Maarten Luther Wandeltocht – Amerongen

	Datum:	6 november 2010
	Naam:	Maarten Luther Wandeltocht
	Organisator:	Stichting Maarten Luther Wandeltocht
	Plaats:	Amerongen
	Aantal km’s:	30+
	Duur ±:	7,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Nadat ik de 80 van Leerdam met stille trom heb moeten verlaten, vandaag voor het eerst weer met de ‘familie’ op stap. Niet dat mijn linkervoet nu helemaal oké is, maar er wordt aan gewerkt. Deze tocht is de test voor het opnieuw aangepaste zooltje in m’n linkerschoen. Ik heb er zin in.

Gezien de ervaringen uit het verleden, zal dit een tocht worden met veel oponthoud. Wandelend fotograferen is nu niet mijn beste vaardigheid en ook mijn toestel heeft daar niet altijd zin in, m.a.w. veel stilstaan en ‘schieten’. Vanuit de Zeeuwse ommelanden was het verzoek gekomen om mee te mogen rijden. Op het moment suprème moest echter de passagier verstek laten gaan. Gezien een geplande starttijd van zo rond de klok van negen uur, was dit niet echt bezwaarlijk: ik moest er toch vroeg uit.

Gepakt en gezakt ging ik rond 07.30 uur in de regen op pad. Buienradar gaf voor de Utrechtse Heuvelrug goed wandelweer aan, dus ‘go’. In Amerongen was het even zoeken, maar al gauw was de parkeerplaats gevonden. Mooi, zo dicht bij de provinciale weg. Dat het vanaf de parkeerplaats naar de start zo’n 800 meter lopen was, stond niet in de folder! Over een prachtig bospad moest die afstand worden overbrugd om uiteindelijk  bij de start te komen. Al vóór dat er was gestart, kwamen de mooie herfstpartijen al voorbij. Dat moest wel een mooie dag worden.
Bij de start stonden Jan, Annika en Maike op het punt om los te gaan. Een snelle bak koffie zat er voor mij niet meer in, maar daar zouden de diverse kerkgenootschappen wel wat aan gaan doen. Na de aanmelding was het gelijk wegwezen. Ik vermoedde een kleine teleurstelling bij Jan waar te nemen, maar hij verzekerde mij dat dat in het geheel niet van toepassing was. Waarvan acte.

Zo vertrokken we blij en goedgemutst richting de eerste kerk. Onderweg werden we nog bevoorraad met een appel, die goed werd weggestopt voor latere slechte momenten. De route ging zo te zien in omgekeerde richting t.o.v. de vorige door mij hier gelopen tocht. Dit keer was het zicht beter en dus werd de uitkijkpost in het begin van de tocht beklommen, van waaruit de uiterwaarden goed te zien waren.
In Amerongen was het dit jaar geen kilometers maken maar ‘kerken maken’. Binnen 500 meter moesten er drie stempel worden gehaald. Klein rekensommetje: 30 km is 60 maal 500 meter, geeft dus 60 maal 3 is 180 stempels !!!! Dah pas nie op ‘t kaartje! In Amerongen dus al wel stempels maar nog geen koffie.

Geen nood, buiten het dorp werd plotsklap een bord buitengezet bij een alleraardigste uitspanning, een soort burgerlijk incidenteel initiatief: ‘De koffie staat klaar!’ schreeuwde het bord. Dat was dus niet tegen dovemansoren. Jammer, de koffie was klaar maar die moeten we dan wel buiten opdrinken; even de bank droogmaken. Gezien de vochtige toestand van onze kleding, werd van dit aanbod afgezien. Een kou kunnen we nog altijd oplopen.
In Leersum bij stempelpost nr. 4 in de St. Andrieskerk werd uiteindelijk de langverwachte koffie geserveerd door enkele vriendelijke dames. Een mooie moderne kerk met veel houtwerk en een prachtig geschilderde kruisweg. Ook in Leersum werden binnen 1,5 km drie stempels weggewerkt: nr. 2 in het Michaelshuis – een prachtig oud kerkje met een mooi oogsttafereel in het midden en nr. 3 in de Johanneskerk. Nog 174 te gaan.

Om ook de kuitspieren te trainen, werd de Uilentoren beklommen. Gelukkig waren al veel bladeren van de bomen, anders had men een minimaal uitzicht. Op weg naar Overberg naar de Efrathakerk begon het zachtjes te regenen. Te veel om niets te doen, te weinig om de regenjas aan te trekken. Dan maar de paraplu’s opgezet. Zo liepen we, in dit geval met één ‘paars schaap’, om de Leersumsche Plassen en langs een vogeluitkijk naar onze volgende koffiebreak: de manege. De regen hield op.
Hier moest echt wel meer dan alleen koffie worden genuttigd om de tocht goed te volbrengen: appelgebak, soep, koffie, Palm, cognac, eigen brood en appels. Buiten scheen volop de zon, wij zaten binnen. Dom, dom, dom.

De route vanaf de manège naar Overberg was niet geheel van gevaren ontblood. Al vrij snel ging het weer regenen en de enige loopmogelijkheid was links op het asfalt van een drukbereden weg. Of onze asfaltjunkie hier nou ook zo blij mee was, is mij niet bekend. Gelukkig ging in Overberg de route weer snel via wat binnenweggetjes en die brachten ons bij het Efrathakerkje.
Ook hier weer aanwezig ‘personeel’, dat zeer gedreven vertelde over het gebouwtje en zijn orgel. Het kerkje zag er ook heel gezellig en knus uit. En ook hier smaakte de koffie prima. Stempel 7 werd hier gescoord. Nog 173 te gaan. Het verlaten van Overberg was helaas weer niet van enig gevaar ontdaan. Auto’s en tractoren razen menigmaal vlak langs ons heen, maar gelukkig kunnen we het allemaal navertellen.

In het, vergeleken met de andere plaatsen, metropoolachtig Veenendaal vinden we de 8e stempelpost in de Westerkerk. In de kerk speelt de organist mooie korte kerkelijke liederen, waarvan mij de juiste naam op dit moment ontbreekt. Hier wordt onze, naar achteraf zal blijken, laatste kop koffie genuttigd. We lopen gelukkig helemaal vooraan in het einde van de staart, dus is het snel drinken en wegwezen.
Vlak na de bebouwde kom van Veenendaal komen we gelukkig in rustig natuurgebied, dat zal eindigen met een ‘steile’ klim van een heuse berg van 68,9 meter (volgens Google Earth), de Amerongseberg. Boven aangekomen was inmiddels het lichtknopje omgedraaid. De duisternis was te snel maar toch verwacht ingevallen. Nu werden onze zaklampjes van de kennedymarsen node gemist.

Via een donker bos met dito bospaadjes gingen we de ‘berg’ aan de andere kant omlaag om uiteindelijk aan te komen in een geheel verlaten finishlokaal, waar enkel nog mensen van de organisatie opgelucht ons verwelkomden. Zij zagen de bui al hangen en de kop in de Telegraaf van maandag: ‘Wandelaars vermist in berggebied Utrecht’.
In een belachelijke tijd van 7,5 uur hebben we deze 30 km-tocht soldaat gemaakt. De resterende 172 stempels hebben we maar gelaten voor wat ze waard waren. Wel heb ik in ieder geval een fijne tocht gehad, waarin diverse gedachten door velen mooi werden ingekleurd. Na een korte evaluatie, heb ik mijn medewandelaars bedankt voor de warme companie en afscheid genomen. De laatste 700 meter van deze tocht op weg naar mijn auto heb ik al mijmerend over deze mooiedag afgelegd waarna, na een rustige thuisreis, een prima spaghettimaaltijd op mij stond te wachten.
Annika, Maike en Jan, dank; het was top.