Nacht van Gulpen, Gulpen

	Datum:	12/13 juni 2010
	Naam:	Nacht van Gulpen
	Organisator:	wsv De Veldlopers
	Plaats:	Gulpen
	Aantal km’s:	70
	Duur ±:	15,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Zaterdag was het dan zover. Tenue en weekendtas gereed gemaakt en met een goede maaltijd vol met koolhydraten op weg naar Gulpen. Ruim op tijd was ik in Limburg en kon zodoende nog een bezoekje brengen aan familie. Uiteindelijk in Gulpen aangeland, waar mijn auto een mooie stalling kreeg in de schaduw. Handig voor morgenmiddag.

Na ontvangst van de wandelbescheiden snel de tas inleveren en op zoek naar een plaatsje op een van de terrassen. Daar zag ik op afstand de twee overige lopers van het W4W-detachment, Teus en Maarten, aangevuld met een mooie dame. Zelf nog de wachttijd doorgekomen met een Belgisch/Duits koppel dat voor de eerste keer de tocht ging lopen.

Rond 22.20 uur verplaatst het hele gezelschap zich naar de markt, waar – nadat uiteraard het Limburgs volkslied uit volle borst wordt meegezongen – de lopers weggeschoten worden door ene Camille Urlings. Als goed demissionair minister van Verkeer en nog wat, heeft hij waarschijnlijk geregeld dat wij, de lopers, zo min mogelijk zouden worden gehinderd door het autoverkeer. Dat is hem vrij aardig gelukt.

De eerste lus van 34 km ging richting België, in het bijzonder naar Aubel. Ooit heeft daar een zus van mijn oma gewoond op het marktplein, waar ikzelf dan ook nog wel eens heb gelogeerd. Een bijzonder wandellusje dus. In deze lus waren drie verzorgingsposten verwerkt, waarvan de middelste, in Aubel, daadwerkelijk een rustpost was. Hier werden alle lopers verzameld om, na een al of niet korte rustperiode, gezamenlijk weer op pad te gaan. De overige twee waren meer van het soort ‘neem uw maaltijd en wandel’.

Rond 05.10 uur kom ik, als een van de laatste, aan bij het Sophianum, de tweede grote rust waar ook de weekendtas is te plunderen. Sokken wisselen, koffie, brood en cola wegwerken, een bezoek aan een klein kamertje brengen en tenslotte de watervoorraad weer op peil brengen. Erg veel tijd krijg ik niet. Om 05.45 uur verzamelt de goegemeente zich weer voor op het plein om een aanvang te maken met de tweede lus.

Al snel na zo’n 300 meter de eerste echte ‘berg’ die ik met veel moeite kan nemen. De eerdere bulten waren hiermee vergeleken verkeersdrempels. Boven aangekomen een prachtig uitzicht over het Zuid-Limburgse land onder flarden van ochtendmist. Voor ons een steile helling omlaag waarlangs een klein asfaltweggetje de wandelaar in het dal van de Gulp brengt. En dan te weten dat we die wand ook weer op moeten op het eind van de dag …..

De tweede lus loopt verder voorspoedig afgezien van de Fromberg. Ook hier moeten alle reserves worden aangesproken. Op de Keutenberg, bekend van de Amstel-Gold wielertour, heeft men het leed weten te verzachten. Langs de weg stonden vele borden met toonbeelden van de voortreffelijke verzorging en begeleiding. Een mooie geste aan alle medewerkers. Alleen had men het publiek vergeten. Als dank aan al deze mensen zijn alle borden in het fotoboek opgenomen.

In Margraten is de laatste grote buitenrust. Op een zonovergoten asfaltveld, waar een bekend wandelaarster helemaal dol op is, liggen de lopers te genieten van de rust. Maar ook hier komt een eind aan. Met voor het laatst de vlag voorop gaan we terug naar het Sophianum. Onderweg passeer ik nog een nichtje met de twee kids, die zich vergapen aan zoveel malloten.

In het Sophianum wordt de laatste persoonlijke verzorging uitgevoerd. Het is inmiddels 11.00 uur. Vanaf hier mag eenieder op eigen gelegenheid de laatste 10 km in eigen tempo lopen. Alsof ik dat al niet de hele nacht heb gedaan !! Om 15.00 uur moet ik de finishlijn hebben gepasseerd: dus 4 uur voor 10 km. Jammer dat er geen water staat, anders zou ik dat nog wel zwemmend kunnen doen. Ik neem dus maar een uitgebreide rust.

Om 11.45 uur verlaat ik als laatste het Sophianum. Beter is: ik word vriendelijk verzocht de tent te verlaten zodat de zaak kan worden opgeruimd. Al snel komen medewandelaars in het zicht. Als gewonden bij een veldslag liggen er velen langs de kant van de weg: uitgeput en niet meer in staat het ene been voor het andere te zetten.

Bij de laatste verzorgingspost aan de voet van de Gulpenerberg staat voor de liefhebber een schrobbelaar klaar. Ik hou het maar op cola, thee en melk voordat ik de verraderlijke bult ga nemen. Wonder boven wonder blijkt dat deze opgave minder moeilijk is uit te voeren dan gedacht. Tot mijn stomme verbazing loop ik soepel omhoog, medewandelaars inhalend. Tja, ….. melk!

Vanaf de top is het niet meer ver. Een forse helling omlaag, trap af en tussen twee linten door naar de finish, begeleid door enthousiaste kijkers langs de route. Dit jaar geen passage van de doorgaande verkeersweg via een steigerpijpenconstructie: het verkeer werd gewoon stopgezet voor de aanstormende lopers. Aangekomen bij de finish een klein interview weggegeven en aansluitend door naar het finishlokaal waar de zo begeerde stempel voor het wandelboekje te halen was. Met een diploma, een medaille op zak en een voldaan gevoel werd de thuisreis aanvaard.

Jammer dat er weinig animo voor deze tocht is. Dit jaar zo’n 1000 deelnemers. Met een verzorgingsteam van ongeveer 250 man is dit dus 1 verzorger voor 4 lopers. Hier moeten gewoon meer mensen naartoe: uitstekende verzorging en begeleiding, prachtige routes en een prettige indeling, t.w. 35-25-10 km. En ………… je mag ook meelopen, ook al ken je het Limburgs Volkslied niet! En wil je toch dit prachtige lied willen meezingen, kijk dan hier voor de tekst en muziek.

Voor mij is deze tocht een 10 met een griffel waard.