben van alle onverharde weggetjes modderige, glibberige paadjes gemaakt. Binnen de 3 km zijn mijn wandelschoenen bedekt met de overbekende Limburgse löss.

Via de zuidelijke oever van de Geul gaat het richting Valkenburg, waar ik verblijd wordt met een banaan. Na mijn opmerking dat ik een ‘zwartloper’ ben, moest ik toch maar een banaan meenemen. “We hebben er nog genoeg!” In Valkenburg zelf werd alles in gereedheid gebracht voor de dubbele doorkomst van de Eneco-tour op de Cauberg.

Wandelend langs de Geul en vervolgens bergop langs een – voor mij onbekende – kruisweg, gaan we naar Walem, waar de eerste grote rust is. Hier komen we al lopers tegen die al weer richting finish gaan. Ik heb dan nog zo’n 22 km te gaan. Gelukkig werkt het weer mee: het is nog steeds droog.
Na een lekkere kop koffie en twee boterhammen met pindakaas, gevolgd door een bezoek aan een klein kamertje, ga ik op weg naar Wijlre. Onderweg passeren we enkele mergelgrotten en een mooi uitzicht over Oud-Valkenburg, waar mijn ega en ik in 1970 voor de kerk zijn getrouwd. Voor de duidelijkheid, e.e.a. vond plaats IN de kerk!  Voorbij Schin op Geul moet helaas de paraplu uit de rugzak. Het was teveel om niets te doen maar ook te weinig om een regenbui genoemd te worden.

Inmiddels worden we telkenmale voorbijgefietst door niet-professionals, die – in het licht van de Eneco-tour – de Keutenberg ook wel eens wilden opfietsen. Gelukkig bleven wij de oever van de Geul volgen en lieten we de berggeiten voor wat ze waren.
Langs camping ‘De Gele Annemoon’, door de ‘uiterwaarden’ van de Geul en met een bekend tv-shot uit de reclame van Brand’s bierbrouwerijen vóór ons, komen we in Wijlre aan. Hier is de rust in het gemeenschapshuis op een pleintje, wat bij lopers van de Nacht van Gulpen bekend zal zijn. Hier sta ik ook even in twijfel. Zal ik de route van de 28 km volgen of het lusje van de 42 eerst nog even doen?

Gelukkig voert het gezonde verstand de boventoon en ga ik, na enig rekenwerk, door op de 28 km route. Deze gaat richting de Fromberg. Op de mistige hellingen van deze ‘berg’ worden we verrast met een bezoek van het wielerpeloton van de Eneco-tour. Na eerst enkele motoragenten, dan een hele tijd niets, vervolgens weer motorijders en auto’s van de organisatie, komen de renners uiteindelijk voorbij.
Ik sta bij een haakse bocht waar ik diverse kiezeltjes zie liggen. “Hier moet het wel fout gaan!”. Maar we hebben te maken met profs en dus wordt deze bocht zonder enige calamiteit door de renners genomen. Afsluitend komt de hele caravaan van volgauto’s – met of zonder bobo’s – voorbij flitsen, terwijl dit alles wordt gadegeslagen door enkele lieden in helikopters. Binnen 20 minuten is de rust weergekeerd.

We komen aan bij de derde en tevens laatste grote rust, wederom in Walem. Hier is men inmiddels begonnen met het opruimen van de post, maar een prima Dubbel Bruin 6°, een roodbruin bier met een zoetig aroma, een volle smaak en een licht geroosterde afdronk (uit: WIKI) van Tongerlo zit er nog wel in. Ik moet nu toch echt wel stevig doorstappen om vóór 17.00 uur binnen te zijn. Niet voor de organisatie, maar voor mijn eigen planning. Voorbij Broekhem komt de zon achter de wolken vandaan en wordt het zowaar warm. Via de achtertuin van Château St. Gerlach komen we aan de voet van de Geulhemmerberg. Hier wordt niet de verwachte asfaltweg gevolgd, maar een mij onbekend paadje bergop. Dat heb ik geweten. Het werd zowaar een ‘Stairway to Heaven’. Alhoewel, het werd geen ‘heaven’ maar ‘hell’. Wat was dat steil! Halverwege was gelukkig een bankje en dat heb ik dus moeten gebruiken.

De laatste km naar de finish werd tenslotte soepel afgelegd. Bij de eindstreep werd mij een bloemetje aangereikt, maar als ‘zwartloper’ heb ik dat maar niet aangenomen. Om 17.15 uur stond ik weer bij de auto, die nu op een bijna leeg veld op mij stond te wachten. Al met al toch een mooie dag. Mogelijk dat volgend jaar de hele Heuvelland 4Daagse in de planning gaat. Het is zeker de moeite waard.